Στην Ελλάδα 2.0 πρέπει να είναι κανείς πολύ αιθεροβάµων για να πιστεύει ότι είναι δυνατόν πολιτικός από τζάκι και µάλιστα µεγάλο τζάκι να καταδικαστεί και πολύ περισσότερο να πάει φυλακή. Στη χώρα όπου η οικογενειοκρατία θριαµβεύει και η πολιτική έγινε ένα προσοδοφόρο επάγγελµα για γόνους των οποίων τα ίχνη της οικογένειας στην πολιτική χάνονται σε βάθος δεκαετιών, µόνο µε µία επανάσταση θα µπορούσαν να παραπεµφθούν και να τιµωρηθούν πραγµατικά.
Μέχρι τότε αν δεν απαλλαγούν από οποιαδήποτε ευθύνη σε περίπτωση παράβασης του νόµου, «ξεπλένονται» στη χειρότερη µε ένα πληµµεληµατάκι. Μάλιστα η µεθόδευση µπορεί να περιλαµβάνει την παραποµπή από τη δική τους κυβέρνηση, γιατί δική τους είναι η κυβέρνηση και όχι δική µας, των πολιτών δηλαδή. Είναι το εργαλείο τους για να ελέγχουν το κράτος και να απολαµβάνουν τα οφέλη που προσφέρει.
Και ασφαλώς θα συµφωνείτε πως ένα µέλος οικογένειας από τους πυλώνες της οικογενειοκρατίας δεν θα µπορούσε να τιµωρηθεί, ιδίως όταν ο επικεφαλής του εργαλείου είναι ένα άλλο µέλος µιας σηµαίνουσας οικογένειας, που πάνω από 100 χρόνια αιµοδοτεί και στηρίζει την οικογενειοκρατία.
Πρώτη φορά…
Πάντως, είναι η πρώτη φορά που κυβέρνηση παραπέµπει στη Δικαιοσύνη ένα µέλος της από τα πλέον ισχυρά, λόγω παράδοσης. Οχι βέβαια για να τιµωρηθεί, αλλά για να αποδοθεί «ξεπλυµένος» (δεν θα έλεγα λευκός) στην πολιτική (όχι στην κοινωνία) και να συνεχίσει την πολιτική του καριέρα. Συνέβη µία φορά στις τελευταίες εκλογές και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα συµβεί και στις επόµενες.
Η πρώτη αποτυχηµένη απόπειρα «ξεπλύµατος» έγινε µε την αλήστου µνήµης Εξεταστική Επιτροπή, όπου ξεχείλισε ο κυνισµός και περίσσεψε η κοροϊδία. Εξεταστική την οποία έψεξε ακόµα και ο πρωθυπουργός σε εκείνη τη συνέντευξη που υπό το βάρος της οργής των πολιτών που βγήκαν στους δρόµους για τα Τέµπη, παραδέχτηκε πράγµατα για τα οποία µόλις έσβησαν τα φώτα µετάνοιωσε που τα ξεστόµισε, όπως έδειξε και η αλλαγή ρότας τις επόµενες µέρες.
Και µετά την Εξεταστική Επιτροπή ήρθε η ώρα της Προανακριτικής αρχικά και του φυσικού δικαστή στη συνέχεια να «ξεπλύνουν» το γόνο της οικογένειας – πυλώνα του συστήµατος.
Αν το Δικαστικό Συµβούλιο κάνει την επανάστασή του και δεν αποδεχτεί τις κατηγορίες του Κώστα Καραµανλή ως πληµµέληµα, αλλά τις αναβαθµίσει σε κακούργηµα θα βρεθούµε ενώπιον µιας πράξης ανάλογης αξίας µε εκείνη των Τσερτσέτη και Πολυζωΐδη που δεν υπέγραψαν την καταδίκη των Κολοκοτρώνη και Πλαπούτα και παύθηκαν, προπηλακίστηκαν και κακοποιήθηκαν, αλλά τελικά αθωώθηκαν ύστερα από τη µεγάλη αντίδραση των πολιτών.
Η τεράστια αντίδραση και οι διαδηλώσεις των πολιτών για το θάνατο των 57 στα Τέµπη, µπορεί να υποχρέωσαν την κυβέρνηση να αποφασίσει για την παραποµπή του πρώην υπουργού στην Προανακριτική, δεν είναι σίγουρο όµως ότι θα καταφέρει να αναβαθµίσει το πληµµέληµα σε κακούργηµα.
