«Πνιγµένη» στα σκάνδαλα και αναποτελεσµατική η κυβέρνηση κι όµως δεν καταρρέει

του Θανάση Λυρτσογιάννη

Τεράστια απορία. Πώς µία κυβέρνηση διεφθαρµένη, αναποτελεσµατική, που συγκαλύπτει σκάνδαλα, οι πολιτικές της απορρίπτονται από τους πολίτες, µπορεί να είναι σταθερή και να έχει τη δύναµη να κυβερνήσει;

Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, η κυβέρνηση αυτή θα είχε καταρρεύσει προ πολλού. Στην Ελλάδα, όµως, όχι µόνο δεν καταρρέει, αλλά ο πρωθυπουργός δηλώνει (για επικοινωνιακούς λόγους και όχι πραγµατικά) ότι θα διεκδικήσει ακόµα και την αυτοδυναµία στις επόµενες εκτλογές. Για την πρωτιά βέβαια ούτε λόγος. Την έχει στο τσεπάκι.

Τον χαρακτήρα αυτής της κυβέρνησης φιλοτέχνησαν οι πολίτες µε τις απαντήσεις τους σε ερωτήσεις της δηµοσκόπησης της Alco. Τους τέθηκε το ερώτηµα «Ποια από τις δύο λέξεις, διαφθορά ή εντιµότητα, χαρακτηρίζει την κυβέρνηση» και η απάντηση ήταν συγκλονιστική. Το 70% απάντησε η διαφθορά και µόνο το 14% η εντιµότητα. Λιγότερο από τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων της (14% στο 24%) πιστεύουν ότι είναι έντιµη. Κι όµως, όχι µόνο δεν εκδηλώνεται πολιτικός σεισµός πολλών Ρίχτερ, αλλά δεν κουνιέται ούτε φύλλο.

Ο ίδιος τύπος ερωτήµατος για την αποτελεσµατικότητα της κυβέρνησης. Το 69% επέλεξε αναποτελεσµατικότητα και το 23% µόνο την αποτελεσµατικότητα. Αρα εκτός από διεφθαρµένη είναι και ανίκανη η κυβέρνηση.

Σκανδαλώδεις υποθέσεις

Σε ένα ερώτηµα που συνδέεται ευθέως µε τις έρευνες για τα Τέµπη και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, τις υποκλοπές οι πολίτες έδωσαν µία συντριπτική απάντηση. Το 74% αποφάνθηκε ότι τα συγκαλύπτει και µόνο το 14% έκανε λόγο για διαφάνεια. Κι όλα αυτά αποκαλύπτονται τη στιγµή που οι πολιτικές της απορρίπτονται και το 62% υποστηρίζει πως µε την εξωτερική πολιτική η κυβέρνηση δεν υπερασπίζεται αποτελεσµατικά τα συµφέροντα της χώρας, το 71% απορρίπτει τη µεταναστευτική πολιτική, ενώ ποσοστά απόρριψης µεγαλύτερα από 70% προέκυψαν σε άλλες δηµοσκοπήσεις για την οικονοµία της χώρας, την οικονοµική κατάσταση των νοικοκυριών.

Το επόµενο εύλογο ερώτηµα θα ήταν, µα πού ζούµε; Σε ποια µπανανία της υποσαχάριας Αφρικής ζούµε και πορευόµαστε αµέριµνοι και εν µέσω ναρκοπεδίου από σκάνδαλα που σκάνε το ένα µετά το άλλο; Μήπως είµαστε κι εµείς διεφθαρµένοι; Ο καθένας ας απαντήσει για τον εαυτό του. Μήπως δεν έχουµε καµία ελπίδα να αλλάξει αυτή η χώρα και παραµένουµε στον καναπέ µας, αντί να βγούµε στους δρόµους και τις πλατείες και να ζητήσουµε κάθαρση και δικαιοσύνη;

Κατακερµατισµός

Μπορεί να συµβαίνουν όλα τα προαναφερόµενα και πολλά περισσότερα ακόµα. Ωστόσο υπάρχουν κάποιοι που έχουν πολύ µεγαλύτερες ευθύνες. Για τα πολιτικά κόµµατα της αντιπολίτευσης ο λόγος. Η πολυδιάσπαση και ο κατακερµατισµός σε συνδυασµό µε τις ουτοπικές βλέψεις των ηγεσιών τα καθιστά ανήµπορα, ανίκανα, αθύρµατα. Είναι πρωτοφανές στην µεταπολιτευτική ιστορία, τόσο αδύναµη κυβέρνηση µε τόσα σκάνδαλα να παραµένει στη θέση της χωρίς η αντιπολίτευση να µπορεί να την ταρακουνήσει. Και µάλιστα µε περισσό θράσος και αλαζονεία να δηλώνει ότι την πρωτιά στις επόµενες εκλογές την έχει στο τσεπάκι της και µε ακόµα µεγαλύτερο θράσος να δηλώνει ότι µπορεί να πετύχει και αυτοδυναµία. Ο τέµπορα ο µόρες. Θα ήταν πολύ κωµικό αυτό που ζούµε, αν η ζωή της πλειοψηφίας των πολιτών δεν ήταν τραγική.

