Προοδευτική διακυβέρνηση χωρίς περιπέτειες

Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά: όποιος πιστεύει ότι το κόμμα που
έβγαλε τη χώρα από τα Μνημόνια και πλήρωσε βαρύ πολιτικό
κόστος αφήνοντας, θεσμικώ τω τρόπω όπως δεν είχε γίνει ποτέ
ως τότε, (υπερβολικά) γεμάτα ταμεία για την επόμενη κυβέρνηση,
θα… βγάλει τη χώρα από το ευρώ ή θα κάνει οτιδήποτε για να
τινάξει στον αέρα τράπεζες και οικονομικό σύστημα, μάλλον έχει
πρόβλημα στο να θέσει όρια στην φαντασία του. Και επειδή μιλάμε
σε μία χώρα που, δυστυχώς, το σύστημα είναι
πρωθυπουργοκεντρικό, όποιος πιστεύει ότι Αλέξης Τσίπρας, αν
επιστρέψει στο Μαξίμου, θα μπορούσε να στέρξει σε οτιδήποτε
που παραπέμπει στην «ατζέντα Βαρουφάκη» έχοντας τη
συσσωρευμένη και βιωμένη πείρα της σκληρής και οριακής
διαπραγμάτευσης του 2015, αυτός κι αν έχει πρόβλημα να
τιθασεύσει την φαντασία του. 

Τούτων δοθέντων, το κατά πόσον ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να
ανοίξει κερκόπορτα, στο πλαίσιο της «προοδευτικής
διακυβέρνησης», για την εφαρμογή οποιασδήποτε ιδέας από
εκείνες που προβάλει τις τελευταίες ημέρες το κόμμα του Γιάνη
Βαρουφάκη, δεν αξίζει ούτε συζήτησης, ούτε καν αντίκρουσης. 
Ωστόσο, ο κόσμος φοβάται. Η κυβέρνηση και ο Κυριάκος
Μητσοτάκης έδειξαν, εξάλλου, ότι «καλωσορίζουν» απολύτως την
«ατζέντα 2015» που βάζει στον δημόσιο διάλογο ο Γιάνης
Βαρουφάκης, ώστε να ανασύρουν από το χρονοντούλαπο της
Ιστορίας την επιχείρηση κατατρομοκράτησης του 2015 -μόνο ότι
θα μας τελειώσει το χαρτί υγείας δε θα μας έχουν πει ακόμη, αλλά
στις τρεις εβδομάδες που έχουμε ως τις εκλογές, όλο και κάποιος
«γαλάζιος» θα αποδειχθεί ατρόμητος προ του γελοίου. Ο Κυριάκος
Μητσοτάκης, εξάλλου, που έχει δείξει ότι είναι στρατηγική του
επιλογή να πολιτεύεται με τον φόβο, έχει όλους τους λόγους του
κόσμου να εργαλειοποιεί την ατζέντα Βαρουφάκη και να
καλωσορίζει το πώς ο επικεφαλής του ΜέΡΑ25 έχει αφεθεί να
«εργαλειοποιηθεί» και να αποτελέσει πολιορκητικό κριό για τον
Κυριάκο Μητσοτάκη. 

Ο πρωθυπουργός, λοιπόν, έχει όλους τους λόγους του κόσμου
και… σχεδόν όλα τα ΜΜΕ της χώρας. Και, επίσης, έπειτα από όσα
περάσαμε για σχεδόν δέκα χρόνια από την αποφράδα μέρα της
23 ης Απριλίου του 2010, έχουν κάθε λόγο και οι πολίτες να
φοβούνται για τις τράπεζες, για την σταθερότητα και τις καταθέσεις
τους -παρότι μιλάμε για μία άλλη χώρα και μία άλλη εποχή. 
Τούτων δοθέντων, καλή η προοδευτική διακυβέρνηση, ωστόσο
ΚΑΙ και για τον ΣΥΡΙΖΑ συντρέχουν όλοι οι λόγοι του κόσμου να
αποκλείσει καθαρά, ως «κόκκινη γραμμή», με απόλυτες, καθαρές
και κατηγορηματικές διατυπώσεις, ότι θα μπορούσε ποτέ ακόμη
και να διανοηθεί να συζητήσει τις «Δήμητρες», τους «Οδυσσείς»
και όλα τα υπόλοιπα που ρίχνει το ΜέΡΑ25 στον δημόσιο διάλογο
τις τελευταίες ημέρες.