Μόλις ένα Σαββατοκύριακο κράτησε ο δοµικός και σαρωτικός ανασχηµατισµός του Κυριάκου Μητσοτάκη, που είχε ως κεντρικό άξονα να δηµιουργήσει και να συνθέσει ένα υπουργικό σχήµα, πιο ευέλικτο και πιο επιτελικό… Για να γίνει τι; Να γίνουν µέσα στα επόµενα δύο χρόνια µέχρι τις εκλογές του 2027, όλες οι απαραίτητες αλλαγές και µεταρρυθµίσεις στην κοινωνία και στο κράτος, τις οποίες δεν πρόλαβε να κάνει τα προηγούµενα έξι χρόνια από το 2019 που κυβερνά η Νέα Δηµοκρατία, λόγω των χρόνιων παθογενειών του ελληνικού κράτους… Αλλά θα προλάβει να τα κάνει όλα µέσα στα επόµενα δύο χρόνια, µέχρι τις εκλογές του 2027… Μιλάµε για παράνοια.
Έτσι κουτσά, στραβά και καθαρά επικοινωνιακά προχώρησε και ο ανασχηµατισµός, εκεί όπου µόλις για 33 ώρες, έµεινε υπουργός ο Αρίστος Δοξιάδης, ενώ για τρία έως τέσσερα ακόµα υπουργικά στελέχη στο νέο σχήµα, εγείρονται ερωτήµατα όπως ο κ. Τσάφος και οι δηλώσεις του για την κατεχόµενη από τους Τούρκους µισή Κύπρο, ή ο κ. Παπασταύρου όταν θυµάται κανείς τους λόγους που αποπέµφθηκε από ένα άλλο υπουργικό συµβούλιο, λίγους µήνες πριν µε το επιχείρηµα του «κάτσε λίγο πίσω». Το ζήτηµα εδώ, µε τα όσα αναδείχθηκαν σε δηλώσεις, τοποθετήσεις, πρόσωπα και παραιτήσεις είναι ότι για πρώτη φορά µετά από 6 χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπολιτευτικά κατάφερε και έβαλε γκολ, πολιτικό και επικοινωνιακό γκολ, κάνοντας το πιο απλό. Έκατσε δηλαδή και έψαξε όλα τα αφανή και φανερά ατοπήµατα των νέων µοντέλων της υπουργικής «Αριστείας» και τα έπαιξε στο επικοινωνιακό και πολιτικό γήπεδο.
Αλαζονεία
Δεν ξέρω κατά πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε και σκόραρε πολιτικά εύκολα, µε τις επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη στη νέα κυβέρνηση ή κατά πόσο η άµυνα της Νέας Δηµοκρατίας ήταν τόσο για τα µπάζα και απροπόνητοι. Τόσο που η αλαζονεία και οίηση έφτασε σε τόσο βεβιασµένες κινήσεις και τοποθετήσεις στα υπουργικά χαρτοφυλάκια, που δεν έκατσαν στο Μαξίµου να ψάξουν το ποιόν, το παρελθόν, τα πεπραγµένα και τα λεγόµενα, τον βίο και την πολιτεία των δικών τους εν αναµονή κυβερνητικών στελεχών; τέτοια βιασύνη ή τέτοια αλαζονική αντίληψη; υπό το πρίσµα δικαιολογίας ότι: «Έλα µωρέ, ποιος θα ασχοληθεί;». Και από την άλλη, µετά το επεισοδιακό ΣΚ των παραιτήσεων και αποκαλύψεων, µε αναρτήσεις στα Social Media για τοξικότητα της αντιπολίτευσης και δηµόσιες συγγνώµες, για προ ετών τοποθετήσεις για τα εθνικά µας θέµατα, κυβερνητικοί κύκλοι και media έτρεξαν να πούνε δηµόσια και µε φανατισµό ότι: «Ναι αλλά ζήτησε συγγνώµη ο κ. Τσάφος…».
Ζήτησε συγνώµη, άρα έληξε η ιστορία και έλα µωρέ τι τα συζητάµε τώρα… Φανταστείτε ένας υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΠΑΣΟΚ, να έλεγε κάτι τέτοιο για την Κύπρο ή να άφηνε να εννοηθεί ότι δεν έχει ασχοληθεί µε τα χρόνια αυτά ζητήµατα, λόγω της διαρκούς απουσίας του στο εξωτερικό… Καλά µιλάµε στα κανάλια και στα κυβερνητικά Social Media, θα είχαν πάθει ντελίριο, ενώ πολλοί τηλεοαραθυριούχοι των πρωινών εκποµπών µε δεξιές ευαισθησίες, µπορεί και να έβγαιναν και µε φουστανέλα στα τηλεοπτικά παράθυρα…
Σε αποδροµή…
Τέλος πάντων, πάµε ξανά στα του ανασχηµατισµού… Η κυβέρνηση δεν είναι απλά πλέον µόνο σε αποδροµή, η κυβέρνηση της ΝΔ έχει µπει στο τελευταίο στάδιο φθοράς πριν την πτώση. Απλώς θέλησε ο κ. Μητσοτάκης για λόγους συσπείρωσης και εσωκοµµατικής ισοδικίας να κάνει ένα µοίρασµα ξανά της πίτας της εξουσίας σε πληµµελή βαθµό. Η αποσύνθεση και η πολιτική πτωµαΐνη έχει αναδυθεί σε τέτοιο βαθµό, που ακόµα και η επιστροφή του κ. Γκρίνµπεργκ στις επικοινωνιακές επάλξεις, είναι αργά ώστε να σώσει κάτι. Ακόµα και η ενδεχόµενη παραποµπή Τριαντόπουλου, έχει ως µόνο σκοπό την προστασία και προφύλαξη της «Βασίλισσας του Μελισσιού» όπως έχω γράψει σε παλαιότερο άρθρο µου.
