Λάμπρος Παπαδής: Το ΠΑΣΟΚ περνάει τη δική του πολιτική «Σαντορίνη»

Μόνο ενωτική και ήρεµη, δεν ήταν η συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ την προηγούµενη Κυριακή. Μια συνεδρίαση η οποία σχεδιάζονταν στις αρχές Ιανουαρίου µετά τις πρώτες δηµοσκοπήσεις ώστε να είναι µια πανηγυρική φιέστα, τελικά οδηγήθηκε σε µονοµαχία στο Ελ Πάσο (Κ) και ο λόγος ο αριθµός (2) που δεν µπορεί να γράψει το ΠΑΣΟΚ στις δηµοσκοπήσεις και το ανησυχητικό δηµοσκοπικό ταβάνιασµα. Στις εσωκοµµατικές εκλογές του Οκτωβρίου του 2024, µετά την εµφατική επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του κόµµατος, σχεδόν κανείς δεν προεξοφλούσε ότι τόσο σύντοµα θα ξεκινήσουν οι εσωκοµµατικοί τριγµοί και η επιστροφή του νέου χαµηλού κύµατος αµφισβήτησης, των επιλογών της ηγεσίας. Όλοι ξέραµε ότι η επανεκλογή του Ανδρουλάκη στην προεδρία, σηµαίνει έναν δρόµο χωρίς επιστροφή, κοινώς ότι ο Ανδρουλάκης από εδώ και πέρα ή θα γίνει πρωθυπουργός ή δεν θα είναι πρόεδρος την επόµενη ηµέρα.

Η δυσκολία επικεντρώνεται πλέον στο ότι δεν µπορεί να εισπράξει πολιτικά σχεδόν τίποτα, κι ας έχει συνεισφέρει στην κυβερνητική φθορά και στο γεγονός ότι άλλαξαν πρόσωπα στο Μαξίµου, αναδεικνύοντας τις ευθύνες τους. Το ζήτηµα όµως παραµένει στο ότι για µια σειρά λόγους ο Νίκος Ανδρουλάκης, δεν µπορεί να πείσει για δύο πράγµατα ακριβώς ταυτόσηµα όµως. Πρώτον ότι µπορεί να ρίξει τον Μητσοτάκη αυτόνοµα και δεύτερον ότι είναι η πραγµατική αυτόνοµη εναλλακτική. Και τα δύο αυτά σε συνδυασµό µε την δηµοκοπική καθήλωση, το φρένο στα ποσοστά δηµοφιλίας του Νίκου Ανδρουλάκη αλλά και η ευρύτερη αµφισβήτηση του πολιτικού συστήµατος από τους πολίτες στην νυν συγκυρία, δεν οδηγούν στο σηµείο καµπής την κυβέρνηση της ΝΔ. Θα έλεγε κάποιος ότι αν τελικά µε κάποιον µαγικό τρόπο ο Ανδρουλάκης, ο Φάµελλος ή ο Χαρίτσης είχαν «άστρο» και στόφα ηγέτη, τώρα θα µιλούσαµε για τους τελευταίους µήνες πριν τις εκλογές και την επόµενη εναλλακτική, αλλά… Αλλά…

 Στην Κεντρική Επιτροπή

Πρώτος ανέβηκε στο βήµα για να τοποθετηθεί ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος ανέλυσε τις διεθνείς εξελίξεις και εξαπέλυσε επίθεση στην κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη σχετικά µε την υπόθεση της τραγωδίας των Τεµπών. Στη συνέχεια ανέπτυξε τον οργανωτικό οδικός χάρτης του κόµµατος. Ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ τόνισε χαρακτηριστικά πως µετά τα 13 περιφερειακά συνέδρια υπάρχει ακόµη ένα µεγάλο βήµα που πρέπει να γίνει και είναι η συνδιάσκεψη της νεολαίας της Δηµοκρατικής Παράταξης. Ενώ όλα αυτά «θα ολοκληρωθούν µε το µεγάλο, ανοιχτό, δηµοκρατικό συνέδριο µας, που θα διεξαχθεί µέχρι και το Φθινόπωρο του 2025» δήλωσε χαρακτηριστικά και έστειλε τοι δικό του µήνυµα σε όποιους αντιδρούν τονίζοντας πριν κατέβει από το βήµα πως «µε ενότητα. Δεν θα επιτρέψω κανένα πισωγύρισµα. Βήµατα µόνο µπροστά, µε ενότητα και πολιτική αυτονοµία του ΠΑΣΟΚ και της Δηµοκρατικής Παράταξης».

