«Ζητείται ελπίς». Περισσότερο από ποτέ είναι επίκαιρος ο τίτλος από τη µεγάλη συγγραφική επιτυχία του Αντώνη Σαµαράκη. Οι νέοι µάλλον δεν τον γνωρίζουν, αλλά καλό θα είναι να τον αναζητήσουν και να τον διαβάσουν.
Αλλά η ελπίδα δεν βρίσκεται πουθενά. Η µπόχα, η σήψη, η διαφθορά έχουν δηλητηριάσει επικίνδυνα την ατµόσφαιρα και έχουν πνίξει τους Ελληνες πολίτες. Η εκτεταµένη διαφθορά έχει διαφθείρει µεγάλα τµήµατα της κοινωνίας. Οποιος διαφωνεί δεν έχει παρά να φέρει στο νου πως 150.000 ΑΦΜ εµπλέκονται στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, 188.740 συµβάσεις προµηθειών και έργων (77%) του συνόλου που είχε συνάψει το κράτος το 2024 δόθηκαν χωρίς διαγωνισµούς, σύµφωνα µε το Ελεγκτικό Συνέδριο, η Ευρωπαία Εισαγγελέας ερευνά συµβάσεις 2,5 δισ. ευρώ που δόθηκαν από το Ταµείο Ανάκαµψης, η ίδια έκανε εφόδους και κάνει έρευνες στην ΕΡΓΟΣΕ, στα Τελωνεία (αλήθεια η ελληνική Δικαιοσύνη τί κανει; Ρητορικό το ερώτηµα)… Δεν χρειάζεται να παραθέσουµε άλλα στοιχεία για να δούµε το µέγεθος, καθώς και την έκταση της διαφθοράς. Θα το πούµε χωρίς φόβο και πάθος. Μεγάλο τµήµα της κοινωνίας είναι διεφθαρµένο.
Δεν είδαν, δεν άκουσαν…
Ωστόσο, στην κυβέρνηση παριστάνουν τους κωφούς και τους τυφλούς.
Τίποτα δεν είδαν, ούτε άκουσαν. Αλλά σχεδόν κανείς δεν τους πιστεύει.
Υποτίθεται ότι δηµιούργησαν επιτελικό κράτος, προσέλαβαν αρίστους για να κάνουν µεταρρυθµίσεις και να διοικήσουν το ελληνικό Δηµόσιο. Αποτύχαµε είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε µία προσπάθεια νέας επικοινωνιακής προσέγγισης καυτών και επικίνδυνων θεµάτων, όπως το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ µε στόχο τη διάχυση των ευθυνών.
Οχι δεν απέτυχαν. Πέτυχαν και µάλιστα πάρα πολύ καλά. Πέτυχαν, να δηµιουργήσουν ένα µηχανισµό που θα στέλνει το δηµόσιο χρήµα σε ηµέτερους, σε δικούς τους επιχειρηµατίες, στα δικά τους παιδιά, στον κοµµατικό στρατό, σε όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους µε αποτέλεσµα να γίνει µπλε όχι µόνο η Κρήτη, αλλά ολόκληρη η Ελλάδα.
Αυτό ήταν το σχέδιό τους. Πέτυχαν, αφού υπέταξαν και τη Δικαιοσύνη στα δικά τους κελεύσµατα µε ανώτατους δικαστές που κινούνται σύµφωνα µε τα νεύµατα του Μαξίµου, πέτυχαν να διαβρώσουν όλους ανεξαιρέτως τους θεσµούς, να τους απαξιώσουν και να τους ευτελίσουν, όπως έχουν δείξει όλες οι έρευνες της κοινής γνώµης. Οι πολίτες δεν εµπιστεύονται κανένα θεσµό, πράγµα επικίνδυνο για µία πολιτεία, γιατί στερείται τους πυλώνες της που την κρατούν στέρεη.
«Ζητείται ελπίς»
Τώρα που καµώνονται πως έµαθαν τα κατορθώµατα υπουργών, υφυπουργών, γραµµατέων, βουλευτών, κοµµαταρχών, ξύπνησαν και θα βάλουν τάξη στα κακώς κείµενα. Ποιοι; Αυτοί που τα δηµιούργησαν µε το επιτελικό κράτος επικεφαλής. Αυτοί που στις µέρες τους το πλιάτσικο του δηµόσιου πλούτου έχει πάρει πρωτοφανείς ιστορικά διαστάσεις, αλλά αυτοί δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν κατάλαβαν. Και απλώς να προέδρευαν κάτι θα έπεφτε στην αντίληψή τους. Ποιος τους πιστεύει; Πολύ λίγοι ασφαλώς.
