Σίγουρα για όσους γνωρίζουν την επιστήµη της πολιτικής επικοινωνίας, την πορεία της στα δηµόσια πολιτικά δρώµενα της χώρας και τα διάφορα µοντέλα αυτής που παρουσιάστηκαν ως εργαλεία επικοινωνίας, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και τον σκληρό δικοµµατισµό µέχρι και τις τελευταίες εκλογικές αναµετρήσεις στην Ελλάδα έναν χρόνο πριν την είσοδο της χώρας στην µνηµονιακή δυστυχία, κατανοεί εύκολα ότι ο τρόπος στρατηγικής επικοινωνίας και λειτουργίας της «Οµάδας Αλήθειας» δεν ήταν γέννηµα κάποιου εγχώριου ελληνικού νου, ούτε ένα πρότζεκτ το οποίο στηρίχθηκε στον σκελετό δηµιουργίας του ειδικά από το 2016 και µετά, σε έναν µεσογειακό τρόπο πολιτικής σκέψης… Η ιδέα, η αντίληψη, ο τρόπος δράσης, αφηγήµατος, χρήση της επιχειρηµατολογίας και η φαρέτρα των ψηφιακών εργαλείων µε τον τρόπο χρήσης τους ήταν κάτι που ήρθε από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, στα ελληνικά πολιτικά πράγµατα…
Έτσι µετά την εποχή Σαµαρά στη Νέα Δηµοκρατία και την εποχή Μητσοτάκη στο κόµµα η Οµάδα Αλήθειας πέρασε σε άλλη εποχή υλοποιώντας αυτό το οποίο είχε πει κάποτε ο αείµνηστος Αµερικανός πρόεδρος Τζίµι Κάρτερ, ότι «στην πολιτική ο µόνος κανόνας που υπάρχει είναι ότι όλα επιτρέπονται, ειδικά σε ότι έχει να κάνει µε το πεδίο του ανταγωνισµού». Πεδίο δόξης λαµπρό τότε για την Οµάδα Αλήθειας που ξεκίνησε απλά να αναπαράγει βίντεο και δηλώσεις µελών και υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ πριν το 2015 και µετά το 2016 και φυσικά κάθε χρόνο τον Ιούλιο ένα εκτενές θέµα για τα capital control έτσι σαν ετήσιο εµβόλιο, σαν χάπι το οποίο έπρεπε η κοινωνία να το πάρει στην ώρα του, κάθε χρόνο τέτοια µέρα από τότε για να θυµάται «τι µας έκαναν οι κακοί αριστεροί και ο Τσίπρας, που έριξαν την κυβέρνηση Σαµαρά το 2015, λίγο πριν αρχίσει να βρέχει χρήµα και να στάζει ευρώ ακόµα και από τα σιφόνια».
Επιλεκτική µνήµη
Και φυσικά επιµελώς, καµία αναφορά για το έλλειµµα που άφησε η κυβέρνηση Καραµανλή αλλά και για την ανθρωπιστική κρίση του 2012, τον κόσµο που έτρωγε από τα σκουπίδια και τα παιδιά που πήγαιναν νηστικά στο σχολείο. Αυτό το οποίο γινόταν µόνιµη καρικατούρα σάτιρας ήταν οι χοροί του κόσµου στο Σύνταγµα το βράδυ του δηµοψηφίσµατος και οι ουρές των ηλικιωµένων έξω από τα ATM και να µην το ξεχάσω και τα αγγλικά του Τσίπρα.. Βέβαια, γιατί από τι άλλο µπορεί να κριθεί η εντιµότητα ενός πρωθυπουργού, αν δεν ξέρει καλά αγγλικά; Τι να τον κάνουµε αλλιώς…
