Μετά τις εκλογές του 2021, στις οποίες µετά βίας κατάφερε να ξαναµπεί στο κοινοβούλιο, (το 2024 έµεινε 2024 εκτός Ευρωκοινοβουλίου), το αριστερό κόµµα της Γερµανίας Die Linke βυθίστηκε στην εσωστρέφεια, µε έντονες διαµάχες µεταξύ των συνιστωσών, που κατέληξαν τελικά στη δηµόσια αποχώρηση του ηγετικού στελέχους Σάρα Βάγκενκνεχτ τον Οκτώβριο του 2023.
Μέχρι τότε, τα δηµοσκοπικά ποσοστά του είχαν πέσει σε ιστορικά χαµηλά επίπεδα και τα κακά αποτελέσµατα που κατέγραφε στις εκλογές των διαφόρων κρατιδίων, έµοιαζαν να ενισχύουν την αναπόφευκτη πτωτική τάση. Πολλοί µίλησαν τότε για το τέλος της Αριστεράς, έκφραση συνηθισµένη και στην Ελλάδα.
Ωστόσο, ενάντια στις προβλέψεις, τους τελευταίους µήνες η τύχη του κόµµατος πήρε µια ξαφνική ανοδική πορεία και τελικά έγινε η έκπληξη των εκλογών, φτάνοντας το 9%, σχεδόν διπλασιάζοντας το ποσοστό του σε σχέση µε τις προηγούµενες εκλογές. Το Die Linke, εστίασε σε βασικά οικονοµικά αιτήµατα των εργαζοµένων, ήταν το µόνο κόµµα αντίθετο σε περαιτέρω περιορισµούς στο άσυλο και τη µετανάστευση, και απέκτησε µια νέα ευκαιρία για ζωή.
Μαζί µε τους κορυφαίους υποψηφίους Γιαν βαν Άκεν και Χάιντι Ράιχινεκ, των οποίων οι πύρινες οµιλίες είχαν γίνει κάτι σαν φαινόµενο στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης την προεκλογική περίοδο, ένα από τα πιο προβεβληµένα πρόσωπα της εκστρατείας ήταν ο Γκρέγκορ Γκίζι, πρώην πρόεδρος και του Κόµµατος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, τον οποίο γνωρίζω προσωπικά, ήδη από το 1991, όταν είχε επισκεφθει την Αθήνα µε πρόσκληση του ΣΥΝ.
Ο 78χρονος εκ νέου βουλευτής, είχε παίξει καθοριστικό ρόλο στην µετεξέλιξη του πρώην κόµµατος DDR σε Κόµµα Δηµοκρατικού Σοσιαλισµού (PDS) µετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Μετά τριανταπέντε χρόνια στη Βουλή, είχε δηλώσει ότι αποσύρεται, όµως αποφάσισε να συµµετέχει στην πρόσφατη µάχη, στο πλαίσιο του λεγόµενου “Mission Silver Locks”, δηλαδή, Αποστολή Ασηµένιες Κλειδαριές, αλλιώς Ψαρά µαλλιά, που αφορούσε την επιστράτευση παλαιών χαρισµατικών στελεχών.
Στο γιατί επανέκαµψε, απάντησε: «Βρισκόµασταν σε υπαρξιακή κρίση. Όχι µόνο επειδή κάποια µέλη έφυγαν, αλλά επειδή το µόνο που πραγµατικά κάναµε ήταν να διαφωνούµε, επειδή ήµασταν απασχοληµένοι µόνο µε τον εαυτό µας. Οι πολίτες το αισθάνονται αυτό. Μόνο στο συνέδριο του κόµµατος το περασµένο φθινόπωρο υπήρξε µια τοµή. Κάποιοι έφυγαν, αλλά η πλειοψηφία έµεινε, και συνειδητοποίησε ότι επρόκειτο για µια υπαρξιακή κρίση. Οπότε άρχισαν επιτέλους να επικεντρώνονται τα στελέχη σε µερικά βασικά ζητήµατα. Η οµφαλοσκόπηση σταµάτησε και αφήσαµε τις εσωτερικές διαµάχες στα άλλα κόµµατα.
Αυτό που δεν ξέραµε ήταν πώς θα αντιδρούσαν οι νέοι. Τελικά, οι νέοι άνθρωποι ήταν πολύ ενθουσιώδεις και ανταποκρίθηκαν πολύ θετικά στο νέο µας προφίλ, δεδοµένου ότι η σηµερινή µας ηγεσία αποτελείται από την χαρισµατική Heidi Reichinnek και την Ιnes Schwerdtner».
Έχει ενδιαφέρον να σηµειωθεί ότι στην περίπτωση της Γερµανικής Αριστεράς, η αποχώρηση της φράξιας της Σάρα Βάγκενκνεχτ λειτούργησε ευεργετικά για το κόµµα, που ξεκαθάρισε τις θέσεις του, κυρίως για το Ουκρανικό και το προσφυγικό. Ενίοτε, και οι διασπάσεις κάνουν καλό, στους διασπώµενους όχι στους διασπαστές, καθώς το προσωποπαγές κόµµα της Σάρα Βάγκενκνεχτ έµενε εκτός Βολής, ενώ µέχρι πρότινος κέρδιζε έδαφος µε τις συντηρητικές του θέσεις, φιλορωσικές και αντιµεταναστευτικές. Πηγή διδαγµάτων και για την Αριστερά της Ελλάδας, το γερµανικό αριστερό θαύµα.
* Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής
του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
