Στον απόηχο των µεγάλων διαδηλώσεων για την φετινή Πρωτοµαγιά, ήρθε στη δηµοσιότητα ένα ακόµα ηχητικό αρχείο από το έγκληµα των Τεµπών, όπου ακούγονται οι φωνές νέων παιδιών που προσπαθούν να ζητήσουν βοήθεια για τον απεγκλωβισµό τους από την φωτιά, µετά τη σύγκρουση των τρένων. Ένα ακόµα ντοκουµέντο που µας υπενθυµίζει γιατί δεν πρέπει να σιωπήσουµε, γιατί πρέπει να συνεχίσουµε µέχρι το τέλος τον αγώνα για ζωή, πραγµατική δικαιοσύνη, δικαίωση και αξιοπρέπεια.
Τα Τέµπη είναι µόνο η τραγική κορυφή του παγόβουνου, η διαρκής υπόµνηση ότι, σε µια χώρα που η κυρίαρχη πολιτική δεν είναι παρά µοχλός ξεδιάντροπης εξυπηρέτησης των συµφερόντων του µεγάλου κεφαλαίου, µε διαµεσολαβητή τα πολιτικά κόµµατα που τα εξυπηρετούν και κορυφαία την κυβέρνηση της ΝΔ, είναι χρέος µας να σηκώσουµε κεφάλι.
Η τραγωδία των Τεµπών δεν ήταν τυχαία.
Ήταν ένα απόλυτα προβλέψιµο αποτέλεσµα µιας πολιτικής που επέβαλε το σπάσιµο και την ιδιωτικοποίηση του σιδηροδρόµου, µαζί µε τη χρόνια εγκατάλειψή του, προς το συµφέρον του «επενδυτή», ανεξάρτητα από τις συνέπειες για τον λαό. Έτσι, αντί για ασφαλή, σύγχρονο, ενιαίο δηµόσιο σιδηρόδροµο, αντί για δηµόσιες µεταφορές ως κοινωνικό αγαθό, καταλήξαµε σε µια παγίδα θανάτου, που παρέµεινε τέτοια παρά τις προειδοποιήσεις συνδικαλιστών, φορέων, βουλευτών της αντιπολίτευσης και παραµένει τέτοια ακόµα και σήµερα. Αυτή είναι η βασική ευθύνη της κυβέρνησης -και όχι µόνο- και η κεντρική πλευρά της συγκάλυψης που επιχειρείται.
Πολιτική κοροϊδια
Όµως, πέρα από την πολιτική της απαξίωσης, του κατακερµατισµού και της ιδιωτικοποίησης των δηµόσιων αγαθών, αντίστοιχη είναι η πολιτική που υλοποιείται σε όλα τα επίπεδα. Η κοροϊδία του πρωθυπουργού σε όλους όσους αναζητούν αξιοπρεπή στέγη χωρίς αποτέλεσµα, µε επιδόµατα που επιδοτούν επί της ουσίας τους ιδιοκτήτες ακινήτων, αντί για µια δηµόσια πολιτική κοινωνικής στέγης, αλλά και τα ψίχουλα στους συνταξιούχους, είναι ένα ακόµα δείγµα της ίδιας, ανάλγητης πολιτικής. Αντίστοιχοι είναι και οι προσβλητικοί για την νοηµοσύνη µας πανηγυρισµοί του υπουργού «Υγείας» για τις ανακαινίσεις σε κέντρα υγείας, την ίδια ώρα που όλοι γνωρίζουµε ότι το δηµόσιο σύστηµα υγείας καταρρέει. Η παραγωγή υπερπλεονασµάτων από την έµµεση φορολογία και την υπερεκµετάλλευση των πιο αδύναµων, που κατευθύνεται στην εξυπηρέτηση του δηµόσιου χρέους και όχι φυσικά στην κάλυψη οποιασδήποτε κοινωνικής ανάγκης, είναι ένα ακόµα δείγµα. Το αποκορύφωµα είναι η προθυµία της κυβέρνησης να φορτώσει ένα ακόµα βουνό χρέους, δανειζόµενη, όχι για να καλύψει το δηµόσιο σύστηµα υγείας, την δηµόσια παιδεία, το δικαίωµα στη στέγη κ.ο.κ., αλλά για να εκτοξεύσει τις εξοπλιστικές δαπάνες, που δεν έχουν καµία χρησιµότητα για τον λαό και την νεολαία που συνθλίβονται από την ακρίβεια, τη διάλυση της περίθαλψης, την έλλειψη προοπτικής.
Η πολιτική της λιτότητας και του αυταρχισµού που αντιµετωπίζουµε, ούτε µας αντιστοιχεί, ούτε είναι αναπόφευκτη. Μπορούµε να την αντιµετωπίσουµε µε πολιτικές προτάσεις που δεν θα θεωρούν δεδοµένη την υποταγή σε όσα µας εµφανίζουν ως µονόδροµο. Διεκδικώντας δηµόσια αγαθά, αντίστοιχα µε τις ανάγκες µας. Καθολική και ποιοτική πρόσβαση στη δηµόσια υγεία. Αντιµετώπιση της ακρίβειας, όχι µε κοροϊδίες, αλλά µε περιορισµούς στα περιθώρια κέρδους της ελάχιστης µειοψηφίας που κερδοσκοπεί, αυτόµατη τιµαριθµική προσαρµογή στους µισθούς και τις συντάξεις, διάλυση του καρτέλ των µεγάλων επιχειρήσεων και των funds στην ενέργεια, τη διατροφή και τα βασικά αγαθά. Βάζοντας τέλος στην πολιτική της αλαζονείας, του αυταρχισµού και της συγκάλυψης της κυβέρνησης της ΝΔ. Με ενότητα και αγώνες, µπορούµε να τους αντιµετωπίσουµε.
