Όταν, στα τέλη του 2021, η Ολλανδή δημοσιογράφος Ίνγκεμποργκ Μπόιχελ είχε «θερμό επεισόδιο» μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κατά τις κοινές του δηλώσεις με τον Ολλανδό ομόλογό του, Μαρκ Ρούτε, τότε πολλοί είχαν σπεύσει να «σταυρώσουν» την συγκεκριμένη συνάδελφο.
Γιατί, εντάξει: μπορεί ο τρόπος που τοποθετήθηκε να θύμιζε περισσότερο τοποθέτηση παρά ερώτηση, ωστόσο έθεσε τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων προ(σ)καλώντας τον πρωθυπουργό να απαντήσει για ένα θέμα που ως τότε έμενε «κάτω από τα ραντάρ»: η Μπόιχελ είχε καταγγείλει «βάρβαρες επαναπροωθήσεις» προσφύγων και μεταναστών.
Η πραγματικότητα είναι πως οι καταγγελίες ήταν μεν δάσπαρτες, αλλά ήδη από τότε ήταν πολλές: τόσο πολλές, ώστε να συγκροτούν μία ενιαία στρατηγική αποτροπής, που έθετε σε κίνδυνο τις ζωές ανθρώπων, που έχει προκαλέσει πολλούς θανάτους και που παραβιάζει κατάφωρα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Κι όμως, η Μπόιχελ περιγράφηκε ως «δικαιωματίστρια» δημοσιογράφος (λες καί είναι αρνητικό να ασχολείται κανείς με τα ανθρώπινα δικαιώματα…), ως «εμμονική με το προσφυγικό» και διάφορα ηχηρά παρόμοια. Σαν να μην έφτανε, όμως, αυτό, διάφοροι συνάδελφοι υπερασπίστηκαν τον πρωθυπουργό που έχασε την ψυχραιμία του και λίγο έλειψε να διώξει από το Μαξίμου την δημοσιογράφο, αντί για την χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας που ζήτησε απαντήσεις για ένα «άβολο» θέμα που αγγίζει ανθρώπινες ζωές. Τα πράγματα, όμως, είναι ακόμη χειρότερα: βλέπετε, τότε εξαπολύθηκε μία επιχείρηση «δολοφονίας προσωπικότητας» της Μπόιχελ: την κατηγόρησαν ότι αναπαρήγαγε την «τουρκική προπαγάνδα» -και, χωρίς καμία διάθεση αυτοαναφορικότητας, το ίδιο είπαν διάφοροι και για το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Kontra που τη φιλοξένησε δύο φορές ώστε να μοιραστεί με την ελληνική κοινή γνώμη όλα όσα ξέρει για το προσφυγικό.
Και να, λοιπόν, που μέσα σε ένα εξάμηνο, η Ίνγκερμποργκ Μπόιχελ δικαιώθηκε: ήδη, ο επικεφαλής της Frontex –βραβευμένος, δε, από τον νυν υπουργό Μετανάστευσης…- αποπέμφθηκε, ενώ πλέον οι καταγγελίες ότι οι ευρωπαϊκός οργανισμός συνόρων έκανε «τα στραβά μάτια» σε επαναπροωθήσεις προσφύγων στο Αιγαίο και τον Έβρο έχουν επιβεβαιωθεί. Δύο κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ ζητούν απαντήσεις από τον αρμόδιο υπουργό στη Βουλή, ενώ η περιγραφόμενη ως «τουρκική προπαγάνδα» είναι τελικά ένας ογκωδέστατος φάκελος που συγκρότησε η OLAF (η ευρωπαϊκή υπηρεσία κατά της διαφθοράς) και που εκθέτει ωμά την κυβέρνηση.
Και κάπως έτσι, αποδεικνύεται ότι η Ίνγκερμποργκ Μπόιχελ είχε δίκιο, ώστε κι αν αναγκάστηκε να φύγει από τη χώρα φοβούμενη για τη ζωή της. Από μία χώρα που όταν ένας πρωθυπουργός δέχεται μία επιθετική, αλλά αρκούντως σοβαρή, ερώτηση για ένα θέμα, η πλειονότητα των δημοσιογράφων τάσσονται υπέρ του πρωθυπουργού, αντί της δημοσιογραφίας.