Ο Χάρης Δούκας από την πλευρά του που ήταν και ο µεγάλος αντίπαλος του Νίκου Ανδρουλάκη στις εσωκοµµατικές εκλογές, σηµείωσε πως πρέπει η χώρα να οδηγηθεί σε εθνικές εκλογές. Παράλληλα τόνισε πως «δεν µπορεί να εγκλωβιζόµαστε σε µια διορθωτική αντιπολιτευτική λειτουργία, που δεν αλλάζει τις πολιτικές προτεραιότητες, που δεν θέτει στρατηγικά διλήµµατα. Η ώρα για µισόλογα έχει παρέλθει οριστικά. Είναι ώρα επιτέλους να αποφασίσουµε µε ποιους θα πάµε και ποιους θα αφήσουµε. Χρειαζόµαστε ρηξικέλευθες πολιτικές που ξεβολεύουν, που απειλούν την ολιγαρχία και δεν την χαϊδεύουν, που µπορούν να δηµιουργήσουν κοινωνικές συµµαχίες, επικίνδυνες για την πολιτική κυριαρχία της δεξιάς. Πολιτικές που εγγυώνται την αλλαγή κατεύθυνσης για την χώρα».

Η τοποθέτηση αυτή χαρακτηρίστηκε ως αιχµή στον Νίκο Ανδρουλάκη, ενώ κλείνοντας την τοποθέτηση του ο Δήµαρχος Αθηναίων σηµείωσε τρεις παρατηρήσεις µε τις οποίες έγινε διακριτή η διαφωνία σε ορισµένα ζητήµατα µε τον πρόεδρο του κόµµατος. Αρχικά επεσήµανε πως ο κ. Τασούλας δεν έπρεπε να είναι υποψήφιος για ΠτΔ και τόνισε πως το ΠαΣοΚ έπρεπε να κάνει την πρότασή του νωρίτερα. Μίλησε για µια αυτόνοµη πορεία, η οποία όµως πρέπει να ενισχυθεί µε διάλογο, αλλά και µε σύνθεση προοδευτικών πολιτικών. Ενώ κλείνοντας, µίλησε για την ενότητα, που είναι αναγκαία και ανέφερε πως πρέπει να λειτουργούν όλα τα όργανα του κόµµατος θεσµικά και να αξιοποιούνται όλα τα στελέχη.

Ο Παύλος Γερουλάνος είπε πως το πρόγραµµα του ΠαΣοΚ είναι σωστό αλλά πρέπει να αποκτήσει αιχµές. Σε σχέση µε τις επερχόµενες περιφερειακές συνδιασκέψεις, ο κ. Γερουλάνος µίλησε για την αξία τους και τη σηµασία τους για την ακόµα µεγαλύτερη επανασύνδεση του ΠαΣοΚ µε την κοινωνία καθώς «κάθε γνώµη υπηρετεί τη σύνθεση, κάθε άποψη θα δυναµώσει το ΠαΣοΚ, αν µόνος στόχος της είναι το καλό τού ΠαΣοΚ». Με έναν, όµως, όρο: Να δουλέψουµε, όλοι και µαζί, για ένα µεγάλο και δυνατό ΠαΣοΚ. Χωρίς αποκλεισµούς. Αυτή είναι η ευθύνη κάθε στελέχους σε αυτό το δωµάτιο», συµπλήρωσε.