Εχει τόσο θράσος που µας κοροϊδεύει κατάµουτρα, πολίτες και αντιπολίτευση, µε χυδαίο πολιτικά τρόπο. Δείτε το παράδειγµα. Ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Γιώργος Μυλωνάκης ύστερα από τις αποκαλύψεις του κεντρικού δελτίου του Kontra και τις πιέσεις της αντιπολίτευσης, είπε πως θα πάει να καταθέσει στην Εξεταστική Επιτροπή, αίτηµα που είχε απορρίψει η πλειοψηφία. Μετά τις δηλώσεις Μυλωνάκη τέθηκε το θέµα της κλήσης του στην Εξεταστική για κατάθεση.

Και τι λέτε έκανε η πλειοψηφία; Τον κάλεσε; Οχι βέβαια. Απέρριψε το αίτηµα. Πόση κοροϊδία πια. Δεν ήταν τελικά σχήµα λόγου η δήλωση του Αδωνι Γεωργιάδη ότι έχουµε την πλειοψηφία και αποφασίζουµε ό,τι θέλουµε. Είναι χυδαία και τοξική κυβερνητική πολιτική.

Και µπροστά σε όλη αυτή την βαθιά άρρωστη κατάσταση, η αντιπολίτευση µετρά τα κουκιά της και κοιτάζει πώς θα διατηρήσει τα σκαµπό της όποιας εξουσίας διαθέτει, αντί να συνεργαστεί να δηµιουργήσει ένα κοινό µέτωπο που θα µπορεί να διεκδικήσει τη νίκη στις εκλογές. Αν το έκανε θα έβλεπε για πότε θα κατέρρεε η κυβέρνηση και η πλειοψηφία η οποία επιβιώνει χάρη στην αδυναµία της αντιπολίτευση που προέρχεται από την πολυδιάσπαση.

«Βόµβες» από Κοβέσι

Αν είχαµε την παραµικρή αµφιβολία για το ποιοι είναι οι µεγάλοι υπεύθυνοι για την τόσο εκτεταµένη διαφθορά, την διέλυσε η Λάουρα Κοβέσι. Η Ευρωπαία Εισαγγελέας σε συνέντευξη έδειξε ξεκάθαρα τους πολιτικούς. Δεν είπε «οι Ελληνες πολιτικοί είναι διεφθαρµένοι». Το έδειξε όµως, ζητώντας να αλλάξει το άρθρο 86 του συντάγµατος που τους προστατεύει, αφού δεν αφήνει το φυσικό δικαστή να κάνει την έρευνα και η υπόθεση παραπέµπεται στη Βουλή µόλις ο ερευνητής βρεθεί µπροστά στο όνοµα πολιτικού.

Κι εκεί αναλαµβάνουν δράση εκείνοι που εµπνέονται από την θεωρία «έχουµε πλειοψηφία και κάνουµε ό,τι µας αρέσει». Γι’ αυτό, παρά την εκτεταµένη διαφθορά, µόνο ο Ακης Τσοχατζόπουλος πήγε φυλακή (µάλιστα δύο εξέχοντες και σήµερα πολιτικοί όταν έφτασαν στη Βουλή λογαριασµοί καταθέσεων προσπάθησαν να πείσουν τους βουλευτές ότι επρόκειτο για τηλεφωνικούς αριθµούς, ο τέµπορα ο µόρες) σε µία προσπάθεια να τον απαλλάξουν.

Και τι είπε η Λάουρα Κοβέσι; Είπε ότι η έρευνα για τα Τέµπη και τον ΟΠΕΚΕΠΕ προσέκρουσε σε υπουργούς. Στη συνέχεια αφού είπε το προφανές, ότι η διαφθορά δεν είναι ελληνικό προνόµιο, πέταξε τη «βόµβα»: «Αυτό, όµως που κάνει την ειδοποιό διαφορά και αποτελεί σοβαρό πρόσκοµµα στη διενέργεια ενδελεχών ερευνών που θα ακουµπούν για τα καλά τα πολιτικά πρόσωπα, είναι ο νόµος περί ευθύνης υπουργών (άρθρο 86)».

Και αφού τόνισε ότι αντίκειται στην ευρωπαϊκή νοµοθεσία και πρέπει να αλλάξει, πρόσθεσε µε σαφήνεια: «Αλλάξτε το σύνταγµα κι αυτό δεν θα ξανασυµβεί».

Το άκουσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η Νέα Δηµοκρατία και τα κόµµατα της αντιπολίτευσης; Μάλλον ναι. Να ελπίζουµε ότι θα πράξουν τα δέοντα στην επικείµενη συνταγµατική αναθεώρηση; Δεν είµαι αισιόδοξος. Κάποια άλλη νοµικίστικη ζαβολιά θα κάνουν.