Πολιτικά µυθεύµατα… και το «συγχωροχάρτι»

Η κοιλιά του δηµοσιογράφου και των λοιπών, δύσπιστη σε αυτά που βλέπει, διαβάζει ή ακούει, δεν αποδέχεται τις ιδεολογικές και πολιτικές επισηµάνσεις του Αλέξη Τσίπρα και σπεύδει να επεξεργαστεί και να δηµοσιοποιήσει σενάρια, τα οποία πηγάζουν από την ως τώρα κοµµατική κουλτούρα και ιστορία. Ξεχνούν, όλοι αυτοί, πως στην πολιτική κυρίως µε παλιά υλικά δεν χτίζεις καινούριους πολιτικούς φορείς, θα λέγαµε παραφράζοντας τη γνωστή ρήση

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΕΛΙΔΑ του Θανάση Λυρτσογιάννη

 

Ζούµε τις µέρες της κοιλιάς του δηµοσιογράφου, του αναλυτή, του πολιτικού. Και θα τις ζούµε µέχρι ο Αλέξης Τσίπρας να ανακοινώσει τον νέο πολιτικό φορέα. Και όσο καθυστερεί τόσο πιο ευφάνταστες θα γίνονται οι κοιλιές, παρασκευάζοντας σενάρια τα οποία κανείς δεν γνωρίζει πόση σχέση έχουν µε τις σκέψεις, τα σχέδια και τις επιδιώξεις του πρώην πρωθυπουργού.

Αντί να καταγίνονται σε κατασκευές εύπεπτες ή δύσπεπτες θα ήταν πιο εύκολο να προσεγγίσουν το φαινόµενο Τσίπρα, τούτης της εποχής διαβάζοντας τις δηλώσεις, τις οµιλίες, τις παρεµβάσεις του, στις οποίες εκθέτει σκέψεις, προβληµατισµούς, ιδέες και θέσεις. Οφείλουν όλοι, δηµοσιογράφοι, αναλυτές, πολιτικοί, αλλά και πολίτες να κατανοήσουν πως ο Αλέξης Τσίπρας επιστρέφει µε διαφορετικό τρόπο, θα δηµιουργήσει κάτι διαφορετικό από το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τα κόµµατα που σήµερα λειτουργούν. Τουλάχιστον αυτό αφήνει να εννοηθεί.

Μεσσίες γιοκ…

Εξάλλου το είπε ο ίδιος πως δεν πιστεύει στους Μεσσίες, στα κόµµατα του εργαστηρίου και πως θα ξεκινήσει πορεία προς το λαό θα λέγαµε για να συναντηθεί µε την κοινωνία και να κατανοήσει τις ανησυχίες, τις αγωνίες και τα προβλήµατα. Θα δηµιουργήσει έναν πολιτικό φορέα ξεκινώντας επαφές από τα κάτω.

Η κοιλιά του δηµοσιογράφου και των λοιπών, δύσπιστη σε αυτά που βλέπει, διαβάζει ή ακούει, δεν αποδέχεται τις ιδεολογικές και πολιτικές επισηµάνσεις του Αλέξη Τσίπρα και σπεύδει να επεξεργαστεί και να δηµοσιοποιήσει σενάρια, τα οποία πηγάζουν από την ως τώρα κοµµατική κουλτούρα και ιστορία. Ξεχνούν, όλοι αυτοί, πως στην πολιτική κυρίως µε παλιά υλικά δεν χτίζεις καινούριους πολιτικούς φορείς, θα λέγαµε παραφράζοντας τη γνωστή ρήση. Αν ο πρώην πρωθυπουργός δεν κινηθεί σε ένα παράλληλο πολιτικό σύµπαν που θα του εξασφαλίζει, τουλάχιστον το στοιχείο της έκπληξης, θα έχει χάσει ένα σηµαντικό πλεονέκτηµα που κερδίζει όσο δεν ανακοινώνει τι ακριβώς σκέφτεται.

Συνοµιλητές του Αλέξη Τσίπρα έχουν αποκαλύψει ότι στόχος του, η κύρια επιδίωξή του είναι µία νέα ενότητα του προοδευτικού χώρου, µία ενότητα που δεν θα έχει τα χαρακτηριστικά του παρελθόντος, που δεν θα είναι όπως του ΣΥΡΙΖΑ που ουσιαστικά επρόκειτο για µία συνοµοσπονδία κοµµάτων και οργανώσεων, την οποία προσπάθησαν να ενοποιήσουν µε την κατάργηση των τάσεων, αλλά δεν τα κατάφεραν µε αποτέλεσµα την επικοινωνιακή πρωτίστως, αλλά και πολιτική Βαβέλ που γνωρίσαµε.

Η νέα ενότητα για να πετύχει οφείλει να είναι αποτέλεσµα διεργασιών και συνθέσεων που θα εξασφαλίζει ενιαία ιδεολογία και πολιτική έκφραση. Διαφορετικά θα πρόκειται για ένα παλιό δηµιούργηµα το οποίο θα µένει ενωµένο χάρη στην προσωπικότητα του αρχηγού, δηλαδή του Αλέξη Τσίπρα, σχήµα που το είδαµε στο ΣΥΡΙΖΑ και πολύ περισσότερο στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.

