Tου Θανάση Οικονόμου *
Μπαίνοντας στα γραφεία της Κουμουνδούρου τις τελευταίες μέρες αντικρίζεις το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Σπυρίδωνος-Αδώνιδος. Τι δουλειά έχει εκεί ο άνθρωπος που μας «τέλειωσε» στα κανάλια όλη την προεκλογική περίοδο, εζήλωσε αυτός ένας ημιμαθής το ταμπεραμέντο ενός πεπειραμένου καθηγητού νομικής; Αναφέρομαι στο επεισόδιο Κατρουγκάλου, που διπλασίασε την διαφορά τον Μάιο του 2023 και πυροδότησε τις εξελίξεις Κασσελάκη. Το άγαλμα αυτό θα έπρεπε λογικά να είναι στα γραφεία της Ν.Δ. στον Ταύρο.
Καιρός όμως φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια. Στις πρόσφατες ευρωεκλογές ο ζήλος του κ. Υπουργού δούλεψε για τον αντίπαλο. Η σταύρωση του Μητσοτάκη, την οποία απήλαυσαν εκατομμύρια… χαιρέκακων, έγινε με τέσσερα καρφιά. ΦΕΤΑ, ΤΕΜΠΗ και ΕΣΥ, όπως του πέταξαν κατάμουτρα του Σπυρίδωνος-Αδώνιδος σε ένα πάνελ κι αυτός έκανε πως πέρα βρέχει, ενώ το τέταρτο καρφί λεγόταν μάχη του Κέντρου. Σε όλα αυτά ο κος «σαρανταένα τακατό», πρωταγωνιστούσε!
Τα τέσσερα καρφιά
Ωρύετο ότι η ακρίβεια είναι ένα ψευδοπρόβλημα – δημιούργημα των εχθρών. Βεβαίωνε ότι αυτόν, ως αρμόδιο Υπ. Ανάπτυξης, τον αγκάλιαζε ο λαός στα σούπερ μάρκετ και του ζητούσε σέλφις. Μετά τον ανασχηματισμό πρόβλεψε πως ούτε ο Σκρέκας ούτε οποιοσδήποτε άλλος θα μπορέσει να βάλει χέρι στην αισχροκέρδεια των πολυεθνικών κι ας λέει ό,τι θέλει για «μπανανίες» ο Προϊστάμενος του. Την Πέμπτη προ των εκλογών διερωτήθηκε προκλητικά στο OPEN: πώς ενώ το κυριότερο των προβλημάτων αποδίδεται σε έναν τόσο «αποτυχημένο» υπουργό, κατά την ίδια στιγμή οι «πελάτες» δίνουν 41%; Απολύτως λογική η απορία του, που οδήγησε όσους «πελάτες» τον άκουσαν να τον πάνε με την μια από το 41% στο 28%…
Για το ΕΣΥ ας του τα πει ο Καλλιάνος κι αν ακόμη κάνει ότι δεν κατάλαβε, τώρα τελευταία κι ο Βορίδης άνοιξε σχετικό φροντιστήριο.
Για τα Τέμπη, τι να πει κανείς; Την βραδιά των εκλογών επιτέθηκε ονομαστικά στην κ Καρυστιανού, αποδεικνύοντας ότι είναι ανεπίδεκτος.
Το χειρότερο όμως καρφί στον σταυρό Μητσοτάκη με πρωταγωνιστική συμμετοχή του Σπυρίδωνος-Αδώνιδος ήταν εκείνο του «Κέντρου». Ως έδειξαν οι πολιτικές έρευνες ο κ Μητσοτάκης για πρώτη φορά ηττήθηκε στην μάχη του Κέντρου κι αυτό επέφερε την κατάρρευση του.
Μάχη του Κέντρου
Πολλοί θεωρούν ότι αυτό συνέβη γιατί στράφηκε πολύ δεξιά, προκειμένου να περιορίσει την δεξιά κοινωνική διαμαρτυρία (ΛΥΣΗ, ΝΙΚΗ) πχ. με τους εντυπωσιοθηρικούς χειρισμούς Μπελέρη-Αυτιά-Μελέτη. Λένε δηλαδή ότι περιέπεσε από την Σκύλλα στην Χάρυβδη. Αλήθεια, οι ως άνω χειρισμοί απώθησαν τόσο πολύ κεντρώους, που εν τω μεταξύ είχαν καταπιεί αμάσητο τον κ Γεωργιάδη, έναν άνθρωπο που η παρουσία του διακωμωδεί κάθε συζήτηση περί κέντρου; Δεν το νομίζω.
Η μάχη στο κέντρο κρίθηκε αλλού! Κρίθηκε στην μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς την κεντροαριστερά τόσο στα πρόσωπα όσο και στο περιεχόμενο της πολιτικής (πατριωτική Αριστερά, επιχειρηματικότητα με κανόνες, ατζέντα «νοικοκυραίων», αριστερή αριστεία κλπ.). Αυτό σκότωσε το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο κι απονομιμοποίησε την περαιτέρω διείσδυση του Μητσοτάκη προς το Κέντρο. Τι να σε κάνουνε Κυριάκο μου, τώρα πια που το παραμύθι σου έπαψε να έχει δράκο;
Το αστείο είναι ότι ο άμεσα (και παροδικά) κερδισμένος από την στρατηγική στροφή Κασσελάκη δεν ήταν τόσο ο ίδιος, όσο άλλες δυνάμεις που επωφελήθηκαν περισσότερο από την ανάσχεση του Μητσοτάκη στο πεδίο του Κέντρου και πρώτα από όλα το ΠΑΣΟΚ. Όχι ότι πρέπει να αναμένει γι’ αυτό τίποτε εκδηλώσεις ευγνωμοσύνης… Δεν συμβαίνει για πρώτη φορά, η στρατηγική επιτυχία τινός, να επιφέρει τακτικά οφέλη όχι στον ίδιο αλλά σε κάποιον άλλον κι ενίοτε στον αντιπαθέστερο άλλον, που δυστυχώς ή ευτυχώς τυγχάνει συγγενής.
Υ.Γ.: Ακούω ότι ο επικείμενος ανασχηματισμός θα επιδείξει αντανακλαστικά επανόρθωσης. Πόσο άπελπις πρέπει όμως να είναι κανείς για να αποθέτει τις «ελπίδες» του στην επανάκαμψη του Νότη Μηταράκη; Ή του Σταύρου Παπασταύρου;