Η οµάδα αλήθειας συνέχισε για χρόνια από τότε να κάνει συνεχείς «αναλήψεις» από το πολιτικό κεφάλαιο του ΣΥΡΙΖΑ όπως και η ΝΔ µέχρι και το 2024 χρησιµοποιώντας τις κατάλληλες δοσολογίες σε µια µαγειρική συνταγή επικοινωνίας, που είχε µέσα όλα τα πολιτικά µπαχάρια και ένα πλήρες µενού στρατηγικής οπτικοακουστικής σκέψης που έπιανε όλα τα ακροατήρια της σκληρής δεξιάς πότε µε πατριωτικές κορώνες, πότε την σκέτη δεξιά µε αναφορές στην απελευθέρωση της οικονοµίας, µε το ινστιτούτο βέβαια φιλελευθέρων µελετών µέχρι και σήµερα να λέει ότι µετά από έξι χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ είµαστε η πιο ανελεύθερη οικονοµικά χώρα…
Οι κυβερνητικές µεταστροφές του ΣΥΡΙΖΑ κατά την πενταετία διακυβέρνησης του, οι λάθος αντιπολιτευτικές τακτικές του αργότερα ως αξιωµατική αντιπολίτευση το 2019 µε παρόµοιες προσπάθειες, να συστήσει δικά του παρόµοια ψηφιακά εγχειρήµατα σαν την οµάδα αλήθειας, οδήγησαν στο κενό καθώς υπάρχουν φορές που δεν µπορείς να αντιµετωπίσεις έναν αντίπαλο µε το ίδιο όπλο απλά πρέπει να περιµένεις να ηττηθεί µόνος του… Αυτό ακριβώς έγινε στην περίπτωση του ψηφιακού αυτού µοντέλου επικοινωνίας της οµάδας αλήθειας… Μπορεί όλα τα προηγούµενα χρόνια από το 2016 και µετά και ειδικά το 2018 µε την υπογραφή της συµφωνίας των Πρεσπών, να χωρούσαν όλα τα φρούτα στον µπαχτσέ όπως έλεγαν οι παλιοί και το µήνυµα να γινόταν δεκτό από την ιδεολογική πεδιάδα των νεοφιλελεύθερων µέχρι τις παρυφές της ορεινής ιδεολογικής ακροδεξιάς, όµως από το 2019 η Νέα Δηµοκρατία κυβέρνησε και κυβερνάει και η οµάδα αλήθειας τόσο συνδεδεµένη πια µε το κυβερνητικό αφήγηµα της ΝΔ και τις προεκλογικές υποσχέσεις για κανονικότητα, κλήθηκε να κάνει αυτό το οποίο φοβόταν, να περάσει δηλαδή από την φουλ επίθεση στην άµυνα στα µετόπισθεν…
Τι εννοώ µε αυτό; Έπρεπε πλέον να κάνει κάτι το οποίο θα της έφερνε µοιραία και ως φυσικό επακόλουθο της φθορά και εν τέλει την βέβαιη πτώση από εδώ και πέρα, µιας και έδεσε την µοίρα της ως πρότζεκτ µόνο µε το πρότζεκτ της Μητσοτακικής ΝΔ…Έπρεπε πλέον να υπερασπιστεί λάθη, κυβερνητικές αστοχίες, διαφοροποιήσεις, κοινωνική δυσφορία, µη υλοποίηση υποσχέσεων και µια σειρά άλλων.
