Λίνα Μενδώνη: Ξεπλύματα
Η τελευταία υπόθεση, για την οποία είναι υπόλογη η Λίνα Μενδώνη , αναδείχθηκε
ξανά αυτές τις μέρες. Η, συγκροτημένη, Σία Αναγνωστόπουλου επανάφερε στο
προσκήνιο τη «συγκάλυψη κυκλωμάτων αρχαιοκαπηλίας» από την υπουργό
Πολιτισμού. Πρόκειται τη διαβόητη «συλλογή Στερν» με τα 161 κυκλαδικά
αντικείμενα. Η κατηγορία είναι ότι μετά από τριγωνικές διακινήσεις η Μενδώνη
την ξέπλυνε με νόμο – καθιστώντας τη Βουλή συνένοχη.
Είναι βαρύ να κατηγορείται Πρωθυπουργός ότι λειτούργησε ως εκπρόσωπος
αρχαιοκαπήλων και η υπουργός του ως εκπρόσωπος οίκων δημοπρασιών. Στη
συζήτηση για τον Προϋπολογισμό ο Κυριάκος Μητσοτάκης έφερε στη Βουλή, μια
άλλη υπόθεση ξεπλύματος, που τείνει να ελιχθεί σε σκάνδαλο των σκανδάλων, καθώς
αφορά την πιο λαμπερή κληρονομιά της Ελλάδας: τον Παρθενώνα.
«Εργάζονται», λέει, για την «επανένωση» των «Παρθενώνιων» -έτσι το είπε-
Γλυπτών και έβαλε στο κάδρο τη Μενδώνη. -«Ο τρόπος που χειρίστηκε το υπουργείο
Πολιτισμού οριστική επιστροφή του θραύσματος Fage αποτελεί καλή πρακτική που
υποδεικνύει τον τρόπο του επαναπατρισμού. Μια win-win λύση».
Υπάρχουν δυο διατυπώσεις που χρησιμοποιεί επίμονα τελευταία: «επανένωση» και
«win-win λύση».
Τι σημαίνει «επανένωση;». Γιατί επιμένει -και το δηλώνει- να αντικαθιστά το
διαχρονικό εθνικό αίτημα για «επιστροφή των Μαρμάρων» – όπως το διατύπωσε η
Μελίνα το 1982 και υπερασπίσθηκαν όλοι οι Έλληνες Πρωθυπουργοί έκτοτε; Ο όρος
«win-win» σε απλά ελληνικά μεταφράζεται ως εξής: κάποιος ληστεύει το σπίτι σου,
του ζητάς να επιστρέψει τα κλοπιμαία, αρνείται και συζητάς μαζί του πώς θα βγείτε
«και οι δυο κερδισμένοι». Κουφό;
Ο Μητσοτάκης το ξεκίνησε, ως… «δανεισμό» ή «ανταλλαγή», με τον σαλταρισμένο
Τζόνσον – να ζήσουμε να τον θυμόμαστε. Για προεκλογικούς λόγους το επαναφέρει
ως «επανένωση». Έβαλε στο παιχνίδι και τον -άσχετο με τις κυβερνητικές αποφάσεις
εκείθεν της Μάγχης- βασιλιά Κάρολο. Όπως και στο Τατόι, όπου στο νταραβέρι με
τον εστεμμένο -που απασχολεί τις σαπουνόπερες- μετείχε και η Μαρέβα, άγνωστο με
ποιον κυβερνητικό ρόλο.
Παραδοσιακά οι Βρετανοί παίζουν στα δάκτυλα «δεδομένους» Έλληνες πολιτικούς
σαν τον Μητσοτάκη. Αν μετέχουν στις μυστικές -κι εδώ- συζητήσεις, είναι για να
κερδίσουν κυρίως αυτοί. Τι πράγμα; Εφόσον το θέμα είναι η «επανένωση» και όχι η
επιστροφή – φεύγει από τη μέση το άγος της Ελγίνειας αρπαγής που τους διασύρει,
ακόμη και μέσα στη χώρα τους.
Αν αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα παραιτείται από τη διεκδίκηση της κυριότητας, είναι
είδος μειοδοσίας. Έχουμε ότι ίδιο κόλπο με τη συλλογή Στερν. Εκεί νομιμοποιείται η
αρχαιοκαπηλία δια της «επιστροφής» των 161 Κυκλαδίτικων αντικειμένων.
Εδώ νομιμοποιείται η κλοπή των Γλυπτών και προκύπτει… συνιδιοκτησία. Αλλά
θα πουληθεί προεκλογικά ως επιτυχία. Η μέθοδος δεν αλλάζει: ο Μητσοτάκης
αποφασίζει, η Μενδώνη θα υπογράψει και θα φορτωθεί τις νομικές συνέπειες του
ξεπλύματος.
