Σπουδαία η αγωνιστική και πολιτική διαδροµή του Μίκη Θεοδωράκη, όχι µόνο η καλλιτεχνική, που ήταν παγκόσµιας εµβέλειας.
Εκατό χρόνια από τη γέννησή του φέτος, πραγµατοποιούνται πολλές εκδηλώσεις, κυρίως καλλιτεχνικές, που είναι και ευκολότερες λόγω της πανελλήνιας και διεθνούς εµβέλειας του µουσικού δηµιουργού. Θα έπρεπε και πολλές πολιτικές εκδηλώσεις να οργανωθούν για τον πολιτικό Μίκη Θεοδωράκη, τον αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, πρόεδρο της Δηµοκρατικής Νεολαίας Λαµπράκη, βουλευτή της ΕΔΑ το 1964, ιδρυτή του ΠΑΜ – Πατριωτικού Αντιδικτατορικού Μετώπου όταν επιβλήθηκε η χούντα, πρωτεργάτη της ενότητας της Αριστεράς µεταδικτατορικά. Θα πρόσθετα την συµβολή του Μίκη στους αντιµνηµονιακούς αγώνες, δίπλα στον Μανώλη Γλέζο, αν και η οργάνωσή του ΣΠΙΘΑ είχε προσελκύσει πολλούς εθνικιστές.
Τολµώ να πω, αν και δεν είµαι ο πλέον αρµόδιος, ότι το πολιτικό µέγεθος Θεοδωράκης χαρακτηριζόταν από αγωνιστικότητα, πρωτοτυπία σκέψης, αυθορµητισµό, έντονο υποκειµενισµό, πάντοτε δε από πατριωτισµό έστω κι αν στο τέλος ο αριστερός κόσµος ξαφνιάστηκε από την παρουσία του µε οµιλία στο Σύνταγµα κατά της Συµφωνίας των Πρεσπών υπό τις ιαχές «µακεδονοµάχων» κάθε λογής.
Θα αντιτείνει κάποιος ότι το ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ, καθώς και πρώην κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σαν την Κωνσταντοπούλου και τον Λαφαζάνη, πολέµησαν την ιστορική αυτή συµφωνία, που στήριξε ο ΟΗΕ και όλη η Ευρώπη, µε πρωταγωνιστές της απόρριψής της στην Ελλάδα, τον Μητσοτάκη και την Χρυσή Αυγή. Γιατί να κατηγορηθεί ο συχνά αιρετικός Θεοδωράκης;
Η αλήθεια είναι ότι ο Μίκης δεν χώρεσε σε κοµµατικά αξιώµατα, δρώντας κατά κανόνα ριζοσπαστικά. Χαρακτηριστικό παράδειγµα η πρωτοβουλία του, χωρίς κοµµατική έγκριση, για την ίδρυση της Δηµοκρατικής Κίνησης Νέων «Γρηγόρης Λαµπράκης», µε κεντρικό συµβούλιο δικής του επιλογής, Ιούνιο του 1963, στην οποία λίγο µετά εντάχθηκε η Νεολαία της ΕΔΑ για να προκύψει η Δηµοκρατική Νεολαία Λαµπράκη, πρόεδρο τον Μίκη και γραµµατέα τον Τάκη Μπενά.
Γνώριζε καλά ο τότε ανερχόµενος µουσικοσυνθέτης και αγωνιστής της Αριστεράς ότι οι αργόσυρτες κοµµατικές διαδικασίες δεν θα ευνοούσαν το εγχείρηµά του και επέλεξε να τις παρακάµψει τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Δικαιώθηκε απόλυτα για την επιλογή του αυτή, βάζοντας τη σφραγίδα του και στις προτεραιότητες δράσης του κινήµατος των «Λαµπράκηδων». Πρώτη µεγάλη πανελλαδική εκστρατεία να δηµιουργηθούν βιβλιοθήκες, ακόµα και στα χωριά, να καταπολεµηθεί ο αναλφαβητισµός που υπήρχε τότε σε υψηλό ποσοστό, γενικότερα να πραγµατοποιηθεί µια πολιτιστική επανάσταση.
Η στρατιωτικοφασιστική δικτατορία ανέκοψε τον «ελληνικό Μάη του ‘63». Ο Μίκης, αρχικά διέφυγε την σύλληψη και πρόλαβε µαζί µε άλλους Λαµπράκηδες να ιδρύσει το ΠΑΜ, συνελήφθη όµως και κρατήθηκε, όχι όµως πολύ, διότι υπήρξε κινητοποίηση, ιδιαίτερα στην Γαλλία, για την απελευθέρωσή του.
Όταν απελευθερώθηκε από τη χούντα και βρέθηκε στο εξωτερικό, ο Μίκης προσχώρησε στο ΚΚΕ Εσωτερικού, παίρνοντας θέση και στο Π.Γ. του κόµµατος, δεν έµεινε όµως πολύ, παραµένοντας ανένταχτος αριστερός µέχρι την πτώση της χούντας, όταν και έκανε την πολιτικά ατυχέστατη δήλωση «Καραµανλής ή τανκς».
Μεταγενέστερα, προσέγγισε το ΚΚΕ, του οποίου υπήρξε και υποψήφιος Δήµαρχος Αθηναίων το 1978, το δε 1985 τοποθετήθηκε επικεφαλής του ψηφοδελτίου του κόµµατος, αλλά ούτε η Βουλή τον χωρούσε, γι αυτό και δεν ολοκλήρωσε τη θητεία του, µε συνέπεια να πάρει τη θέση του ο δεύτερος στη λίστα αγροτιστής Κώστας Νάσης, σταθερός συνοδοιπόρος του ΚΚΕ.
* Υπεύθυνος του Γραφείου Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
