Λάμπρος Παπαδής: Αραγε η Ευρώπη θα «ανακαλύψει» πάλι την Αµερική;

* Πολιτικός Αναλυτής, Δηµοσιογράφος

Διαβάζω όλη την προηγούµενη εβδοµάδα τις αναλύσεις, τις τοποθετήσεις και τις αναφορές σε σχέση µε την οµιλία του Αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς, στην διάσκεψη του Μονάχου και πραγµατικά δεν ξέρω τι να κάνω; να γελάσω, να κλάψω ή να κάνω και τα δύο µαζί; Οι λόγοι είναι πολλοί αλλά ας ξεκινήσω από το απλοποιηµένο και σαφές µήνυµα του ίδιου του Βανς, που για µένα έκανε την ρεαλιστικότερη οµιλία όλων των εποχών για την Ευρώπη, που έχει κάνει ποτέ Αµερικανός εκπρόσωπος επί Ευρωπαϊκού εδάφους…

Ο αντιπρόεδρος Βανς δεν χτύπησε απλά κουδούνια, βάρεσε καµπαναριά για την δηµοκρατία, τους θεσµούς, τη διαφάνεια και τα δικαιώµατα των πολιτών στην Ευρώπη και έκανε πραγµατικά µια οµιλία ύµνο στη Δηµοκρατία και τα κοινωνικά ανθρώπινα δικαιώµατα, καθώς σε αυτή του την οµιλία ανέφερε αυτό µπροστά στο οποίο η Ευρώπη εδώ και 20 χρόνια εθελοτυφλεί. Ότι δηλαδή δεν υπάρχουν όλα τα παραπάνω σε ουσία και σε περιεχόµενο και ότι στέκονται σε επίπεδο θεσµών σχεδόν ετοιµόρροπα, στο ευρωπαϊκό οικοδόµηµα. Μάλιστα είπε και µια φράση βαθειά συµβολική για µένα ότι: H δηµοκρατία δεν είναι µέσα στα πέτρινα διατηρητέα κτίρια της Ευρώπης, ούτε στα πολυτελή ξενοδοχεία που γίνονται οι συνεδριάσεις των ευρωπαϊκών οργάνων αλλά στην πεποίθηση ότι κάθε πολίτης της Ευρώπης έχει σοφία και φωνή.

Στοπ σε Ζελένσκι

Ο Βανς είπε στην Ευρωπαϊκή ηγεσία ότι θα πρέπει κάποια στιγµή να σεβαστεί τα στοιχειώδη όπως για παράδειγµα ότι στις χώρες µέλη της Ε.Ε. γίνονται εκλογές και οι λαοί εκλεγούν και αποφασίζουν για την µοίρα τους και δεν µπορεί η ίδια η Κοµισιόν, να αµφισβητεί εκλογικά αποτελέσµατα ή να ακυρώνει εκλογές στην Ευρώπη. Ούτε φυσικά να σφυρίζει στο ξεκούδουνο για τις συνταγµατικές εκλογές στην Ουκρανία, που έπρεπε να γίνουν εδώ και δύο χρόνια, µιας και η θητεία του Ζελένσκι έχει λήξει.

Όσο κι αν φαίνεται ή ακούγεται περίεργο, ναι οι Αµερικανοί είναι ως λαός περισσότερο ευαισθητοποιηµένοι στο ζήτηµα των ελεύθερων εκλογών καθώς οι ίδιοι δεν σταµάτησαν ποτέ να κάνουν εκλογές και για κανένα λόγο, ακόµα και εν µέσω σκληρού εµφυλίου Βορείων και Νοτίων διεξήγαγαν εκλογές στην Αµερική…Από την άλλη η Ευρώπη έχει µια δική της οπτική τα τελευταία 20 χρόνια, αναφορικά µε τις εκλογές και τα εκλογικά αποτελέσµατα, όπως την συµφέρουν στα κράτη µέλη της Ε.Ε.

Άκουγα την οµιλία του Βανς στο Μόναχο, έβλεπα τους µορφασµούς όλων αυτών των υπαλλήλων των Βρυξελλών από κάτω και έλεγα µέσα µου µε σαρκασµό «Θεέ µου τι βίαιο πολιτικό σεξ είναι αυτό; τι απανωτά πολιτικά χαστούκια είναι αυτά; Τι µακροβούτι σε πισίνα µε παγάκια είναι αυτό;». Και την επόµενη ηµέρα, βγήκε ο Γερµανός Καγκελάριος Όλαφ Σολτς να κουνήσει το δάχτυλο και να πει ότι δεν θα µας πει ο Βανς πως θα λειτουργεί η δηµοκρατία µας, ούτε θα παρεµβαίνουν οι ΗΠΑ στον τρόπο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής ηγεσίας. Ποιος ρε παιδιά, οι Γερµανοί και οι Βορειοευρωπαίοι µιλούν για Δηµοκρατία και µη αποδοχή των ξένων παρεµβάσεων…

Αλήθεια, τον Σόιµπλε τον θυµάστε που είχε πει για την Ελλάδα και το µνηµονιακό πρόγραµµα, ότι οι εκλογές (2015) στην Ελλάδα δεν αλλάζουν τίποτα; Να συµπληρώσω τίποτε άλλο;