Η Άννα Διαµαντοπούλου µε τη σειρά της ανέδειξε το παραγωγικό έλλειµµα της χώρας και υπογράµµισε ότι η αλλαγή του είναι κορυφαία πρόκληση για το ΠαΣοΚ. Όσον αφορά την πορεία προς το συνέδριο τόνισε πως «έχουµε εχθρό µόνο τον κακό εαυτό µας «τους δικούς µας», «τους δικούς σας», «τους δικούς τους». Η µεγάλη ευθύνη και το βάρος φυσικά ανήκουν στον πρόεδρο, αλλά καλό είναι ο καθένας και η καθεµιά µας να αναλάβουµε την ευθύνη που µας αναλογεί για να φέρουµε πάλι το ΠαΣοΚ στην πρώτη γραµµή, να κερδίσουµε την εµπιστοσύνη των ανθρώπων, να δηµιουργήσουµε την αναγκαία εναλλακτική» δήλωσε χαρακτηριστικά.

Το ζήτηµα όµως παραµένει το εξής και αναδείχθηκε στην συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ την προηγούµενη εβδοµάδα, µε τον πλέον κατηγορηµατικό τρόπο, ότι ίσως η ψευδαίσθηση που επικράτησε ως πολιτικό ένστικτο, ακόµα και στην ίδια την βάση του ΠΑΣΟΚ που πήγε και ψήφισε υπέρ της αυτόνοµης πορείας µε το βλέµµα στην κυβερνητική εξουσία, πλέον δείχνει ότι αποτελεί ευσεβή πόθο µακριά από τα σχέδια για λαϊκό µέτωπο και συµµαχία συµπόρευσης. Έτσι ξεκίνησαν οι πρώτοι πολιτικοί εσωκοµµατικοί σεισµοί, µέσω τοποθετήσεων της οµάδας Δούκα στην Κεντρική Επιτροπή, αλλά και του ίδιου του Δηµάρχου Αθηναίων, ότι όσο κι αν θέλουµε να κλείνουµε τα µάτια στο δίληµµα αυτό θα επανέρχεται συνεχώς µπροστά µας, ότι πρέπει να επιλέξουµε µε ποιους θα πάµε και ποιους θα αφήσουµε. Μια σκέψη και ένα δίληµµα το οποίο βάσει τοποθετήσεων και απόψεων δεν συµµερίζεται ακόµα φανερά, ο Νίκος Ανδρουλάκης µαζί µε την Άννα Διαµαντοπούλου…

Πάντως οι περισσότεροι σε αυτήν την συνεδρίαση αναζήτησαν, µέσω των διαφωνιών τους µε την ηγεσία και το σηµείο καµπής, τονίζοντας και την λάθος διαχείριση της ηγεσίας στο ζήτηµα της Προεδρίας της Δηµοκρατίας και την επιλογή του κ. Γιαννίτση στο τέλος, που µπορεί θεσµική να ήταν, σηµιτική να ήταν αλλά ελκυστική δεν ήταν, ακόµα και στην ίδια την κοινωνική πλειοψηφία… Όλα αυτά µαζί επαναφέρουν την σεισµική δραστηριότητα στους εσωκοµµατικούς κόλπους του ΠΑΣΟΚ µε άγνωστο πότε θα γίνει και αν θα γίνει ο πρώτος µεγάλος και κύριος σεισµός. Το πιο επικίνδυνο και ίσως το πιο πολιτικά µυστηριώδες, το οποίο είναι συγγενές και µε την περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, είναι ότι κανείς δεν ξέρει µε την υπάρχουσα κατάσταση πότε θα γίνει ο κύριος σεισµός, και για πόσο θα υπάρχουν µετασεισµοί…Για την ώρα πάντως η κυβέρνηση δονείται από τον κοινωνικό σεισµό και όχι από το ΠΑΣΟΚ…

* Πολιτικός Αναλυτής, Δηµοσιογράφος