Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
Πέµπτη 22 Μαΐου 2025, τιµήσαµε την θλιβερή 62 επέτειο από την δολοφονία του Γρηγόρη Λαµπράκη προσερχόµενοι στον τάφο του στο Α’ Νεκροταφείο µε σύνθηµα «Λαµπράκης – Ειρήνη – Δηµοκρατία». Θυµηθήκαµε την εικόνα του βαλκανιονίκη και βουλευτή της Αριστεράς να πραγµατοποιεί την πρώτη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, κρατώντας το πανό που είχε φέρει από την πορεία του Ολντερµάστον, µε τη λέξη «ΕΛΛΑΣ» στη µία όψη και “GREECE” στην άλλη. Πορεία που είχε απαγορευτεί από την τότε κυβέρνηση Καραµανλή.
Θυµηθήκαµε επίσης τον λαϊκό ξεσηκωµό, µε την νεολαία στην πρώτη γραµµή από την εποµένη της δολοφονίας. Τα συνθήµατα «Ο Λαµπράκης Ζει» και «Κάθε νέος και Λαµπράκης» αντήχησαν σε όλη την Ελλάδα, πέρασαν και τα σύνορά της. Με άλλα λόγια, ο Λαµπράκης έγινε το κεντρικό σύµβολο του «Ελληνικού Μάη του 1963», ενός λαϊκού ξεσηκωµού που ξεκίνησε από την κηδεία του Μαραθωνοδρόµου της Ειρήνης.
Δεν ήταν τυχαίος ο συγκλονισµός και ξεσηκωµός. Ο Λαµπράκης συγκέντρωνε στο πρόσωπό του πολλές ιδιότητες: αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, πολυβαλκανιονίκης στους αθλητικούς στίβους, υφηγητής τις Ιατρικής, -«γιατρός των φτωχών» όπως τον αποκαλούσαν – βουλευτής της Αριστεράς, ηγετική µορφή του κινήµατος ειρήνης, κήρυκας της Διαβαλκανικής συνεργασίας, στα βήµατα του Ρήγα Φεραίου.
Τι συµβόλιζε -και συµβολίζει ακόµα- ο Γρηγόρης Λαµπράκης αποδίδεται σε ένα έξοχο κείµενο του µεγάλου µας ποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου στο περιοδικό «Δρόµοι της Ειρήνης», τεύχος Ιουνίου 1963. «Μέσα σ’ αυτό το στίβο, συνάντησε τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη από συµπαράσταση. Συνάντησε τους απόρους που τους γιάτρευε δωρεάν. Συνάντησε την πατρίδα να την διαποµπεύουν, σέρνοντάς την τραυµατισµένη στους δρόµους. Είδε τον κόσµο να πολεµά και να ρηµάζεται. Είδε την καταστροφή νάρχεται µε µεγάλα βήµατα κατά πάνω µας. Και σβέλτος όπως ήταν έτρεξε παντού, µέσα στον αιώνιο ανθρώπινο στίβο».
Χρειαζόµαστε και σήµερα, 62 χρόνια µετά, πολλούς Λαµπράκηδες, δηλαδή, ένα νέο µεγάλο κίνηµα ειρήνης και πολιτισµού σαν την Δηµοκρατική Νεολαία Λαµπράκη, που πρώτη εκστρατεία της µε επικεφαλής τον Μίκη Θεοδωράκη ήταν για να ιδρυθούν βιβλιοθήκες σε κάθε περιοχή της Ελλάδας.
Θα λέγαµε ότι «Ο Λαµπράκης Ζει», στον βαθµό που κινητοποιούµαστε ως Αριστερά και προοδευτικός χώρος για ειρήνη στην Ουκρανία, καθώς και για ειρήνη µε δικαιοσύνη στην πολύπαθη Παλαιστίνη, που ο λαός της βρίσκεται στο στόχαστρο και του νέου «πλανητάρχη» Τραµπ. Ο «Λαµπράκης Ζει» και ως σύµβολο ενότητας των δηµοκρατικών δυνάµεων απέναντι στην άνοδο της φασιστικής Δεξιάς σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Ζει και απαιτεί ανεξάρτητη και περήφανη εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, µέσα σε µια Ευρώπη συνανάπτυξης και κοινής ασφάλειας.
Ο Λαµπράκης Ζει και ενώνει τη βροντερή φωνή του µε όλη την ανθρωπότητα, κόντρα στην απειλή για την ίδια την ζωή από την κλιµατική κρίση, καθώς και στις κραυγαλέες ανισότητες που αναπαράγει η νεοφιλελεύθερη παγκοσµιοποίηση. Πριν και πάνω από όλα, ο Λαµπράκης αποτελεί πηγή έµπνευσης για την αναγέννηση της Ελλάδας, µέσα από µία µεγάλη προοδευτική αλλαγή που θα τερµατίσει τις καταστροφικές πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Όσο για τα Βαλκάνια του Βαλκανιονίκη Γρηγόρη Λαµπράκη, λέµε ότι έλεγε και ο ίδιος σε πολλές οµιλίες του;
«Ολόγυρα στον Αίµο ένα χορό
θα στήσουµε γειτονοπούλες χώρες
θα πιούµε της αγάπης το νερό
σ’ ολόδροσες πηγές ειρηνοφόρες.