Ευρώπη

Έµαθε η Ευρώπη από την εποχή Οµπάµα να βαυκαλίζεται µε οµιλίες αόριστες, γεµάτες σάλτσα όπως εκείνες του Οµπάµα τον Νοέµβριο του 2016, που ήρθε στην Αθήνα και έδωσε ένα ρεσιτάλ αοριστολογίας µε αναφορές στην Αρχαία Αθήνα, την Δηµοκρατία, τον Περικλή, τους σοφούς της Αρχαιότητας και ένα Ζήτω η Ελλάς στο τέλος… Έµαθε να κρύβει το πετσόκοµµα σε συντάξεις, παροχές, πρόνοιες και κοινωνικά δικαιώµατα προς χάριν της λιτότητας, έµαθε να δίνει τελεσίγραφα στην ελληνική Βουλή και στο ελληνικό πολιτικό σύστηµα, µέχρι τις 5 το πρωί που θα ανοίξουν οι αγορές. Έµαθε να ακυρώνει τον µηχανισµό χρηµατοδότησης του ESM σε µια νύχτα, µε µια συνέντευξη του κ. Ντράγκι και ένα τηλεφώνηµα, έµαθε να έρχεται σαν τοποτηρητής τις πρώτες ηµέρες µιας νέας κυβέρνησης για να ερευνήσει τους σκοπούς και τις προθέσεις της… Έµαθε να κρύβεται πίσω από οµιλίες φιέστες, σαν εκείνες του Οµπάµα το 2016 για να κρύψει το πρόβληµα δηµοκρατίας και διαφάνειας το οποίο έχει.

Ο Βανς µε την οµιλία του αυτή, έδεσε την Ευρώπη µπροστά σε ένα καθρέπτη µε το κεφάλι ακίνητο στο να κοιτάει µόνο τον εαυτό της και το χάλι της. Μια Ευρώπη που δεν µπορεί να χρηµατοδοτήσει ούτε την δική της εµµονικότητα να συνεχίσει µόνη της τον πόλεµο στην Ουκρανία και τώρα πολύ απλά, µιας που τρία χρόνια τώρα αντί να πρωτοστατήσει για την ειρήνη στην γειτονιά της, αντί να υπηρετήσει το δόγµα το οποίο λέει και σε εµάς αναφορικά µε την Τουρκία, ότι είναι γείτονας µας και τι να κάνουµε πρέπει να µιλάµε µαζί της, αντί να το προσαρµόσει και στον εαυτό της για την Ρωσία, άφησε προσωπικότητες σαν τον Τουσκ να βγάζουν πολεµικές κραυγές και κορώνες…

Τώρα; Τι γίνεται τώρα; ΗΠΑ και Ρωσία κάθονται στο τραπέζι και η Ευρώπη δεν έχει την πολυτέλεια να κρατήσει ούτε καν το φανάρι και όταν µιλάω για την Ευρώπη, δεν αναφέροµαι στους ευρωπαϊκούς λαούς αλλά στην ηγεσία των Βρυξελλών και την Κοµισιόν που δεν θα έχει µέσα στο ευρύτερο περιβάλλον της απαξίωσης σε διπλωµατικό και πολιτικό επίπεδο τα επόµενα χρόνια, ούτε καν το θλιβερό δικαίωµα της κωλοτούµπας, απέναντι στην Ρωσία και τον Βλαντιµίρ Πούτιν.

Ηγεσία

Ευρωπαϊκή ηγεσία και κοινωνίες της Ευρώπης σε παράλληλους δρόµους που δεν τέµνονται πουθενά, κοινωνικές οικονοµίες που τσακίστηκαν τέσσερα χρόνια τώρα από σειρές κρίσεων, οικονοµικές, υγειονοµικές, πολιτικές, πολεµικές, ενεργειακές για να φτάσουν Ευρωπαίοι αξιωµατούχοι να κλαίνε σε συνεντεύξεις τύπου τις τελευταίες ηµέρες στις άτυπες συνοδούς, για το Ουκρανικό. Κυβερνήσεις και ηγεσίες που απλά έκλεισαν για 10 χρόνια τα αυτιά τους και τώρα έχουν κοκκινίσει, από τις διπλωµατικές και πολιτικές σφαλιάρες…

Όσο για το εγχώριο ελληνικό, κυβερνητικό πολιτικό σύστηµα µιλάµε αυτά τα οποία θα δούµε σε σχέση µε την Ουκρανία και την Ρωσία το επόµενο διάστηµα, θα είναι για πολύ ποπ κορν και επιφυλάσσοµαι σύντοµα για νεότερο άρθρο µου αναφορικά… Μιλάµε αυτά τα οποία θα δούµε και θα ακούσουµε για ιστορικούς παραδοσιακούς δεσµούς Ελλάδας και Ρωσίας θα ρίξουν και τα τελευταία µαλλιά σε όσους µας έχουν µείνει… Ένα σας λέω, σε µια αξέχαστη ελληνική ταινία των 80s ο αξέχαστος ηθοποιός Αθηνόδωρος Προύσαλης, έτρωγε καθηµερινά Ρωσική σαλάτα και ένας φίλος του του λέει: «Πολύ ρώσικη σαλάτα τρως ρε µεγάλε…».

Με εκείνον να του απαντάει: «Πρέπει να συνηθίσουµε σε Ρωσικές γεύσεις… Αύριο δεν ξέρεις τι γίνεται…».

Увидимся снова, λοιπόν…