Tου ΜΑΚΗ ΚΟΨΙΔΗ*
Συνεργασίες ναι. Και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα όπως τόνισε και πρόσφατα ο Α. Τσίπρας. Όμως υπάρχουν κάποια όμως: Στην Ευρώπη με την προοδευτική σοσιαλδημοκρατία που δεν γέρνει δεξιά και με τους Πράσινους. Με τις προοδευτικές δυνάμεις στην αυτοδιοίκηση, στα κινήματα, στον συνδικαλισμό και στο Κοινοβούλιο. Με όλες μας τις δυνάμεις του νέου ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που δημιουργείται με την νέα ηγεσία. Με την Σύγχρονη Αριστερά που αγκαλιάζει όλους τους αριστερούς, προοδευτικούς και δημοκρατικούς πολίτες.
Να είμαστε καθαροί. Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία δεν είναι ενιαία. Δεν έχει ενιαία πολιτική. Έχουμε τους Σοσιαλιστές σε Ισπανία και Πορτογαλία που συνεργάζονται ή συνεργάστηκαν και σε κάθε περίπτωση είναι ανοικτοί σε προοδευτικό μέτωπο με την Αριστερά. Το ίδιο και στη Γαλλία που ήδη σχημάτισαν το Λαϊκό Μέτωπο απέναντι στην Λεπέν και τον Μακρόν. Έχουμε το Δημοκρατικό κόμμα στην Ιταλία που ανιχνεύει δρόμους για συνεργασία με την Αριστερά. Όμως έχουμε και την δεξιά σοσιαλδημοκρατία που ακολουθεί νεοφιλελεύθερη πολιτική. Η περίπτωση της Γερμανίας είναι χαρακτηριστική. Με τον Σολτς να προσπαθεί να επιβάλει λιτότητα και στην χώρα του και στις χώρες του Νότου σε όφελος της Γερμανίας. Προσωπικά δεν κατανοώ σε τι διαφέρει από την πολιτική Μέρκελ. Τον Σολτς που ηγείται ουσιαστικά της ΕΕ και μετατρέπει την Ευρώπη σε παρακολούθημα της Ουάσιγκτον. Την ίδια στιγμή χαϊδεύει την εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης Νετανάχιου.
Στην Ελλάδα μακάρι να καρποφορήσει η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Το επιθυμεί ο προοδευτικός κόσμος. Για το ΚΚΕ δεν γίνεται λόγος γιατί η ηγεσία Κουτσούμπα έχει οδηγήσει το ιστορικό αυτό κόμμα σε αναχρονιστικές και συντηρητικές οδούς.
Βεβαίως η ηγεσία Ανδρουλάκη αρνήθηκε στις προηγούμενες εκλογές επανειλημμένα τις προτάσεις Τσίπρα για δημιουργία προοδευτικής κυβέρνησης παρά το γεγονός ότι η απλή αναλογική βοηθούσε αυτή την προοπτική. Όμως όλα μπορούν να αλλάξουν. Η συμμαχία και η συνεργασία των δύο αυτών κομμάτων είναι εφικτή. Αρκεί να μην επιχειρηθούν συγκολλήσεις. Ο δρόμος που έδειξε ο Κασσελάκης, -η μέθοδος Κασσελάκη- δηλαδή η ανίχνευση δυνατοτήτων κοινής δράσης και συνεργασίας σε αυτοδιοίκηση, συνδικάτα και ιδιαίτερα η συνεννόηση και κοινή δράση σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, είναι ο μόνος ασφαλής τρόπος για να προωθηθεί το μέτωπο της κεντροαριστεράς. Να το αγκαλιάσει ο προοδευτικός κόσμος, να αποκτήσει δυναμική ώστε η χώρα να απαλλαγεί από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αυτή η μέθοδος είναι απαραίτητη πολύ περισσότερο που τα στελέχη που αμφισβητούν τον Ανδρουλάκη έχουν διαφορετική πολιτική. Άλλοι βλέπουν προς αριστερά και άλλοι προς τα δεξιά. Το ξεκαθάρισμα στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα κάνει πιο καθαρά τα πράγματα.
Σε διαφορετική περίπτωση που η προσπάθειες σύγκλισης περιοριστούν σε κοινά τραπέζια, συνεννοήσεις στελεχών ή ακόμα σε προσωπικές στρατηγικές ένθεν και ένθεν τότε το εγχείρημα θα αποτύχει. Θα αποδειχθεί ότι ήταν μία αυταπάτη.
Οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ είναι ρευστές. Ελπίζουμε να αναδειχθεί ηγεσία που θα επιδιώξει την συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανοικτός σε συνεργασία. Άμεσα ακολουθεί τον οδικό χάρτη που χαράκτηκε στην πορεία προς το Συνέδριο. Παράλληλα θα ξεδιπλώνει κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες και προτάσεις στο κοινοβούλιο ώστε να συμβάλει στην σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων.
Είναι μια πορεία που θα αφήσει πίσω τις ομφαλοσκοπήσεις, τις γκρίνιες, τα εσωκομματικά δημοψηφίσματα και τις «αγκαλιές» ορισμένων με την Νέα Αριστερά που άμεσα ή έμμεσα στόχο έχουν να ψαλιδίσουν την ηγεσία Κασσελάκη. Όσες παρόμοιες υπονομευτικές προσπάθειες και αν γίνουν θα πέσουν στο κενό.
* Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής
του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