Σάτιρα…
Έπρεπε δηλαδή να κάνει αυτό για το οποίο ούτε σχεδιάστηκε, ούτε προετοιµάστηκε µε κάποιον τρόπο να υπερασπιστεί δηλαδή όλα αυτά τα οποία µετέφερε ως υποσχέσεις κανονικότητας και να δικαιολογήσει την µη υλοποίηση τους από τη ΝΔ ως κυβέρνηση ή την στρεβλή υλοποίηση του κυβερνητικού προγράµµατος από το 2020 και µετά…
Έτσι συνέχισε πιο εντατικά τις ογκώδεις «αναλήψεις» πολιτικού κεφαλαίου και αύξησε το περιεχόµενο της σε µορφολογία και υφή σε ότι έχει να κάνει περισσότερο σε µια Αντι- ΣΥΡΙΖΑ σάτιρα, µε τα αγγλικά του Τσίπρα, µε τις διφορούµενες δηλώσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, τις διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της Κουµουνδούρου και φυσικά τον κυβερνητικό εταίρο Πάνο Καµµένο… Ουσιαστικα από το 2020 και µετά η οµάδα αλήθειας µπαίνει σε µια φάση παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον αξιωµατική αντιπολίτευση, παίζει πιο πολύ ΣΥΡΙΖΑ, Τσίπρα και Καµµένο παρά να υπερασπιστεί το κυβερνητικό έργο το οποίο το κάνει καµιά φορά σε παραλληλισµό, µε δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ πρώτα… Και φυσικά η ετήσια αντιβίωση και το εµβόλιο των capital control και του δηµοψηφίσµατος συνεχίστηκε σταθερά για να µην ξεχνιόµαστε, άσχετα βέβαια µε το γεγονός ότι από το 2019 οι πολίτες σήκωσαν το 70% των τραπεζικών τους καταθέσεων για να ανταπεξέλθουν στην ακρίβεια, το υψηλό κόστος των αγαθών και την υπερφορολόγηση, άσχετο αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε τις τράπεζες το 2015 κι ας έχουµε 2025 και έξι χρόνια ΝΔ στην κυβέρνηση…
Κατακερµατισµός
Ο κατακερµατισµός της αντιπολίτευσης, η αδυναµία συνεννόησης στην Κεντροαριστερά και η έλλειψη προσώπου µε σχετική κοινωνική και πολιτική γοητεία µετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα, ικανού να ηγηθεί ενός νέου ξεκινήµατος και µιας νέας πρότασης για τον προοδευτικό χώρο στην Ελλάδα, οδήγησε µοιραία την οµάδα αλήθειας στα ίδια µονοπάτια ταυτοτικής κρίσης µε τη ΝΔ… Έφερε σε πραγµατικό χρόνο και παραγόµενο πολιτικό χώρο την έλλειψη αντιπάλου, όχι συγκρίσιµου καν αλλά ενός αντιπάλου που απλά θα µπορεί το ψηφιακό χέρι να το δείξει µε το δάχτυλο και να πει «ρε σεις αυτοί είναι χειρότεροι, καθίστε εδώ µε εµάς στα σίγουρα». Η κοινωνία η ίδια απάντησε και συνεχίζει να απαντά ότι ναι αντιπολίτευση δεν υπάρχει αλλά θέλουµε εκλογές, γιατί η κυβέρνηση τα έχει κάνει παραπάνω από Μπάχαλο και η ΝΔ βρίσκεται στο 50% κάτω από το ποσοστό της στις εθνικές εκλογές του 2023, σύµφωνα µε τις τελευταίες δηµοσκοπήσεις…
Η οµάδα αλήθειας απλά έπαθε αυτό το οποίο είχε γράψει κάποτε ο Νίτσε, πως όταν δεν έχεις αντίπαλο να στραφείς, τότε στρέφεσαι κατά του εαυτού σου… Η αναπαραγωγή βίντεο µε τον τρόπο που έχουν µπει τα Social Media στην ζωή µας και στην πολιτική σκηνή από το 2012 αποτελεί ένα εργαλείο αλήθειας, το ζήτηµα ξέρετε όµως είναι άλλο… Η αλήθεια είναι το πιο απλό πράγµα, είναι τόσο εµφανής σε όλα τα επίπεδα ζωής που δεν χρειάζεται ποτέ υπεράσπιση ή ανάδειξη… Η αλήθεια είναι κάτι που ζει ο πολίτης καθηµερινά, υπάρχει και δεν χρειάζεται ψηφιακούς υπερασπιστές γιατί τότε δεν γίνεται απλά υποκειµενική αλλά το χειρότερο γίνεται µισή.
Ίσως τελικά να ισχύει αυτό που είχε γράψει κάποτε ο Γάλλος Συγγραφέας, Alphonse Karr ότι: «Αλήθεια» είναι το όνοµα που δίνουν οι πιο ισχυροί στη γνώµη τους…».
* Πολιτικός αναλυτής,
Δηµοσιογράφος
