Ενόσω ζούμε στο καθημερινό «δελτίο προεκλογικών παροχών»
και όλες οι κοινωνικές και επαγγελματικές κατηγορίες περιμένουν
πώς και πώς να δουν αν κάποιες από τις ανακοινώσεις του
επόμενου διαστήματος θα τις αφορούν, καθίστανται σαφή δύο
πράγματα: πρώτον, ότι μιλάμε για την κλασική
«μαυρογυαλούρικη»* συνταγή της προεκλογικής εξαγοράς ψήφων
–και, μάλιστα, με τον πλέον χυδαίο τρόπο: αυτόν της εφάπαξ
παροχής «φιλοδωρήματος» και ενίσχυσης, ίσα-ίσα για να φτάσει η
επιρροή αυτής της παροχής ως τις κάλπες.
Δεύτερον, ότι κάθε φορά που η κυβέρνηση, είτε δια του
πρωθυπουργου είτε δια των συναρμόδιων υπουργών,
ανακοινώνει μέτρα, επιβεβαιώνεται όχι μόνο ο ψηφοθηρικός
χαρακτήρας των μέτρων αυτών, αλλά και η πλήρης αδιαφορία των
κυβερνώντων για τις διαρκώς οξυνόμενες ανισότητες στην
ελληνική κοινωνία.
Τρανό παράδειγμα οι ανακοινώσεις για τους συνταξιούχους: έστω
κι αυτές οι εφάπαξ παροχές ανακοινώθηκε ότι θα είναι οριζόντιες,
ανεξάρτητα από την οικονομική-περιουσιακή κατάσταση ενός
εκάστου των δικαιούχων. Με άλλα λόγια, θα πάρει «δωράκι» 300
ευρώ ένας συνταξιούχος που λαμβάνει την αξιοπρεπή σύνταξη
των 1.000 ευρώ, είτε τον έχει «πλακώσει» η δόση του στεγαστικού
του δανείου, είτε έχει χτίσει μία ολόκληρη πολυκατοικία και παίρνει
ενοίκια από 20 διαμερίσματα.
Εξάλλου, για τις ενισχύσεις ισχύει ακριβώς ό,τι ισχύει και στην
περίπτωση των οριζόντιων φόρων: οι οριζόντιοι –ήτοι οι έμμεσοι,
που επιβάλλονται με τον ίδιο τρόπο και στο ίδιο ύψος στον
θεόφτωχο και στον πάμπλουτο, είναι άδικοι. Οι πλέον άδικοι, για
την ακρίβεια.
Το ίδιο ισχύει και για τις οριζόντιες ενισχύσεις: την ώρα που
χαμηλόμισθοι του ιδιωτικού τομέα χειμάζονται από την ακρίβεια και
την στεγαστική κρίση, συνταξιούχοι με καλές απολαβές ή με
μεγάλη περιουσία θα ωφεληθούν στον δρόμο προς τις κάλπες και
θα προηγηθούν στη μέριμνα του κράτους. Η αίσθηση της
ανισότητας γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, αν βάλουμε στην μία
πλευρά της ζυγαριάς τους πλούσιους συνταξιούχους και στην άλλη
χαμηλόμισθους γονείς –ξέρετε: απ’ αυτούς στους οποίους
υποτίθεται ότι στηρίζεται η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση του
δημογραφικού…
Και καλά: για τους άνεργους, ούτε καν μία σκέψη. Εμ δεν έχουν
δουλειά, εμ έχουν να αντιμετωπίσουν αυτή τη φοβερή ακρίβεια, εμ
παραμένουν εκτός «ραντάρ».
Κι αυτό δεν συμβαίνει επειδή το κράτος δεν μπορεί να
διασταυρώσει πλέον την περιουσιακή-εισοδηματική κατάσταση του
καθενός ή δεν μπορεί να αντιληφθεί ποιοι έχουν περισσότερο
ανάγκη. Ο λόγος είναι απλός, κυνικός και αμιγώς προεκλογικός: οι
άνεργοι γονείς, οι χαμηλόμισθοι γονείς του ιδιωτικού τομέα και οι
άνεργοι γενικώς δεν μπορούν να θεωρηθούν συμπαγή εκλογικά
ακροατήρια, ούτε τους «πιάνουν» ως σύνολα οι δημοσκοπήσεις
–γιατί ακριβώς δεν είναι σύνολα. Κατά συνέπεια, θα μείνουν με την
προσδοκία. Όσο για τους άλλους, που έχουν «προβλέψιμη»
εκλογική συμπεριφορά, σε καλή μεριά.
*Η αναφορά σε «μαυρογυαλούρικη» συμπεριφορά είναι
καταχρηστική και αδική τον χαρακτήρα που εκλήθη να ερμηνεύσει
στην ιστορική ταινία ο Λάμπρος Κωνσταντάρας. Γιατί ο
Μαυρογυαλούρος, όταν πήρε χαμπάρι τί γινόταν, είχε την ευθιξία
να παραιτηθεί. Ο Γκρούεζας, πάλι, όχι.
