Ο Εμανουέλ Μακρόν, που ήξερε (;) ότι «δεν αρέσει», πήγε στις tttγαλλικές προεδρικές –και μετέπειτα στις βουλευτικές- εκλογές με βασικό διακύβευμα την ανάγκη «σταθερότητας» σε ταραγμένες εποχές και καιρούς. Ωστόσο, όπως φάνηκε, οι Γάλλοι τού στέρησαν τη σταθερότητα αυτή και τού έδειξαν, με τον τρόπο αυτό, την δυσφορία και την οργή τους, ακόμη και την ώρα που με «χλιαρό» τρόπο τον ανεδείκνυαν νικητή των εκλογών.
Αν σας θυμίζει κάτι όλο αυτό, τότε μάλλον έχετε δίκιο: στα καθ’ ημάς, η κυβέρνηση ομνύει καθημερινά στη «σταθερότητα» και οπρωθυπουργός λέει ευθέως ότι θα κάνει κουρελόχαρτο το Σύνταγμα «καίγοντας» τις πρώτες εκλογές, αυτές της απλής αναλογικής, με στόχο να πάρει το μπόνους της ενισχυμένης αναλογικής που προβλέπει ο δικός του νόμος, ώστε να «πιάσει» τον στόχο μίας δεύτερης θητείας με αυτοδυναμία.
Εκ πρώτης όψεως, όλα φαίνονται λογικά: οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως ο πρωθυπουργός έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι, η πρωτιά του δεν αμφισβητείται, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μπει σε τροχιά νίκης, ενώ ο χειμώνας που έρχεται προβλέπεται τόσο δύσκολος που ουδείς μπορεί να είναι βέβαιος αν η ΝΔ θα είναι πρώτη πολιτική δύναμη την Άνοιξη του 2023. Κατά συνέπεια, η πολιτική λογική για κάποιον που ενδιαφέρεται μόνο να ανανεώσει τη θητεία του στην εξουσία και να διασφαλίσει τις κατά το δυνατόν περισσότερες πιθανότητες για αυτοδυναμία, ορίζει ότι οι εκλογές θα πρέπει να γίνουν το προσεχές φθινόπωρο. Πριν ξαναβάλουμε μπροστά το καλοριφέρ αλλά και με την ευφορία του καλοκαιριού να συνεχίζει να δίνει μία ευχάριστη νότα στη ζωή μας.
Όμως, τα μαθήματα από τη Γαλλία δείχνουν ότι οι πολίτες μπορούν να «τιμωρήσουν» κάποιον ακόμη κι αν τον εκλέξουν πρώτον. Και ο βασικός τρόπος να το κάνουν αυτό είναι να δώσουν μία εντολή… «αστάθειας» -ό,τι έκαναν με τον Εμανουέλ Μακρόν στις βουλευτικές εκλογές.
Οι αναλογίες είναι προφανείς: αν οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιωθούν (παρότι αυξάνονται και στις ευρωπαϊκές χώρες τα περιστατικά αποτυχίας των δημοσκοπήσεων…) τότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι πρώτος. Όμως, αυτό θα συμβαίνει όχι γιατί οι πολίτες είναι ενθουσιασμένοι με το πώς κυβέρνησε τη χώρα ή με τις συνθήκες της ζωής τους, αλλά διότι προσώρας δεν εμπιστεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ ότι θα τούς αλλάξει τη ζωή.
Ωστόσο, το γεγονός ότι η ακρίβεια «θερίζει», ότι η κυβέρνηση ξεδιπλώνει μία σκληρή νεοφιλελεύθερη ατζέντα και πως η καθημερινότητα όλων μας καθίσταται σχεδόν αβίωτη θα πρέπει κι αυτό με έναν τρόπο να «βγει» στην κάλπη: όπως ακριβώς «βγήκε» και στη κάλπη των εκλογών στη Γαλλία για την γαλλική Εθνοσυνέλευση, όταν οι ψηφοφόροι δεν αμφισβήτησαν μεν το προβάδισμα του Μακρόν, αλλά του επέστρεψαν… αυθωρεί και παραχρήμα τα εκβιαστικά διλήμματα περί σταθερότητας. Θα μπορούσε άνετα, λοιπόν, αυτό να συμβεί και στα καθ’ ημάς –εκτός αν πιστεύουμε ότι οι Γάλλοι διαβιούν χειρότερα απ’ ό,τι η μέση ελληνική οικογένεια τα τελευταία τρία χρόνια…
