Η κοινωνία είναι έτοιµη για µία µεγάλη αλλαγή. Το διαπιστώνει όποιος µελετήσει τις δηµοσκοπήσεις και τις απαντήσεις των πολιτών στα µεγάλα θέµατα που καθορίζουν τη ζωή του. Η ακρίβεια είναι στα ύψη, το κράτος δικαίου ανύπαρκτο, η Δικαιοσύνη δεν έχει την εµπιστοσύνη των πολιτών, τα κόµµατα, τα ΜΜΕ, καθώς και οι υπόλοιποι θεσµοί δεν λειτουργούν, τουλάχιστον αυτό εισπράττουν οι πολίτες που δηλώνουν σε θηριώδη ποσοστά ότι δεν τους εµπιστεύονται. Ζούµε µία θεσµική κρίση τεραστίων διαστάσεων. Μία κρίση της Δηµοκρατίας µας και αυτό είναι επικίνδυνο.
Τι να πούµε για τη διαφθορά. Από όλους τους πόρους του Δηµοσίου ξεπηδούν απάτες, κοµπίνες, παρανοµίες, κλοπή και κατασπατάληση του δηµοσίου χρήµατος, απευθείας αναθέσεις προµηθειών και έργων σε ηµέτερους. Ενα απίστευτο πλιάτσικο. Μία κοινωνία σε κρίση. Μία κοινωνία που µόνο σε µία µεγάλη αλλαγή µπορεί να ελπίζει, αλλά από πουθενά δεν βλέπει φως.
Θα µου πείτε, πώς να δει φως όταν σε ποσοστό κοντά στο 90% δεν εµπιστεύεται τα κόµµατα, όταν η ίδια δεν έχει εκείνη τη φλόγα και το τσαγανό του 2012 να απαιτήσει την αλλαγή που επιθυµεί και έχει ανάγκη. Να υποχρεώσει τα κόµµατα του προοδευτικού χώρου να σοβαρευτούν. Γιατί µπορεί να άναψε µία σπίθα όταν κατά εκατοµµύρια οι πολίτες βγήκαν στους δρόµους για τα Τέµπη, αλλά δυστυχώς στη συνέχεια επέστρεψαν στον καναπέ.
Αλλαγή πορείας
Και είναι αναγκαίο να υπάρξει αυτή η αλλαγή, να σταµατήσει η παρακµή και η πορεία προς την καταστροφή, να βρεθούν οι άµυνες και οι αντιστάσεις που θα βάλουν φρένο στην κατρακύλα, να εµφανιστούν στο προσκήνιο της ιστορίας εκείνες οι δυνάµεις, που θα κερδίσουν την εµπιστοσύνη της κοινωνίας, που θα την εµπνεύσουν και θα την καταστήσουν συµµέτοχο στην προσπάθεια να αλλάξει αυτή η άρρωστη ή κακοφορµισµένη οντότητα, γιατί χωρίς τη συµµετοχή, την πραγµατική, των πολιτών η αλλαγή σε τούτους τους δύσκολους καιρούς δεν είναι εφικτή, δεν µπορεί να γίνει προοδευτική ιστορική πράξη.
Γιατί αν δεν υπάρξει προοδευτική έξοδος από την κρίση και την παρακµή, είναι πολύ πιθανό να γευτούµε τους πικρούς καρπούς µιας αντιδηµοκρατικής σποράς, να βαδίσουµε προς το σκοτάδι και να βιώσουµε µία ακόµα σκοτεινή περίοδο. Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και οι δυνάµεις που απεργάζονται σκοτεινές και αντιδηµοκρατικές εξελίξεις είναι εδώ παρούσες. Μία µατιά στην Ευρώπη και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού αρκεί για να µας φανερώσει το ζοφερό µέλλον αν οι δηµοκρατικές δυνάµεις δεν αφυπνιστούν και συνεχίσουν να είναι ανίκανες να εµπνεύσουν όραµα και προοπτική στους πολίτες που δοκιµάζονται σκληρά χωρίς να βλέπουν έστω ένα αµυδρό φως στο βάθος του τούνελ και γι’ αυτό ενοχοποιούν τους πυλώνες της δηµοκρατίας.
