Τα πλημμυρικά φαινόμενα στη Βαυαρία αλλά και σε γειτονικά
κρατίδια της Γερμανίας, το ασυνήθιστο για την εποχή χαλάζι και η
ακραία βροχόπτωση, δεν είχαν τελειώσει ως την ώρα που
γράφονταν τούτες οι γραμμές. Το ίδιο ισχύει για την έκρυθμη
κατάσταση στο Σίδνεϊ. Συν τοις άλλοις, όποιος βλέπει καθημερινά
δελτία ειδήσεων αλλά και αιτήματα αγροτικών συνεταιρισμών,
διαπιστώνει ότι τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα αγρότες και
παραγωγοί κάποιας περιοχής ζητούν αποζημίωση για κάποιο
ακραίο καιρικό φαινόμενο που έπληξε την παραγωγή τους.
Από την Πελοπόννησο και την Κρήτη ως τα νησιά του Αιγαίου, την
Πέλλα, τη Χαλκιδική και την Κοζάνη, καταγράφεται χαλάζι σε
μέγεθος φιστικιού ή ακόμη και καρυδιού, έντονες και ξαφνικές
βροχοπτώσεις, ραγδαίες καταιγίδες και τροπικού χαρακτήρα
εναλλαγές μεταξύ ακραίων πλημμυρικών φαινομένων και ημερών
με άπνοια και πλήρη καύσωνα. Όλα αυτά -κι ακόμη περισσότερα
που δεν καταγράφονται εδώ- δείχνουν αυτό που οι επιστήμονες
λένε επιμόνως και ανυποχώρητα με τεκμήρια τα τελευταία χρόνια
και που όλοι μας συζητάμε στις παρέες και τα καφενεία: ότι,
δηλαδή, «ο πλανήτης έχει τρελαθεί».
Φυσικά, δεν πρόκειται για ένα καπρίτσιο, ούτε για κακοτυχία.
Πρόκειται, αντιθέτως, για τις δραματικές επιπτώσεις της
υπερθέρμανσης του πλανήτη και της κλιματικής αλλαγής -που έχει
εδώ και καιρό περάσει στην κατηγορία της «κλιματικής κρίσης».
Υποτίθεται, άλλωστε, ότι μόλις πριν μερικούς μήνες, στην σχετική
παγκόσμια συνδιάσκεψη κορυφής στη Γλασκόβη, υπήρξε
συναντίληψη μεταξύ όλων σχεδόν των χωρών του κόσμου ότι κάτι
πρέπει να γίνει -έστω κι αν οι στόχοι μείωσης του αποτυπώματος
άνθρακα και της εκπομπής ρύπου περιορίστηκαν σε έναν μέτριο
συμβιβασμό που απέχει από τις προδιαγραφές που έχουν θέσει οι
επιστήμονες για την μακροπρόθεσμη ανάσχεση του φαινομένου.
Ωστόσο, η φονική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και η
ενεργειακή κρίση που εκείνη παρόξυνε, επηρεάζει και την
συγκεκριμένη υπόθεση. Ολοένα και περισσότερες χώρες
στρέφονται -εν μέρει δικαιολογημένα- στον λιγνίτη, η Γερμανία
προετοιμάζει τους πολίτες της για ενέργεια με… δελτίο, έχει
προεξοφληθεί ότι ξημερώνει ένας νέος κόσμος όπου το αγαθό της
ενέργειας -είτε μιλάμε για το ρεύμα, είτε για την θέρμανσή μας, είτε
για τα καύσιμα των αυτοκινήτων και των μεταφορών- θα είναι ένα
ακριβό αγαθό. Όμως, το θέμα ενέχει κινδύνους διότι η σχετική
συζήτηση δεν έχει ανοίξει για να αντιμετωπιστεί το πρώτο στάδιο
της κρίσης, αλλά τείνει να εξελιχθεί σε αναθεώρηση των στόχων
που έχουν παγκοσμίως τεθεί. Με άλλα λόγια, το σκεπτικό «ποια
κλιματική αλλαγή, εδώ δεν ξέρουμε πώς θα βγάλουμε τον
χειμώνα» τείνει να υποτιμήσει το ζοφερό μέλλον που ξημερώνει αν
δεν επιβραδυνθεί ο ρυθμός αύξησης της παγκόσμιας
θερμοκρασίας.
Τούτων δοθέντων, αυτή την περίοδο αλλά και τους επόμενους
μήνες θα δοθεί μία μάχη παγκοσμίως που δεν αφορά μόνο την
ενεργειακή επάρκεια για τον προσεχή χειμώνα, αλλά κυριολεκτικά
το μέλλον των παιδιών μας. Και αυτό καλό είναι να το θυμόμαστε
πάντα.
