Υποτίθεται ότι το Ταμείο Ανθεκτικότητας και Ανάκαμψης ήταν το ισχυρό εργαλείο ώστε να κερδίσει η Ελλάδα την πρόκληση με την νέα εποχή. Να μεταρρυθμιστεί με «καλές» μεταρρυθμίσεις, να αλλάξει το παραγωγικό της μοντέλο, να πέσουν στην οικονομία χρήματα που μπορούν να τη μετασχηματίσουν και να την απομακρύνουν από όλες τις παθογένειες του παρελθόντος: να αντιμετωπιστεί, δηλαδή, το τραγικό και ολοένα διευρυνόμενο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, να σταματήσει η «μονοκαλλιέργεια» του τουρισμού, να καταπολεμηθεί η νοοτροπία του «αέρα» στο επιχειρείν, να αλλάξει το επενδυτικό πρότυπο να εγκλωβίζονται τα χρήματα σε… «τούβλα» και να αρχίσουν οι Έλληνες επιχειρηματίες -και όσοι θέλουν να γίνουν- κάτι διαφορετικό από μία… επιχείρηση εστίασης.
Κι όμως. Ενώ, υποτίθεται ότι οι κυβερνώντες κατέκτησαν την εξουσία εν πολλοίς και ως φοβεροί «μεταρρυθμιστές», οι τρόποι και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν θυμίζουν κομματάρχες του μετεμφύλιου κράτους. Αν και έχουν περάσει μερικές ημέρες, το παράδειγμα είναι ενδεικτικό, τρανταχτό και βγάζει μάτι: ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι θα δρομολογήσει, για προεκλογικούς λόγους και με προεκλογικές σκοπιμότητες που επίσης «βγάζουν μάτι», την δημιουργία 200.000 επιδοτούμενων θέσεων εργασίας με πόρους από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Έθεσε, μάλιστα, ως στόχο τη μείωση της ανεργίας κάτω από το 10% το 2024, με το Μαξίμου να ελπίζει ότι με τέτοιες εξαγγελίες και με τα «ταρατατζούμ» που ετοιμάζει η κυβέρνηση για την αύξηση του κατώτατου μισθού, θα μπορέσουν με έναν τρόπο να μειώσουν την διαφορά υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ που διαμορφώνεται στους νέους ψηφοφόρους -τους βασικά πληττόμενους από την υψηλή ανεργία και τους αμειβόμενους με τον κατώτατο μισθό.
Βεβαίως, οι επιδοτούμενες θέσεις είναι ένα παλιό, κλασικό και εν πολλοίς αποτελεσματικό εργαλείο ώστε να καταπολεμηθεί η ανεργία, να επανενταχθούν στη δουλειά μακροχρόνια άνεργοι και να ξεκινήσουν τον εργασιακό τους βίο νέοι εργαζόμενοι. Μόνο που υπάρχουν άλλα κονδύλια και άλλα προγράμματα γι’ αυτό και όχι τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης, που υποτίθεται ότι θα δημιουργούσαν υπεραξία και θα «μεταμόρφωναν» τη χώρα και την οικονομία. Όμως, επειδή τα άλλα χρήματα, που θα έπρεπε να χρηματοδοτήσουν τις επιδοτούμενες θέσεις, ξοδεύτηκαν σε άλλα επιδόματα με οριζόντιο -και, άρα άδικο- τρόπο, αλλά και με πελατειακά κριτήρια, τώρα η κυβέρνηση προστρέχει στο Ταμείο Ανάκαμψης για να υπηρετήσει πρόδηλες πολιτικές και επικοινωνιακές σκοπιμότητες. «Ξοδεύοντας» τα κονδυλια με τα οποία υποτίθεται ότι θα άλλαζε η χώρα…
