Μπορεί να έχουν περάσει κάποιοι μόλις μήνες από την σύνοδο για το κλίμα στην Γλασκόβη, ωστόσο η πραγματικότητα είναι ότι αν δει κανείς πώς αντιμετωπίζεται διεθνώς στο δημόσιο διάλογο το αίτημα για απόκρουση της κλιματικής κρίσης και σωτηρίας του πλανήτη, θα νομίσει ότι η σύνοδος έγινε πριν… έναν αιώνα.
Βλέπετε, ήρθε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η συνακόλουθη ενεργειακή κρίση και ο τρόπος που διάφοροι την χρησιμοποιούν προσχηματικά, ώστε να καταστήσει «ανεπίκαιρη» την μόνη συζήτηση που αξίζει να γίνεται κάθε μέρα, όλη μέρα: το πώς, δηλαδή, θα σώσουμε το κλίμα, τον πλανήτη, τα παιδιά και τα εγγόνια μας.
Σε σχέση με την Γλασκόβη, λοιπόν, όλα είναι χειρότερα ενόψει της νέας διεθνούς Συνόδου για το κλίμα, που θα εκκινήσει τις εργασίες της σε μερικές ημέρες από τώρα στο Σαρμ Ελ Σέιχ της Αιγύπτου.
Η μία μετά την άλλη, οι χώρες της Ε.Ε. –και όχι μόνο- έχουν αφήσει στην άκρη όλους τους περιβαλλοντικούς στόχους και τις «πράσινες» δεσμεύσεις τους και γυρνούν στην δεκαετία του ’70 και του ’80 υπερηφάνως, με ταχύτητα, χωρίς να αισθάνονται ότι πρέπει να λογοδοτήσουν στις μελλοντικές γενιές και στους αγέννητους που θα αντιμετωπίσουν έναν εφιάλτη: άλλοι αφήνουν το «μεταβατικό καύσιμο», το αέριο, και ψάχνουν σωτηρία με «πετροδολάρια», πετρέλαιο, ακόμη-ακόμη και με ξύλα ή πέλετ.
Άλλοι δηλώνουν υπερηφάνως ότι επιστρέφουν στον ρυπογόνο λιγνίτη και, βεβαίως, όσες χώρες διαθέτουν πυρηνικά εργοστάσια, χωρίς καμία ενοχή είτε παρατείνουν τον χρόνο λειτουργία τους είτε διευρύνουν τις δραστηριότητές τους, ώστε να αποκρούσουν την ενεργειακή κρίση και να μην είναι όμηροι των διαρκών διακυμάνσεων των τιμών του φυσικού αερίου στο χρηματιστήριο ενέργειας, τον κόμβο TTF κ.α.
Βεβαίως, η πραγματικότητα είναι ότι η εύλογη πρώτη αντίδραση του καθενός και της καθεμίας από εμάς, είναι να σκεφτεί πρώτα πώς θα ζεστάνει το σπίτι του και τα παιδιά του τον ερχόμενο χειμώνα και μετά πώς θα… σώσει τον πλανήτη. Όμως, στην πραγματικότητα, το δίλημμα είναι όχι απλώς ανύπαρκτο και στρεβλό, αλλά και συσκοτιστικό ως προς το πραγματικό διακύβευμα: δηλαδή τον πλανήτη και το μέλλον μας. Είναι ενδεικτικό ότι, όπως έγραψε χθες και το έγκυρο και έγκριτο συνδρομητικό Kreport, «το 2021 και τους πρώτους μήνες φέτος καταγράφονται αρνητικά ρεκόρ σε όλα τα επίπεδα: Αύξηση της θερμοκρασίας (βαδίζουμε ολοταχώς για +2,7°C), αύξηση των παγκόσμιων εκπομπών CO2 (+2 δισ. τόνους), αύξηση των ακραίων φαινομένων (ξηρασίες +29%, πλημμύρες +134%)».
Συμπέρασμα: το να σώσουμε τον πλανήτη δεν είναι τόσο πιο μακρινό σε σχέση με το να ζεσταθούμε τον προσεχή χειμώνα. Ο πλανήτης «βιάζεται» να μας δείξει ότι πρέπει κι εμείς να βιαστούμε.
Το θέμα είναι ποιος τον ακούει.