Εν αναµονή…

Ο πρώην πρωθυπουργός επιθυµεί κάτι διαφορετικό. Πως θα είναι αυτό δεν γνωρίζουµε και δεν πρόκειται να µπούµε στο παιχνίδι της εικασίας και των σεναρίων της κοιλιάς. Περιµένουµε να δούµε τι θα προτείνει, αν αυτό είναι ριζοσπαστικό και αν ανταποκρίνεται στις πληροφορίες ότι είναι κάτι διαφορετικό, θα κερδίσει. Αν όχι, θα έχει χάσει το πλεονέκτηµα του καινούριου και άφθαρτου.

Στο ιδεολογικό πεδίο η µεγάλη ως τώρα διαφορά σε σχέση µε το παρελθόν είναι ο νέος πατριωτισµός, για τον οποίο δέχθηκε κριτικές. Και ειλικρινά είναι αδιανόητο αυτό που συνέβη για δεκαετίες µε την Αριστερά. Ενώ αυτή ήταν επικεφαλής του πατριωτικού αγώνα και πάντα λειτουργούσε πατριωτικά, χάρισε τον πατριωτισµό σε εκείνους που στα χρόνια της κατοχής έφτασαν στο σηµείο να συνεργαστούν µε τους κατακτητές. Ναι στον νέο πατριωτισµό, ιδίως τούτη την εποχή των αναθεωρητισµών στο διεθνές πεδίο και της πολυπολικής διεργασίας.

Τα προβλήµατα του «πόθεν έσχες»

Το «πόθεν έσχες» των πολιτικών, αυτό το έκτρωµα που καταγράφει το «έσχες» και δίνει συγχωροχάρτι για το «πόθεν» ακόµα κι αν είναι κραυγαλέα αµαρτωλό, ήρθε στην πρώτη γραµµή της δηµοσιότητας χάρη στην κόντρα του Στέφανου Κασσελάκη µε τον Λευτέρη Αυγενάκη.

Ο πρώτος υποστήριξε ότι υπάρχει πρόβληµα µε τα έσοδα του δεύτερου και τον κατηγόρησε ότι πούλησε ένα ακίνητο για 580.000 ευρώ σε µία εταιρεία «φάντασµα», µία εταιρεία µε µηδενική οικονοµική δραστηριότητα και συνεπώς µε αδυναµία να διαθέσει ένα τόσο µεγάλο ποσό για να αγοράσει ένα ακίνητο.

Πάντως, ο Λευτέρης Αυγενάκη διέρρηξε τα ιµάτιά του πως όλα είναι νόµιµα και καλώς καµωµένα.

Παρά τις επισηµάνσεις Κασσελάκη δεν φαίνεται να συγκινείται κάποιος αρµόδιος και να κινητοποιηθεί για να αναζητήσει την αλήθεια. Η οµερτά είναι πλήρης.

Και για να καταλάβετε πώς λειτουργεί το σύστηµα προστασίας των πολιτικών, που κανένα κόµµα δεν ζητά µε επίταση να ερευνάται το πόθεν, θα σας παραθέσω µία αποκαλυπτική ιστορία που έλαβε χώρα πριν από αρκετά χρόνια.

Η Επιτροπή Ελέγχου, που τότε ήταν διακοµµατική, διαπίστωσε ότι ένας υφυπουργός είχε κραυγαλέο πρόβληµα. Δεν είχε τα απαραίτητα έσοδα για να µπορέσει να δικαιολογήσει τις δαπάνες. Και για να µην γίνουν… ρόµπες, τα µέλη της Επιτροπής τον ειδοποίησαν να φροντίσει να κλείσει την «τρύπα».

Ο τετραπέρατος υφυπουργός σε χρόνο dt βρήκε τη λύση. Εµφανίστηκε στην Επιτροπή µε την αγορά ενός σκάφους το πρωί, το οποίο πούλησε το απόγευµα της ίδιας µέρας µε κέρδος ίσο µε το άνοιγµα που είχε και όλα καλά και ωραία.

Και η κοροϊδία επαναλαµβάνεται κάθε χρόνο χωρίς να συγκινούνται οι πατέρες (τροµάρα τους) του έθνους. Οπότε βλέπουµε πολιτικό να έχει κοντά 140 ακίνητα, άλλος να έχει επενδύσει σε οµόλογα κάποια εκατοµµύρια. Και κανείς δεν ρωτά: Πού βρήκατε, κύριοι τα εκατοµµύρια για να αγοράσετε τόσα ακίνητα ή να επενδύσετε σε οµόλογα;

Πάντως, οι βουλευτές, σύµφωνα µε τις δηλώσεις του… έσχες, έχουν αδυναµία στα ακίνητα, τιµώντας την νεοελληνική παράδοση για κεραµίδι πάνω στο κεφάλι και δεν φοβούνται µην τυχόν τους έρθει κεραµίδα κατακέφαλα, καθώς ισχύει το κόρακας κοράκου… κλπ. κλπ. Εξάλλου, στη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας» δεν ευδοκιµεί η τσίπα…

Δείτε επίσης

Τελευταία Άρθρα

Τα πιο Δημοφιλή