Και τώρα που «ζητείται ελπίς», δεν µπορεί κανείς να τη δώσει στον κουρασµένο, ταλαιπωρηµένο και απογοητευµένο λαό. Στους πολίτες που δεν βλέπουν κανένα φως στην άκρη του τούνελ. Η κυβέρνηση µπορεί να δώσει την ελπίδα; Μόνο οι φανατικοί του κόµµατος ενδεχοµένως να το πιστεύουν. Αλλά δεν τους πιστεύουν οι πολίτες. Η αντιπολίτευση µπορεί;
Ούτε κατά διάνοια. Με µία κατακερµατισµένη, αδύναµη, χωρίς ισχυρή θέληση και χωρίς όραµα και πρόγραµµα ικανό να εµπνεύσει και να κινητοποιήσει τους πολίτες η απάντηση είναι αρνητική, οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως. Κι΄ αυτό είναι ίσως το πιο επικίνδυνο στοιχείο για το µέλλον της χώρας, επικίνδυνο γιατί µπορεί να οδηγήσει τη χώρα του κακού τη σκάλα.
Αν κάποιος διαφωνεί δεν έχει παρά να σκεφτεί πως τα κόµµατα της αντιπολίτευσης δεν µπορούν (το χειρότερο είναι ότι δεν θέλουν) να συνεργαστούν για να καταθέσουν όλα µαζί (µε εξαίρεση τους Σπαρτιάτες) µία πρόταση για Προανακριτική για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, θα µπορέσουν να έχουν κοινή πρόταση για να καθαρίσουν τη χώρα από την συσσωρευµένη επί 6 χρόνια κόπρο του επιτελικού κράτους;
Ανάγκη πειστικής εναλλακτικής πρότασης
Εδώ απαιτούνται ηράκλειες δυνάµεις για να κάνουν κάθαρση και εκκαθάριση και οι δυνάµεις της αντιπολίτευσης δεν είπαν ούτε κουβέντα ακόµα για κάθαρση. Περιορίζονται σε επιθέσεις στην κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη και νοµίζουν ότι έτσι κάνουν το αντιπολιτευτικό τους καθήκον. Οχι κύριοι αυτή τη στιγµή απαιτείται πειστική και ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση. Απαιτείται διάθεση για ηράκλειες συγκρούσεις που θα προκαλέσουν τεκτονικές αναταράξεις στο δηµόσιο χώρο, που θα συγκλονίσουν τους πολίτες, θα τους σηκώσουν από τους καναπέδες και θα τους κινητοποιήσουν. Υπάρχει διάθεση. Το έδειξαν οι πρωτοφανείς διαδηλώσεις για το τραγικό δυστύχηµα των Τεµπών. Πιστεύει κανείς πως διαθέτει αυτά τα χαρακτηριστικά η σηµερινή αντιπολίτευση; Είναι ικανή να εµπνεύσει διαδηλώσεις όπως για τα Τέµπη; Ούτε κατά διάνοια.
Κι αυτό παρότι «ζητείται ελπίς» επειγόντως και απεγνωσµένα από τους πολίτες που πνίγονται. Το έδειξε εξάλλου και η τελευταία δηµοσκόπηση που είδε το φως της δηµοσιότητας την εβδοµάδα που πέρασε. Το 48% των πολιτών θα επιλέξει να ψηφίσει στις επόµενες εκλογές µε κριτήριο ποιο κόµµα προσφέρει ελπίδα. Ούτε αυτό δεν αντιλαµβάνονται οι καρεκλοκένταυροι των κοµµάτων για να αλλάξουν το αντιπολιτευτικό τους µοτίβο.
Βλέπετε, όπως έχουµε πει πολλές φορές από αυτή τη στήλη, οι πολιτικοί σήµερα, όλων των κοµµάτων ανεξαιρέτως, νοιάζονται σχεδόν αποκλειστικά για την καρέκλα τους. Ολες οι αποφάσεις τους και οι ενέργειές τους κατά βάθος περιστρέφονται γύρω από την καρέκλα τους. Τώρα αν οι πολίτες ζητούν ελπίδα, ας τη ζητούν, δεν πρόκειται να τη βρουν αν αυτή δεν συµβαδίζει µε τη διατήρηση της καρέκλας. Τόσο απλά, τόσο κυνικά. Τόσο αληθινά.