Η ανάγκη δηλαδή, να προστατευτεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως η «Βασίλισσα στο Μελίσσι», για να επιβιώσει το Μελίσσι και το µέλι, µετά την παραποµπή Τριαντόπουλου στο ειδικό δικαστήριο, λίγες ώρες πριν την έναρξη των εργασιών της προανακριτικής επιτροπής στην Βουλή και υπό το φόβο µην τυχόν και γίνει καµία στραβή και κληθεί να καταθέσει ο Πρωθυπουργός… Και από την άλλη, η ωραιοποίηση εκ µέρους ορισµένων συναδέλφων, ότι το ειδικό δικαστήριο είναι µια λύση, ίσως η πιο δίκαιη. Φαντάζοµαι ότι τα ίδια τα Media θα δείξουν και σε αυτό το ειδικό δικαστήριο οπότε κι αν γίνει, τον ίδιο ζήλο και την ίδια ανάγκη προβολής και σεβασµού της όποιας απόφασης. Γιατί απλά δεν γίνεται να θυµόµαστε µόνο τα ειδικά δικαστήρια, για θέµατα που έχουν να κάνουν µε τις τηλεοπτικές άδειες των µεγάλων καναλιών και την φορολόγηση των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων, από τις οποίες κιόλας δεν κινδυνεύει καµία ανθρώπινη ζωή αν ένα κανάλι πληρώσει µερικά εκατοµµύρια παραπάνω στο κράτος, για την συχνότητα που κατέχει. Ενώ από εγκληµατική αµέλεια συντήρησης σε δοµές δηµόσιας µεταφοράς, έλλειψη αξιοκρατίας, έλλειψη εκσυγχρονισµού, έλλειψη τηλεδιοίκησης, προσωπικού, διαφάνειας και µέτρων ασφαλείας που διασφαλίζουν την σύγχρονη και ασφαλή µεταφορά, όταν δεν υπάρχουν αυτά θρηνούµε δυστυχώς ανθρώπινες ζωές. Όπως έγινε στα Τέµπη µε τις 57 ψυχές που χάθηκαν, γιατί κάποιοι µε τις εγκληµατικές τους αµέλειες κατάντησαν τον σιδηρόδροµο εκεί που τον κατάντησαν και µάλιστα κατάφεραν να οδηγήσουν µε την διαχείριση τους σε απώλεια ζωτικών στοιχείων από το πεδίο, που θα µας οδηγούσαν στο ασφαλές συµπέρασµα, για το τι πραγµατικά συνέβη στα Τέµπη.
Κόµµα µη εξουσίας
Η κυβέρνηση της ΝΔ έκανε τον τελευταίο της όχι µόνο ανασχηµατισµό αλλά και µετασχηµατισµό, προετοιµαζόµενη για αυτό που θα γίνει ως κόµµα τα επόµενα χρόνια. Ένα κόµµα µη εξουσίας πλέον, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ που δύσκολα θα επιστρέψει τα επόµενα χρόνια σε κυβερνητικά ποσοστά. Θα βιώσει το δικό της τώρα Αντί – Νέα Δηµοκρατία µέτωπο, µέχρι την πτώση της από την κυβερνητική εξουσία…
Γιατί η αλήθεια είναι µία… Η κυβέρνηση αυτή έχει χάσει την κοινωνική πλειοψηφία, έχει χάσει την στήριξη µεγάλου µέρους των εγχώριων οικονοµικών παραγόντων, έχει χάσει την εµπιστοσύνη και την πίστωση πολιτικού χρόνου του ξένου παράγοντα, ειδικά από τις ΗΠΑ σε αυτή την φάση. Ακόµα και η ίδια η Ευρώπη βλέπει ότι η «νόσος» της αµφισβήτησης που αναζωπυρώθηκε τόσο έντονα στην Ευρώπη, ήρθε πλέον και στην Ελλάδα…
Οπότε… Τικ τακ τικ τακ τικ τακ.
* Πολιτικός Αναλυτής, Δηµοσιογράφος
