Εδώ και δύο 24ωρα, η συζήτηση μεταξύ των προοδευτικώνπολιτών και όσους στα ΜΜΕ βλέπουν τα πράγματα με μία στοιχειωδώς δημοκρατική και προοδευτική ματιά, επικεντρώνεται στην αρνητική έκπληξη που επεφύλαξαν οι οπαδοί της μοναρχίας στην Ελλάδα με την παρουσία τους στο «λαϊκό προσκύνημα» που διοργανώθηκε στο παρεκκλήσι του Αγίου Ελευθερίου, στη Μητρόπολη, για τον αποβιώσαντα έκπτωτο μονάρχη της χώρας, Κωνσταντίνο τον Β’.
Η «ουρά» των πολιτών που περίμεναν για να αποτίσουν φόρο τιμής στον έκπτωτο μονάρχη έφτανε, σε πολλές περιπτώσεις, ως το Μοναστηράκι, οι εικόνες έδειχναν συρροή θαυμαστών του Κωνσταντίνου ή και νοσταλγών της μοναρχίας.
Στη συντριπτική πλειονότητά τους, μάλιστα, οι συγκεντρωθέντες ήταν αρκετά μεγάλης ηλικίας –και σίγουρα, σε ηλικία τέτοια ώστε να έχουν προλάβει να ζήσουν, έστω στα τελευταία της, την μοναρχία ως ενεργό πολίτευμα στη χώρα. Βεβαίως, υπήρχαν και νεότεροι, που είτε εκκινώντας από ένα πνεύμα αντίδρασης και αντιλογίας, είτε επειδή άκριτα έχουν «καταπιεί» διάφορα φιλοβασιλικά κηρύγματα που ακούνε σπίτι τους και τοποθετούνται πολιτικά «αναντάμ παπαντάμ» υπέρ της έκπτωτης βασιλικής οικογένειας, περίμεναν στωικά να έρθει η σειρά τους να μπουν στο παρεκκλήσι –είναι ενδεικτικό του «χάσματος των γενεών», άλλωστε, αυτό που έδειξαν τα τηλεοπτικά συνεργεία: οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ασπάζονταν το φέρετρο και απηύθυναν το «ύστατο χαίρε» στη σορό του έκπτωτου μονάρχη, ενώ οι νεότεροι ενδιαφέρονταν περισσότερο να έχει καλό «κάδρο» το κινητό τους, να βγουν selfie με το σημαιοσκεπασμένο φέρετρο ή να μεταδώσουν απευθείας σε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης την προσέλευση και την παρουσία τους στο παρεκκλήσι.
Κι όμως, παρά τις εμφανείς παλινωδίες του Μεγάρου Μαξίμου και το χυδαίο, όσο και γελοίο, πολιτικό φλερτ όσων «γαλάζιων» εθεάθησαν στην Μητρόπολη με μία χούφτα φιλοβασιλικούς ψηφοφόρους, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχήσει κανείς για τάσεις… «παλινόρθωσης» της μοναρχίας ή για δημιουργία κάποιου «ακροδεξιού φιλοβασιλικού κόμματος». Αντιθέτως, τώρα που σιγά σιγά αποκτούμε μία απόσταση από όσα έγιναν προχθές στη Μητρόπολη, μπορούμε να δούμε τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση: το «παρών» στο 4ωρο de facto λαϊκό προσκύνημα έδωσαν, βάσει των στοιχείων της Αστυνομίας, 4.500 άνθρωποι. Ας πούμε ότι η Αστυνομία υποεκτιμά και τους νοσταλγούς του «τέως» όπως κάνει παγίως με τις διαδηλώσεις.
Έστω και 6-7.000 πολίτες να πήγαν στη Μητρόπολη, όμως, και πάλι ο αριθμός είναι πολύ μικρός, αν συνυπολογίσει κανείς ότι στο δημοψήφισμα του ’74 το «ναι» στη βασιλευομένη Δημοκρατία είχε ξεπεράσει το 30%. Ή, για να το δούμε συγκριτικά: οι «νοσταλγοί» του Κωνσταντίνου και των «Ηρακλέων του στέμματος» δεν ήταν ούτε το ένα δέκατο από όσους είχαν συγκεντρωθεί στην κηδεία του Μίκη Θεοδωράκη. Δεν ήταν καν τόσοι, όσους είχε καταφέρει να μαζέψει δύο ημέρες νωρίτερα το ΚΚΕ στο ΣΕΦ, στη μεγαλειώδη συναυλία για τον Σταύρο Ξαρχάκο. Κατά συνέπεια, ψυχραιμία…