Μακαριότητα…
Και ενώ αυτή είναι η κατάσταση που αποπνέει ένα εκρηκτικών διαστάσεων ζόφο, τα κόµµατα του προοδευτικού τόξου αρνούνται να θυσιάσουν τη µακαριότητα και την επιθυµία των αρχηγών και των στελεχών για µοναχική πορεία, δήθεν στο όνοµα της δικής τους πολιτικής αλήθειας, αλλά στην πραγµατικότητα για ίδιο πολιτικό όφελος. Μόνο που δεν φωνάζουν «για την καρέκλα, ρε γαµώτο».
Αν νοµίζουν ότι οι πολίτες δεν αντιλαµβάνονται τις επιλογές και τους λόγους αυτών, πλανώνται πλάνην οικτράν και δεν εννοούν να το καταλάβουν ακόµα και όταν βλέπουν τα θλιβερά αποτελέσµατα των δηµοσκοπήσεων. Αλλά να ξέρουν ότι οι πολίτες ούτε γλείφουν το δάχτυλο, ούτε καταναλώνουν κουτόχορτο (από το τελευταίο τους έχουν σερβιριστεί άφθονες ποσότητες από την κυβέρνηση και έχουν χορτάσει) και όταν έρθει το πλήρωµα του χρόνου θα τους τιµωρήσουν, που δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν, να συµφωνήσουν (οι έρευνες δείχνουν ότι είναι απαίτηση της κοινωνίας η συνεργασία) και ενωµένοι να διεκδικήσουν την κυβερνητική αλλαγή µε την ελπίδα την αλλαγή και στην κοινωνία.
Μοναχικές διαδροµές…
Αλήθεια πιστεύουν ότι προσφέρουν ελπίδα στον αγρότη που χρόνια τώρα αδικείται γιατί τα λαµόγια έκλεβαν τις επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ; Εχουν την εντύπωση ότι δίνουν διέξοδο στον εργαζόµενο στον ιδιωτικό τοµέα που θα υποχρεωθεί να δουλεύει 13 ώρες την ηµέρα; Νοµίζουν ότι απαντούν στις ανάγκες εκείνων που τα χρήµατα φτάνουν µόνο για 18 µέρες;
Νοµίζουν ότι πείθουν µε µία ανακοίνωση, µία δήλωση, µία ερώτηση στη Βουλή; Αν όντως το πιστεύουν ας κοιτάξουν τη δηµοσκόπηση της Pulse σύµφωνα µε την οποία το 48% σκοπεύει να ψηφίσει µε κριτήριο την προοπτική και ποιος προσφέρει ελπίδα. Οι ηγέτες της κατακερµατισµένης Κεντροαριστεράς πιστεύουν ότι µε τη σηµερινή πολιτική δράση προσφέρουν ελπίδα; Αν ναι, µάλλον είναι αιθεροβάµονες. Αν πάλι η απάντηση είναι όχι, βλέπουν κάτι πιο αποτελεσµατικό την κοινή δράση; Αν ναι ας µας το πουν. Γιατί οι µοναχικές διαδροµές θα καταστήσουν τα κόµµατα και τους ηγέτες τους µέρος του προβλήµατος και όχι µέρος της λύσης. Διαιωνίζουν την απογοήτευση. Η ιστορία ή µάλλον οι πολίτες θα τους τιµωρήσουν και η ιστορία θα τους καταγράψει ως αποτυχηµένους, ως ανίκανους να κερδίσουν τη νίκη που ήταν ορατή δια γυµνού οφθαλµού.
Απέναντι σε µία κυβέρνηση που βουλιάζει στην κινούµενη άµµο των σκανδάλων, τα κόµµατα της κατακερµατισµένης Κεντροαριστεράς επιµένουν να χορηγούν ανάσες ζωής στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δηµοκρατία.
Είναι πραγµατικά εξωφρενικό αυτό που ζούµε. Να µπορούν µε ένα κοινό πρόγραµµα να δηµιουργήσουν εναλλακτική πειστική πρόταση και να προσφέρουν την ελπίδα µε την οποία οι πολίτες θα κάνουν την επιλογή στην κάλπη, όπως έδειξε η δηµοσκόπηση που προαναφέραµε, αλλά αυτά να επιµένουν στο λάθος.
Η πολιτική, όπως και η φύση, απεχθάνεται το κενό. Το τεράστιο κενό που σήµερα υπάρχει στην Κεντροαριστερά νοµοτελειακά θα καλυφθεί… Πώς; Θα φανεί σύντοµα, γιατί οι καιροί ου µενετοί…
