Θεωρώ συζητήσιµη την φράση «να γίνουµε αντίπαλον δέος» στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, διότι πηγή φόβου είναι κυρίως η Δεξιά, εννοείται και η ακροδεξιά. Ο δικός µας στόχος πρέπει να είναι εναλλακτικοί να γίνουµε στην κάκιστη κυβέρνηση, η οποία ήδη τρέµει το κίνηµα των Τεµπών, µε κινητήρια δύναµη τους συγγενείς των 57 αδικοχαµένων επιβατών του µοιραίου τρένου, κυρίως νέων ανθρώπων.
Όσο περισσότερο επιχειρεί την συγκάλυψη των ευθυνών της η κυβέρνηση Μητσοτάκη, προβαίνοντας σε συγκρίσεις και µε το Μάτι, τόσο εξοργίζει τον ελληνικό λαό που ζητά οξυγόνο δικαιοσύνης και καταλογισµό ευθυνών στα αρµόδια κυβερνητικά στελέχη που είχαν προειδοποιηθεί για την σύγκρουση τρένων. Δεν έκαναν τίποτε για να την αποτρέψουν και άρα βαρύνονται µε έγκληµα, τουλάχιστον για εγκληµατική αµέλεια.
Προσθέτω ότι πρώτη φορά εκλεγµένος πρωθυπουργός µετέτρεψε το Μαξίµου σε κέντρο υποκλοπών, εις βάρος πολιτικών αντιπάλων και δηµόσιων λειτουργών, βαρύτατο πλήγµα στη δηµοκρατία και το κράτος δικαίου, το οποίο ερεύνησαν και εντόπισαν αρµόδιες υπηρεσίες του Ευρωκοινοβουλίου, µε πρωτεργάτες τους Κώστα Αρβανίτη και Έλενα Κουντουρά, κατά την προηγούµενη θητεία τους στον µόνο αιρετό θεσµό της ΕΕ.
Η σύγχρονη Αριστερά δεν ακολουθεί το δόγµα «ο σκοπός αγιάζει τα µέσα», οφείλει να µάχεται για την ηθική στην πολιτική ώστε να βγει από την πολύχρονη κρίση της διεθνώς. Δύο αιώνες µετά την ίδρυσή της στις απαρχές της βιοµηχανικής επανάστασης, χρειαζόµαστε ισχυρό οπλοστάσιο νέων ιδεών και εµµονή στον στόχο της κοινωνικής και ανθρώπινης απελευθέρωσης, τον οποίο η δεξιά σοσιαλδηµοκρατία έχει αρνηθεί. Οφείλει να ζει και να δρα ως κίνηµα ιδεών και αξιών, όπως έκανε στις µεγάλες καµπές της ιστορίας της ανθρωπότητας, όταν άλλαζαν οι εποχές. Για παράδειγµα, ο πρώτος παγκόσµιος πόλεµος σήµανε το τέλος των αυτοκρατοριών, από δε τα ερείπιά του αναδύθηκε η πρώτη στον κόσµο σοσιαλιστική επανάσταση, η Οκτωβριανή. Θυµίζω ότι πολύ απλό ήταν το σύνθηµά της «ψωµί, ειρήνη, γη στους αγρότες», στο δε ζήτηµα της εξουσίας απαντούσε «όλη η εξουσία στα Σοβιέτ».
Την κρίση του παγκόσµιου συστήµατος σήµανε και ο Δεύτερος Παγκόσµιος Πόλεµος, πιο φονικός και καταστροφικός της ιστορίας, που µέσα από την φρίκη του ναζισµού έβγαλε στο προσκήνιο επαναστατικά οράµατα των εργαζοµένων διεθνώς και εθνικο-απελευθερωτικά κινήµατα κυρίως στην Ασία και Αφρική.
Μεγάλο βήµα, λοιπόν, προόδου οι µετά τον Β΄ Παγκόσµιο Πόλεµο λαϊκές κατακτήσεις και θεσµικά ορόσηµα σαν την Οικουµενική Διακήρυξη των Δικαιωµάτων του Ανθρώπου, που σήµερα χρειάζεται συµπληρώσεις µε νέα δικαιώµατα µπροστά στις πρωτοφανείς προκλήσεις της τεχνολογίας. Στην ουσία, χρειάζεται ένας νέος πολιτισµός ως απάντηση και στον τραµπισµό, που συνιστά νέα ιµπεριαλιστική και νεοφασιστική απειλή.
Αν κάποιοι στην Αριστερά θεωρούν πολιτικά προσοδοφόρα την ηθική του «δύο µέτρα και δύο σταθµά», είναι µακριά νυχτωµένοι. Έχω κατά νου το Ουκρανικό που διχάζει την Αριστερά, ενώ θα έπρεπε να είναι ενωµένη στον αγώνα για την ειρήνη µε δικαιοσύνη, όχι την άδικη που απεργάζονται οι Τραµπ και Πούτιν, µέσω Σαουδικής Αραβίας.
Καταλήγω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχασε το ηθικό πλεονέκτηµα ως κυβέρνηση της Αριστεράς πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας, καθώς τα στελέχη του σεβάστηκαν απόλυτα το δηµόσιο χρήµα, σε αντίθεση µε υπουργούς άλλων κυβερνήσεων που καταχράστηκαν ακόµη και δαπάνες για την εθνική άµυνα.
* Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής
του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
