Είναι πλέον επίσημο: η Ευρώπη δεν θέλει να κρατά πια τα
προσχήματα στο προσφυγικό. Δεν θέλει καν να καμώνεται ότι
βοηθάει, δεν θέλει καν να καμώνεται ότι σέβεται τα ανθρώπινα
δικαιώματα και τη Συνθήκη της Γενεύης. Αυτό προέκυψε και από
την Σύνοδο Κορυφής της περασμένης εβδομάδας, όπου όλοι
ομοθυμαδόν οι Ευρωπαίοι ηγέτες άφησαν στην άκρη τη συζήτηση
για ένα «Δουβλίνο 3» και για όλα τα εκκρεμή θέματα των
τελευταίων ετών (την κατανομή των προσφύγων, τα προγράμματα
στέγασης, ένταξης και ενσωμάτωσής τους στις ευρωπαϊκές
κοινωνίες) και επισημοποίησε τη μετατροπή της συζήτησης σε
αμιγώς «αστυνομική»: το είπε με τον πλέον γλαφυρό τρόπο ο
Ολλανδός πρωθυπουργός: «Μοιάζει σαν να θέλουμε να
δημιουργήσουμε ένα μεγάλο τείχος του Βερολίνου γύρω από την
Ευρώπη», σχολίασε, λέγοντας με έναν τίτλο πού περιορίστηκε η
συζήτηση. Εξάλλου, με εξίσου ανάγλυφο τρόπο το περιγράφει όλο
σε μία παράγραφο το έγκυρο και έγκριτο συνδρομητικό «K-report»
των Κ. Καλλίτση-Π. Τσίμα: «Η συζήτηση, πλέον, έχει μετατοπιστεί
από τα θέματα του νέου ασύλου και της αναλογικής συμμετοχής
όλων των χωρών-μελών στην υποδοχή προσφύγων, κι έχει
περιοριστεί στη χρηματοδότηση της δημιουργίας μιας Ευρώπης-
Φρούριο», σημειώνει το εν λόγω newsletter, που παραθέτει
μερικούς αριθμούς για να δώσει την εικόνα της κατάστασης τα
τελευταία χρόνια: «Τα σύνορα-φράχτες της ΕΕ, μέσα σε 8 χρόνια
αυξήθηκαν από 315 χλμ σε 2.048 χλμ. Τελικά, οι 27 συμφώνησαν
σε αυστηρά μέτρα προκειμένου να περιοριστεί ο αριθμός των
μεταναστών που φθάνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση», έγραψε
χαρακτηριστικά, αποκαλύπτοντας τί ακριβώς συζήτησαν οι
Ευρωπαίοι ηγέτες.
Εξάλλου, στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η Αθήνα: οι
«συμμαχίες» του πρωθυπουργού και το μπλοκ εντός του οποίου
ενήργησε στις Βρυξέλλες ήταν η ακροδεξιά πρωθυπουργός της
Ιταλίας, Τζόρτζια Μελόνι, αλλά και ο επικεφαλής της ευρω-Δεξιάς
στην Ευρωβουλή, Μάνφρεντ Βέμπερ -ο γνωστός ούλτρα δεξιός
ξενοφοβικός Βαυαρός. Και η μόνη μάχη που έδωσε ο Κυριάκος
Μητσοτάκης ήταν να χρηματοδοτηθεί ο φράχτης στον Έβρο με
κονδύλια ευρωπαϊκά. Μόνο που με τον τρόπο αυτό, μπορεί οι
χώρες του Βίζενγκραντ να κάνουν τη δουλίτσα τους και να είναι
βέβαιες πως όσο κι αν «στραβώσει» η κατάσταση στο
προσφυγικό, θα «δικαιούνται» να κρατήσουν κλειστά τα σύνορά
τους, όμως με την Ελλάδα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Γιατί,
αν, ο μη γένοιτο, η κατάσταση επιστρέψει στο 2011 και στο 2015,
τότε όλοι θα μας χτυπούν φιλικά την πλάτη, θα μας δίνουν λίγα
παραπάνω κονδύλια, αλλά θα μας αφήσουν κατά τα λοιπά μόνους
μας να βγάλουμε τα κάστανα από τη φωτιά. Μόνο που τότε θα
είναι αργά.
