Τρίτη, 10 Ιουνίου 2025

Πάνος Τρίγαζης: Οχι κοσµική τυραννία ούτε θεοκρατία στη Συρία

Εξαιρετικά σύνθετη, η µετά Άσαντ κατάσταση στην πολύπαθη Συρία, που από το 2011 ζει αιµατηρότατο εµφύλιο µε εκατοµµύρια πρόσφυγες. Κοντά στο ένα εκατοµµύριο οι απώλειες ανθρώπινων ζωών, κυρίως αµάχων, όπως συµβαίνει σε όλους τους σύγχρονους πολέµους.

Επισήµανση πρώτη. Δεν υφίσταται δίληµµα του τύπου κοσµική τυραννία ή θεοκρατία, που πριν από πολλά χρόνια, κάποιοι στην Δύση χρησιµοποιούσαν για την Τουρκία, στηρίζοντας στρατιωτικά πραξικοπήµατα για να µην έρθουν στα πράγµατα οι ισλαµιστές.

Δεύτερη επισήµανση. Το καθεστώς Άσαντ, θεωρούµενο από ορισµένους αντι-ιµπεριαλιστικό, επιβίωσε µετά το 2011 λόγω έξωθεν παρεµβάσεων, κυρίως της Ρωσίας και του Ιράν, κατέρρευσε όµως σαν χάρτινος πύργος, µε τον πρόεδρο Άσαντ να ζητά και να παίρνει άσυλο «για ανθρωπιστικούς λόγους». Παρόµοιας προστασίας δεν έτυχε ο επίσης θεωρούµενος αντι-ιµπεριαλιστής Λίβυος ηγέτης.

Επισήµανση τρίτη. Η Συρία δεν είναι Λιβύη. Παρά τις διαφορετικότητες εντός της χώρας, εθνικές και θρησκευτικές, στη Συρία µέχρι πρόσφατα λειτουργούσε ισχυρό κεντρικό κράτος, που δεν υπήρξε στην Λιβύη της ιδιόµορφης σοσιαλιστικής Τζαµαχιρία, επινόησης Καντάφι. Επιπλέον, στην Συρία δεν υπήρξε διεθνής στρατιωτική επέµβαση, που το 2013 είχε κατ’ αρχήν αποφασιστεί από τον βρετανό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάµερον, συναινούντων των τότε κυβερνήσεων των ΗΠΑ και της Γαλλίας.

Ευτυχώς, η Βουλή των Κοινοτήτων, δηλαδή, το βρετανικό κοινοβούλιο είχε καταψηφίσει την πρόταση Κάµερον, παρότι ο ίδιος διέθετε συντριπτική πλειοψηφία και τούτο διότι η βρετανική κοινή γνώµη είχε έντονα αντιταχθεί µετά την άκρως αρνητική εµπειρία της αµερικανοβρετανικής εισβολής στο Ιράκ, το 2003. Αντιθέτως, στην Λιβύη υπήρξε στρατιωτική επέµβαση του ΝΑΤΟ, µε συνέπεια την ουσιαστική διάλυση της χώρας, που ακόµα να σταθεί στα πόδια της.

Προσθέτω ότι στην Συρία υπάρχει η παραδειγµατικά δηµοκρατικά αυτοδιοικούµενη κουρδική περιοχή της Ροτζάβα, στην οποία ανήκει και το θρυλικό Κοµπάνι, αυτονοµία εντός του κράτους της Συρίας που θέλει να καταργήσει η Άγκυρα, αλλά υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ.

Επισήµανση τέταρτη. Καθολική είναι η εκτίµηση ότι σαφέστατα κερδισµένη από τις τελευταίες δραµατικές εξελίξεις στη Συρία είναι η Άγκυρα. Θυµίζω, ωστόσο, ότι οι διαρκείς τουρκικές παρεµβάσεις είχαν ευνοηθεί αρχικά από το καθεστώς Άσαντ, που το 1999 είχε δεχτεί την αξίωση της Άγκυρας να εκδιωχθεί από την Βόρεια Συρία ο κούρδος ηγέτης Οτσαλάν, που µετά αναζήτησε άσυλο στην Ευρώπη, για να καταφύγει τελικά στην ελληνική πρεσβεία στην Κένυα, όπου και συνελήφθη από τούρκους κοµάντος. Μεγάλη τότε η ευθύνη της κυβέρνησης Σηµίτη, αλλά και κυβερνήσεων άλλων χωρών, της Λευκορωσίας συµπεριλαµβανοµένης.

Πιο πρόσφατα, το 2018, οι υποτιθέµενοι διεθνείς ανταγωνιστές, οι ΗΠΑ του Τραµπ και η Ρωσία του Πούτιν είχαν δώσει το πράσινο φως για την στρατιωτική επιδροµή της Τουρκίας στην πληθυσµιακά κουρδική περιοχή του Αφρίν στη Συρία, µε τότε πρώτο στόχο της τουρκικής εισβολής το Κοµπάνι, που το 2014 είχε πολιορκηθεί από το λεγόµενο Ισλαµικό Κράτος, αλλά αντιστάθηκε νικηφόρα, αποσπώντας τον παγκόσµιο θαυµασµό ως προπύργιο της ελευθερίας κατά του σκοταδισµού. Κάποιοι τότε στην Ελλάδα, από την οποία είχε ξεκινήσει καραβάνι αλληλεγγύης µε πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ και του ραδιοφώνου 105,5 Στο Κόκκινο, είχαν συγκρίνει το Κοµπάνι µε το πολιορκηµένο Μεσολόγγι.

Αθεράπευτα αισιόδοξος, ελπίζω σε καλύτερο µέλλον για την Συρία, µε τον λαό της κυρίαρχο.

* Υπεύθυνος του Γραφείου Ειρήνης
του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Δείτε επίσης