Εντολή για δηµοσκοπική επανάκαµψη
Η Νέα Δηµοκρατία οφείλει ως το τέλος του Ιουνίου να επανακάµψει δηµοσκοπικά. Είναι σαφής η προτροπή (δεν θα λέγαµε εντολή) του Σταν Γκρίνµπεργκ του Αµερικανού επικοινωνιολόγου του Κυριάκου Μητσοτάκη, που είδε το φως της δηµοσιότητας και δεν διαψεύστηκε. Διαφορετικά, αν αυτό δεν συµβεί, όπως εξήγησε και ο καθείς αντιλαµβάνεται, παγιώνεται η χαµηλή δηµοσκοπική επίδοση και από το Φθινόπωρο θα είναι πάρα πολύ δύσκολη ως αδύνατη η ανάκαµψη.
Είναι, όµως, αυτό εφικτό; Θα µπορέσει η Νέα Δηµοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης να περάσουν από τις συµπληγάδες των Τεµπών και του ΟΠΕΚΕΠΕ χωρίς επιπτώσεις και πολύ περισσότερο µε άλµα στα δηµοσκοπικά ποσοστά;
Προσθέστε ολίγο Αντώνη Σαµαρα και ολίγον Νίκο Δένδια µε τις… κερκόπορτες και άλλες πόρτες και παράθυρα που θα βρεθούν ενώπιόν µας και έχετε µπροστά στα µάτια σας ένα τοπίο που ενδεχοµένως να µην το λες δυστοπικό, αλλά σίγουρα είναι δύσκολη ως πολύ δύσκολη η επιτυχηµένη διαχείριση και αντιµετώπιση.
Μπορεί σε αυτό το περιβάλλον η Νέα Δηµοκρατία να πετύχει την προτροπή τα Σταν Γκρίνµπρτγκ; Δύσκολη η απάντηση και ακόµα πιο δύσκολη η επιτυχία. Γιατί η εικόνα που τώρα εµφανίζει το κυβερνών κόµµα είναι διττή. Δείχνει κάτι να ζωντανεύει όταν κανείς βλέπει τις δηµοσκοπήσεις εταιρειών που τους προηγούµενες µήνες είχαν δώσει στην πρόθεση ψήφου ένα ποσοστό µεταξύ 20 και 22%, ενώ εµφανίζεται στάσιµο στις δηµοσκοπήσεις των εταιρειών που το είχαν εντοπίσει πέριξ του 24% (αναφερόµαστε πάντα στην πρόθεση ψήφου, γιατί στην εκτίµηση ψήφου οι προβλέψεις στις ευρωεκλογές έπεσαν έξω κατά 5 εκατοστιαίες µονάδες, οπότε καλό είναι να είµαστε προσεκτικοί).
Και ο ΟΠΕΚΕΠΕ
Αρκούν οι εξορµήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη σε υπουργεία και άλλες εκδηλώσεις για να αποτινάξουν από πάνω τους το βάρος των Τεµπών, του ΟΠΕΚΕΠΕ, του Κώστα Καραµανλή, του Χρήστου Τριαντόπουλου και της Προανακριτικής; Μπορεί να κλείσει την χαίνουσα πληγή των Τεµπών στην κοινωνία όταν το 75% των πολιτών θεωρεί ότι η κυβέρνηση δεν κάνει όσα πρέπει για να βρεθεί η αλήθεια; Η Προανακριτική και η µεθόδευση µε τον Κώστα Καραµανλή δεν πρόκειται να δώσει ανάσες. Το αντίθετο µάλιστα. Ενδέχεται να προκαλέσει ακόµα µεγαλύτερα προβλήµατα αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες και ορισµένοι βουλευτές της Νέας Δηµοκρατίας δεν ψηφίσουν υπέρ της πρότασης του κόµµατός τους.
Με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ ανοίγει η κερκόπορτα της διαφθοράς και στη συνείδηση του καχύποπτου νεοέλληνα ακουµπούν και υπουργούς που βρέθηκαν επικεφαλής του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.
Και όλα αυτά συµβαίνουν σε µία κοινωνία που τα τρία συναισθήµατα τα οποία κυριαρχούν είναι η απογοήτευση, η οργή και ο φόβος και η οποία είναι πεπεισµένη, όπως δείχνουν οι συνεχείς δηµοσκοπήσεις, ότι η χώρα κινείται προς τη λάθος κατεύθυνση και ασφαλώς υπεύθυνη γι’ αυτό είναι η κυβέρνηση. Με ποιο τρόπο άραγε µπορούν σε ένα µήνα να αλλάξουν συναισθήµατα και καταστάσεις; Μάλλον µε κανένα.
Η µόνη θετική συνιστώσα είναι η τεράστια αδυναµία της κατακερµατισµένης αντιπολίτευσης και η απουσία ηγετών ικανών να απειλήσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον οποίο όµως κερδίζει ο «κανένας» στοιχείο καθόλου ενθαρρυντικό γι’ αυτόν.
