Μια εξωτερική πολιτική που δεν λάμπει

Της Ελένης Τσερεζόλε

Η εξωτερική πολιτική του τόπου είναι πολύ σημαντική υπόθεση για να
γίνεται αντικείμενο των επικοινωνιακών τρικ μιας κυβέρνησης που
αποδεδειγμένα νοιάζεται μόνο για την πολιτική της επιβίωση. Π.χ.
για ακροδεξιές ψήφους, έστω κι αν διακυβεύονται ζωτικά συμφέροντα
της Ελλάδας. Εκεί λοιπόν που ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το
επιτελείο έστηναν επίσκεψη του Πρωθυπουργού (στο περιθώριο της
Συνόδου Ευρωπαϊκής Ένωσης και Δυτικών Βαλκανίων στα Τίρανα), στα
μειονοτικά χωριά της Βορείου Ηπείρου, στη Χειμάρρα, τη Λειβαδιά
και τη Δερβιτσάνη και μιλούσαν και για συνάντηση με τη μητέρα του
Κωνσταντίνου Κατσίφα (σκοτώθηκε με το όπλο στο χέρι από την
αλβανική αστυνομία στις 28 Οκτωβρίου 2018), μπαμ ηκούσθη εις τον
αέρα. Μεταφορικά μιλώντας βέβαια. Την Τρίτη το Γραφείο Τύπου του
Πρωθυπουργού ανακοίνωνε την μετάθεση σε χρόνο που δεν
προσδιορίζεται, της επίσκεψης του κ. Μητσοτάκη, «λόγω καιρικών
συνθηκών» που τάχατες δεν επέτρεπαν την πτήση του ελικοπτέρου…
Το πρόβλημα όμως δεν ήταν ο… κακός καιρός στην βόρειο Ήπειρο.
Αλλά το χαμηλό βαρομετρικό στις σχέσεις Τιράνων – Αθήνας, κάτι που
φρόντισε με διόλου διπλωματικά να υπενθυμίσει σε συνέντευξή του ο
Αλβανός Πρωθυπουργός Έντι Ράμα, τονίζοντας ότι η Ελλάδα «εξαπάτησε
την ΕΕ» για την ένταξή της σε αυτήν! Δήλωση για την οποία ζήτησε
αργότερα μια άνευ σημασίας συγγνώμη, που επιβεβαίωσε ότι τα Τίρανα
τηρούν σκληρή στάση. Και ότι δεν έχουν καμία διάθεση επιτάχυνσης
της εκκρεμότητας με το συνυποσχετικό για προσφυγή στη Χάγη για την
οριοθέτηση ΑΟΖ.
Αυτά τα ήξερε ο Κ. Μητσοτάκης. Όμως οι φιλοδοξίες του δεν
αφορούσαν στην ΑΟΖ αλλά στις ακροδεξιές ψήφους στην Ελλάδα. Εξ ου
και η επίσκεψη στα μειονοτικά χωριά που όμως ακυρώθηκε με…
συνοπτικές διαδικασίες από τα Τίρανα ενώ ο ήλιος έλαμπε στα
μειονοτικά χωριά. Εκείνο που καθόλου δεν λάμπει είναι η εξωτερική
πολιτική της Ελλάδας. Ο δε Ράμα ήταν σαφής: κάλεσε τον κ.
Μητσοτάκη να «βρει χρόνο» να επισκεφθούν «μαζί την Ελληνική Εθνική
Μειονότητα»…