Η αποστροφή του λόγου του Νίκου Ανδρουλάκη από βήματος της
Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, απ’ αφορμή της
συμπλήρωσης ενός έτους από τότε που ανέλαβε τα ηνία του
κόμματος, είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα και συνιστά ένα νέο
δεδομένο στο πολιτικό σκηνικό: «Να στείλουμε τη Νέα Δημοκρατία
στην αντιπολίτευση, έχουμε χρέος για μια προοδευτική κυβέρνηση
με το ΠΑΣΟΚ πρωταγωνιστή», είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος
του ΠΑΣΟΚ μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του,
ενταφιάζοντας με τον τρόπο αυτό την περίφημη στρατηγική των
«ίσων αποστάσεων».
Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς η στρατηγική των ίσων
αποστάσεων δεν ήταν η σταθερή επιλογή του Νίκου Ανδρουλάκη
από τότε που ανέλαβε. Υπήρξαν πολλές διακυμάνσεις. Στην αρχή,
ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ακολούθησε την πεπατημένη της
αείμνηστης προκατόχου του, της Φώφης Γεννηματά, με υπόρρητο
στόχο να συνεχίσει το ΠΑΣΟΚ να αποτελεί «υποδοχέα» τόσο των
απογοητευμένων ψηφοφόρων της ΝΔ, όσο όμως και των
ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που συνέχιζαν να μην πείθονται από το
κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όμως, το σκάνδαλο των
υποκλοπών ήρθε να τα αλλάξει όλα: η αποκάλυψη πως ο Νίκος
Ανδρουλάκης δεν είχε πέσει θύμα υποκλοπών μόνο από το
«αγνώστου πατρός» λογισμικο Predator (που, βάσει των
απανωτών αποκαλύψεων, δεν είναι και τόσο… αγνώστου πατρός
πια…) αλλά και νόμιμης επισύνδεσης από την ΕΥΠ προφανώς
έθεσε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ απέναντι στην κυβέρνηση και
προσωπικά στον πρωθυπουργό –που έχει, ούτως ή άλλως, πάρει
την ΕΥΠ υπό την εποπτεία και την πολιτική του ευθύνη, από την
πρώτη μέρα της θητείας του. Μάλιστα, αυτό το είχε παραδεχθεί και
ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εκφράζοντας στους «Sunday
Times» τη λύπη του επειδή όσοι επεδίωκαν να ρηγματώσουν τη
σχέση του με το ΠΑΣΟΚ, το είχαν πετύχει –έστω κι αν αυτοί οι
«κάποιοι» ήταν… ο ανιψιός και διευθυντής του γραφείου του.
Όμως, το μέτωπο Μητσοτάκη-Ανδρουλάκη που είχε διαμορφώσει
το σκάνδαλο των υποκλοπών δεν κράτησε πολύ. Όταν ο
πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δέχθηκε δημόσιες υποδείξεις ότι «κούρασε»
το σκάνδαλο των υποκλοπών, έριξε εμφανώς και απροκάλυπτα
τους τόνους. Μάλιστα, έως πριν μία εβδομάδα, ο Νίκος
Ανδρουλάκης είχε επιστρέψει στην λογική των ίσων αποστάσεων,
εκφράζοντας την βασική του θέση για την επομένη των εκλογών,
που συγκεφαλαιώνεται με τη φράση «δώστε στο ΠΑΣΟΚ ισχυρό
ποσοστό για να επιβάλει τις απόψεις του το βράδυ των εκλογών» –
κάτι που, σε απλά ελληνικά, σημαίνει ότι ο ίδιος θα μπορούσε με
την ίδια ευκολία να κάτσει στο ίδιο τραπέζι είτε με τον Αλέξη
Τσίπρα, είτε με εκείνον που κατηγορεί ότι τον παρακολουθούσε:
τον Κυριάκο Μητσοτάκη…
Η αλλαγή αυτή της στάσης του Νίκου Ανδρουλάκη προφανώς
υπαγορεύθηκε από τις μετρήσεις, που έδειχναν ότι οι εισροές
απογοητευμένων κεντροδεξιών και κεντρώων ψηφοφόρων από τη
ΝΔ προς το ΠΑΣΟΚ είχαν ανακοπεί. Όμως, μετά και την
αποκάλυψη ότι η ΕΥΠ παρακολουθούσε κανονικά και με τον…
νόμο τον υπουργό Εργασίας, Κωστή Χατζηδάκη, ο Νίκος
Ανδρουλάκης επανήλθε στην αρχική «αντιδεξιά» γραμμή, που είχε
υιοθετήσει όταν «έσκασε» το σκάνδαλο των υποκλοπών: τώρα,
λοιπόν, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θέτει ως στόχο να επιστρέψει στα
έδρανα της αντιπολίτευσης η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης,
καίτοι αυτό μπορεί να γίνει με δύο μόνο τρόπους: είτε αν το
ΠΑΣΟΚ πάρει στις πρώτες εκλογές 48% ειδάλλως στις δεύτερες
38%, είτε αν το ΠΑΣΟΚ συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, έπειτα
από τόσες παλινωδίες, δικαιούται κανείς να είναι καχύποπτος κατά
πόσον το ΠΑΣΟΚ θα φτάσει ως τις εκλογές με την ίδια γραμμή ή
θα διαπιστώσει πάλι ότι θέλει να προσελκύσει και τους
απογοητευμένους «ακροκεντρώους» και θα επιστρέψει στις ίσες
αποστάσεις. Πάντως, είναι γνωστό από την λαϊκή θυμοσοφία πως
«όποιος ψάχνει τα πολλά, χάνει και τα λίγα»…
