Οµολογώ ότι υπήρξε φίλη µου και την είχα υποστηρίξει στα πρώτα πολιτικά της βήµατα, τώρα όµως, δεν την υποστηρίζω ούτε τα λεγόµενά της. Πρόκειται για την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, πρόεδρο του προσωποπαγούς κόµµατος «Πλεύση Ελευθερίας», που δεν µάθαµε πότε έκανε συνέδριο, πόσο διαρκεί η θητεία της προέδρου, που αυτοτοποθετείται στο πολιτικό φάσµα ούτε αριστερά ούτε δεξιά. Συµµετέχει, ωστόσο, στις εκστρατείες της Δεξιάς, εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως κατά του Αλέξη Τσίπρα. Δεν θα του επιτρέψει, λέει, «να βγει απ’ το λαγούµι του», που όπως φαίνεται είναι τόσο µακρύ, φτάνοντας µέχρι την Αµερική.
Αχαριστία χωρίς προηγούµενο διότι η Ζωή ευνοήθηκε από τον Αλέξη που ως πρόεδρος του ΣΥΝ αρχικά την έκανε νοµική του σύµβουλο και το 2015 ως πρωθυπουργός την πρότεινε για πρόεδρο της Βουλής, παραβιάζοντας την κοινοβουλευτική επετηρίδα. Θέση, στην οποία οφείλει το πολιτικό κεφάλαιο που αποκόµισε, αν και παραιτήθηκε, αποχωρώντας από τον ΣΥΡΙΖΑ µε κάποιες δεκάδες βουλευτών, ισχυριζόµενη ότι ο Τσίπρας εγκληµάτησε υπογράφοντας τρίτο µνηµόνιο, ενώ εκείνη προτιµούσε να φύγουµε από την Ευρωζώνη, για πού άραγε;
«Η Βουλή αυτή δεν θα ψηφίσει µνηµόνιο» είχε ποµπωδώς δηλώσει όταν ανέλαβε τα καθήκοντά της, ενώ η κυβέρνηση Τσίπρα επρόκειτο να αρχίσει σκληρές διαπραγµατεύσεις µε την Τρόικα. Η µαξιµαλιστική της ατζέντα περιλάµβανε διαγραφή του δηµόσιου χρέους, την εφικτή ρύθµιση του οποίου διεκδίκησε ο πρώτος αριστερός πρωθυπουργός στην ιστορία της Ελλάδας, που και σήµερα ισχύει. Θα ήξερε, αν ρώταγε παλαιότερους πολιτικούς της Αριστεράς, ότι η Οκτωβριανή Επανάσταση είχε διαγράψει το δηµόσιο χρέος της Ρωσίας, αλλά χρειάστηκε να το πληρώσει η µετασοβιετική Ρωσία, µετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Εµείς στην Ελλάδα, το 2015, όχι επανάσταση δεν κάναµε, αλλά ούτε κοινοβουλευτική πλειοψηφία είχαµε, παρά το µπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόµµα, µε συνέπεια την κυβερνητική συνεργασία µε τους ΑΝΕΛ, που ο αρχηγός τους δύο φορές απείλησε να ρίξει την κυβέρνηση, την πρώτη για να µην επιχειρηθεί ο χωρισµός της Εκκλησίας από το Κράτος, την δε δεύτερη λόγω της υπογραφής της Συµφωνίας των Πρεσπών, ευτυχώς αποτυγχάνοντας.
Η γραµµή της προέδρου για το χρέος «Δεν χρωστάµε – Δεν πουλάµε – Δεν πληρώνουµε», αντικειµενικά έβγαζε λάδι τις αµαρτωλές προηγούµενες κυβερνήσεις ΝΑ-ΠΑΣΟΚ, που είχαν οδηγήσει τη χώρα στην υπερχρέωση και την χρεοκοπία, µε υπουργούς Άµυνας του Σηµίτη, εµπλεκόµενους σε σκάνδαλα, ιδιοποιούµενη πόρους του τοµέα αυτού προς όφελός τους. Υπενθυµίζω ότι µεγάλο µέρος του δηµόσιου χρέους προέκυψε λόγω δανεισµού για εξοπλισµούς των ενόπλων δυνάµεων.
Δεν θα κρύψω ότι η τότε συντρόφισσα και φίλη µου Ζωή µου είχε προτείνει θέση συµβούλου της Διεθνών Σχέσεων, την οποία, ευτυχώς, είχα αρνηθεί, επικαλούµενος τις ευθύνες µου στον τοµέα Εξωτερικής πολιτικής και Διεθνών Σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, ενηµερώνοντας σχετικά και τον Αλέκο Φλαµπουράρη, τότε στενό συνεργάτη του πρωθυπουργού και προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Καλή νοµικός αναµφίβολα η Ζωή και µαχητική πολιτικός, αλλά η δηµοσκοπική της άνοδος δεν της εξασφαλίζει το πολιτικό της µέλλον, διότι ούτε πανελλαδικά οργανωµένο κόµµα διαθέτει ούτε συνολικό πολιτικό πρόγραµµα, που πάντοτε διέθετε ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ πρόσφατα, δηµοσιεύτηκε και πολιτική πλατφόρµα Τσίπρα που ενόχλησε πολλούς εκ δεξιών, κυρίως τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η προοδευτική εναλλακτική ωριµάζει µε τον χρόνο και σίγουρα θα επικρατήσει.
Mέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
