Της Αγγελικής Αδαμοπούλου από την Κυριακάτικη Kontranews
Όλοι μας πολύ σύντομα θα διαβούμε «τον πιο δύσκολο χειμώνα από το 1942», με έντονο ενεργειακό έλλειμμα προ των πυλών, και με ρεαλιστικά σενάρια για περιορισμένη πρόσβαση σε ηλεκτροδότηση και θέρμανση. Απόλυτα συντονισμένη στο ιδεολόγημα της ατομικής ευθύνης που επαναλαμβάνει από τις αρχές της πανδημίας, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας διά στόματος του κ. Γεωργιάδη αφήνει τους πολίτες στην τύχη τους: «όποιος μπορεί να βρει εναλλακτικό τρόπο θέρμανσης της οικίας του για τον χειμώνα, να βρει». Βεβαίως, όταν οι τιμές σε όλες τις πιθανές καύσιμες ύλες έχουν εκτοξευθεί, τέτοιες κυνικές προτροπές μετατρέπονται σε ανέξοδα ασυναίσθητα λόγια που παραγνωρίζουν προκλητικά την σκληρή πραγματικότητα και προκαλούν την κοινωνίας.
Κάπως έτσι, οι πολίτες της πατρίδας μας κινδυνεύουν να βρεθούν σε παγωμένα και σκοτεινά σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία, και χώρους εργασίας, με τους λέβητες φυσικού αερίου σε αποστολή αυστηρά διακοσμητική παρότι για την εγκατάστασή τους εκατομμύρια πολίτες αλλά και το κράτος πλήρωσαν αδρά κι επί μακρόν.
Νέα επιδόματα-κουπόνια αγοράς, μια πενιχρή αύξηση κατώτατου μισθού κι αυτή από το 2025 (!), οριακές αυξήσεις συντάξεων στο απώτερο μέλλον κατ’ εφαρμογή νόμου προηγούμενης Κυβέρνησης, κατάργηση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης μόνο για το 35% των συνταξιούχων, δήθεν φθηνά στεγαστικά δάνεια σε νέους τη στιγμή που η αύξηση των επιτοκίων και ο οικονομικός κυκεώνας είναι εξαιρετικά πιθανό να προκαλέσουν προσεχώς μια νέα καταιγίδα κόκκινων δανείων και χρεωστικής υποδούλωσης, υποσχέσεις για μείωση φορολογικών συντελεστών και φόρου προστιθέμενης αξίας σε περιορισμένα προϊόντα και υπηρεσίες ενώ η φοροεπιδρομή επί Νέας Δημοκρατίας έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Αυτά είναι μόνο λίγα από τα ανεκδιήγητα και άκρως προεκλογικά μέτρα που εξήγγειλε η Κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της οικονομικής, ενεργειακής, επισιτιστικής και στεγαστικής κρίσης. Εν ολίγοις, τρύπες στο νερό.
Με τις ίδιες υποσχέσεις η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να ανελιχθεί στην εξουσία, έταξε γη και ύδωρ, ευημερία και επαγγελματικές ευκαιρίες για τα ελληνικά μυαλά που ξενιτεύονται στο εξωτερικό σε μια ψυχολογικά και οικονομικά εξουθενωμένη χώρα από μνημόνια και πολυετή λιτότητα. Αντ’ αυτών, διαιώνισε την ακρίβεια και βούλιαξε τη χώρα σε οικονομικό όλεθρο. Για να χρυσώσει το χάπι, σπεύδει να αναβαπτίζει έννοιες στα πρότυπα μαρκετίστικων τρικ: η ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μεταμορφώνονται σε «αναμόρφωση δημοσίου», οι υποκλοπές επικοινωνιών γίνονται «νόμιμες επισυνδέσεις», η αθρόα μετανάστευση και ερήμωση της χώρας μετετράπη σε «brain drain», τα golden boys αποκαλούνται «άριστα στελέχη», τα κάθε λογής πιθανά κι απίθανα δελτία προωθούνται ως «passes», και ο Πρωθυπουργός μιλά ανερυθρίαστα για «ολιστικό τρόπο ζωής» αντί για διαβίωση κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Όσο και εάν η κυβέρνηση παίζει το χαρτί του ουκρανορωσσικού πολέμου για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, το δεδομένο είναι ότι η οικονομική κατρακύλα είχε διαπιστωθεί ήδη από τον Ιανουάριο του 2022, δηλαδή αρκετά πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία. Από τότε, η Ελλάδα ακολουθεί μια έντονα καθοδική πορεία διευρύνοντας διαρκώς την ψαλίδα των μεγάλων ανισοτήτων με την Ευρωζώνη. Ενώ άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και πρόσφατα και η Ιταλία πάλεψαν σθεναρά και εν τέλει κατάφεραν να διαφυλάξουν το βιοτικό επίπεδο των πολιτών τους, η ελληνική Κυβέρνηση παρέμεινε παγερά αμέτοχη και επιδεικτικά αδιάφορη. Όταν, μάλιστα, διαπίστωσε την ανυπαρξία της, έβγαλε από το μανίκι της τον γνωστό και πολυπαιγμένο άσσο και γύρισε στην παλαιά και δοκιμασμένη συνταγή της απειλής της εθνικής κυριαρχίας από την Τουρκία.
Τα αποτελέσματα αυτής της επικίνδυνης και ασυνάρτητης πολιτικής φέρνουν τη χώρα μας -σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostatστη θλιβερή κορυφή των ακριβότερων ευρωπαϊκών χωρών σε βασικά προϊόντα και υπηρεσίες, ενώ τα επίπεδα εισοδημάτων και αγοραστικής ισχύος των νοικοκυριών στην Ελλάδα ούτε καν πλησιάζουν τις πιο προηγμένες χώρες. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες μοιάζουν να πρωταγωνιστούν σε σίκουελ της σειράς ταινιών επιστημονικής φαντασίας Hunger Games (Αγώνες Πείνας), όπου στο τέλος επιβιώνει μόνο εκείνος που καταφέρνει να «προσαρμοστεί» και να επικρατήσει έναντι των υπολοίπων συμπαιχτών του. Άλλωστε, όπως με σαφήνεια δήλωσε ο κύριος Πέτσας, όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει, κι αυτή είναι η πραγματική οπτική της Κυβέρνησης Μητσοτάκη: οι ολίγοι να θριαμβεύουν και οι πολλοί να αγωνίζονται μόνο για την επιβίωση.
Όσο και να θέλει ο κύριος Μητσοτάκης και το επιτελείο του να πείσουν με πονηρά τεχνάσματα για την υποτιθέμενη προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν την κρίση, η πραγματικότητα είναι μία και βρίσκεται στο άδειο πορτοφόλι των ελληνικών σπιτιών και των δημόσιων ταμείων.
* Ανεξάρτητη βουλευτής Α’ Αθηνών
