Κάθε φορά που μία ανατριχιαστική υπόθεση απασχολεί την κοινή
γνώμη, τότε αν οι πρωταγωνιστές της δεν προέρχονται από τον
χώρο του «κοινωνικού περιθωρίου», επαναλαμβάνεται
στερεοτυπικά το ίδιο μοτίβο: οι γείτονες και πολλοί
δημοσιολογούντες που «πέφτουν από τα σύννεφα» και ασφαλώς
όλοι εκείνοι που είναι έτοιμοι να αποφανθούν ότι ο εκάστοτε
πρωταγωνιστής της υπόθεσης αυτής ήταν «υπεράνω κάθε
υποψίας».
Ένα φαινομενικά αγαπημένο ζευγάρι στην Πάτρα με τρία υπέροχα
παιδάκια ήταν «υπεράνω υποψίας» σε σχέση με τους θανάτους
των τριών αυτών παιδιών.
Ένας όμορφος και φέρελπις πιλότος ήταν «υπεράνω υποψίας» για
την γυναικτονία της συζύγου του.
Ένας ευυπόληπτος οικογενειάρχης, χριστιανός και επίτροπος στην
ενορία του, που βοηθούσε δεξιά και αριστερά και φρόντιζε να το
«διαφημίζει» ιδιαιτέρως, ήταν «υπεράνω υποψίας» ως μαστροπός
και βιαστής ενός(;) ανήλικου κοριτσιού από την τρυφερή ηλικία των
10 ετών.
Η στήλη θα μπορούσε ακόμη να περιγράψει κι άλλα αγαπημένα
ζευγάρια, επιφανείς πολίτες, αναγνωρισμένους επαγγελματίες,
ευυπόληπτους ανθρώπους, καλούς Χριστιανούς, καλούς
Σαμαρείτες γενικώς, που θεωρούνται «υπεράνω υποψίας» για
κακοποίηση γυναικών ή και γυναικοκτονίες, για παιδοκτονίες ή για
τα φρικτά εγκλήματα που βλέπουμε κάθε μέρα να ξετυλίγονται
μπροστά στα μάτια μας με τις εξελίξεις στην υπόθεση της
12χρονης στον Κολωνό.
Όλα τούτα, λοιπόν, αλλά και πολλά ακόμη που έχουν προηγηθεί,
θα έπρεπε να είναι αρκετά, ώστε όσοι πέφτουν κάθε φορά από τα
σύννεφα, είτε οικείοι των κάθε φορά εγκληματιών, είτε
δημοσιολογούντες, να μπορούν να καταλάβουν κάτι πολύ απλό,
έστω και χωρίς να έχουν διδακτορικό στην ψυχανάλυση, την
εγκληματολογία ή την κοινωνιολογία: ότι, δηλαδή, δεν υπάρχουν
άνθρωποι «υπεράνω υποψίας». Παιδοβιαστές, εγκληματίες,
παιδοκτόνοι, γυναικοκτόνοι, βασανιστές, μαστροποί και ποιος
ξέρει τί άλλο μπορεί να υπάρξουν παντού: από τα «ρετιρέ» της
κοινωνίας ως το περιθώριο.
Γι’ αυτό, πρέπει όλοι να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, να μην
ακούμε αστυνομικούς να λένε βλακείες για «επιφανείς πολίτες» και
να βρισκόμαστε σε μία διαρκή εγρήγορση για τα σημάδια που
μπορεί να μας «λένε» ότι ένα παιδάκι, μία γυναίκα, ένας
ηλικιωμένος, ένας εν γένει ευάλωτος, μπορεί να υποφέρει πίσω
από την πόρτα του διπλανού μας διαμερίσματος και να αναμένει
από εμάς να κάνουμε κάτι γι’ αυτό.
