Το Μαξίμου Α.Ε. τρέμει…

Της Ελένης Τσερεζόλε

Το Μαξίμου Α.Ε. τρέμει, φοβάται. Φοβάται όπως δεν έχει φοβηθεί
ποτέ. Φοβάται όπως δεν έχει φοβηθεί από τους 34.779 νεκρούς της
πανδημίας. Φοβάται όπως δεν έχει φοβηθεί από τις σαρωτικές
συνέπειες της ενεργειακής κρίσης. Φοβάται όπως δεν έχει φοβηθεί
από τη σαρωτική ακρίβεια. Φοβάται όπως δεν έχει φοβηθεί από τις
αποκαλύψεις για τις παρακολουθήσεις του μισού υπουργικού
συμβουλίου, πολιτικών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών. Φοβάται όπως
δεν έχει φοβηθεί από τις διαδοχικές αποκαλύψεις για τις γαλάζιες
ακρίδες που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα. Φοβάται το Μαξίμου Α.Ε.
για πρώτη φορά στη διάρκεια αυτής της φαύλης διακυβέρνησης. Η
τραγωδία των Τεμπών, ο θρήνος που γίνεται οργή σε όλη τη χώρα, με
μπροστάρηδες, ξανά, τους νέους, έχει τρομοκρατήσει μέχρι πανικού
το σύστημα εξουσίας Μητσοτάκη. Δύο γεγονότα είναι αποκαλυπτικά.
Γεγονός πρώτο. Η ανάρτηση συγγνώμης του Πρωθυπουργού στο…
Facebook με καθυστέρηση 5 ημερών! Μια «διαμεσολαβημένη»
«συγγνώμη», που εντάσσεται σε έναν μακροσκελή κατάλογο υποσχέσεων
-μέχρι και ευρωπαϊκή συνδρομή για τεχνολογία γράφει ότι προτίθεται
να ζητήσει αν και είναι γνωστό ότι η Κομισιόν έχει παραπέμψει την
Ελλάδα στο Ευρωδικαστήριο! «Γνωρίζουμε όλοι ότι οι σιδηρόδρομοι
της πατρίδας είναι βαθιά προβληματικοί», γράφει και τα ερωτήματα
που αβίαστα προκύπτουν είναι γιατί επί 4 χρόνια η κυβέρνησή σου
σφύριζε αδιάφορα; Γιατί αδιαφόρησε για τις καταγγελίες, μέχρι με
εξώδικα, των εργαζομένων για τα προβλήματα ασφαλείας;
Γεγονός δεύτερο. Η συστηματικά βίαιη αντίδραση της Αστυνομίας, που
με αφορμή μεμονωμένα περιστατικά κουκουλοφόρων, σπεύδει να
διαλύσει τις μεγάλες συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα. Συγκεντρώσεις
όπου η οργή των πολιτών ξεχειλίζει απέναντι στη διαφαινόμενη
κυβερνητική προσπάθεια να επιρριφθούν όλες οι ευθύνες της
τραγωδίες στον σταθμάρχη Λάρισας.
Είναι φανερό ότι για πρώτη φορά στη θητεία της, δεν βγαίνουν τα
επικοινωνιακά πλάνα της κυβέρνησης απέναντι στην τραγωδία
(ξεκινώντας από το «ανθρώπινο λάθος»). Ενώ μετρά αντίστροφα ο

χρόνος των εκλογών. Για αυτό και το Μαξίμου Α.Ε. τρέμει τον βουβό
πόνο που μετουσιώνεται σε αντίδραση.