Με αισιόδοξα λόγια καλού κλίµατος προσπάθησαν στα εγχώρια µέσα να παρουσιάσουν την συνάντηση του νέου Γερµανού Καγκελάριου Φρίντριχ Μερτς µε τον Έλληνα Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη στο Βερολίνο, µε τους περισσότερους να µιλούν για ένα καλό κλίµα στη συνάντηση. Λίγοι όµως ήταν αυτοί που παραδέχτηκαν δηµόσια ότι είδαν, άκουσαν στις δηλώσεις και κατάλαβαν στο τέλος, ότι δηλαδή η συνάντηση αυτή εξελίχθηκε σε ναυάγιο για τις ελληνικές θέσεις.
Θα έλεγε κανείς, γιατί τέτοια οπτική πολιτικού και διπλωµατικού ναυαγίου την στιγµή που ο Μητσοτάκης και ο Μερτς ως νέος Καγκελάριος, ανήκουν στον ίδιο ευρωπαϊκό πολιτικό χώρο που είναι το EPP (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόµµα) και µάλλον συµπεραίνει εύκολα κανείς ότι οι αποφάσεις, οι αναζητήσεις, οι προκλήσεις και τα αδιέξοδα στα οποία βρίσκεται η «γηραιά ήπειρος» και µεθαύριο θα βρεθεί σε νεότερα δεν γνωρίζουν πλέον στενά ευρωπαϊκά κοµµατικά όργανα όπως επί εποχής Μέρκελ αλλά πλέον κοιτούν την επιβίωση και την διατήρηση του αφηγήµατος του διευθυντηρίου την Βρυξελλών µε κάθε κόστος, ακόµα και µε το άδειασµα on camera καµιά φορά ενός ιδεολογικού τους φίλου σε επίπεδο δηλώσεων.
Χρέος και οικονοµία
Ο Μερτς αυτή την στιγµή αντιµετωπίζει τα δικά του προβλήµατα στην Γερµανική Καγκελαρία και απ’ ότι φαίνεται δεν έχει χρόνο ούτε καν να σκεφτεί τον τρόπο που εξελέγη καγκελάριος και κατά πόσο τραυµατισµένο πολιτικά τον βγάζει αυτή η διαδικασία κι αν θα είναι Καγκελάριος υπό προθεσµία, όπως υποστηρίζουν ορισµένοι αναλυτές. Έχει σοβαρότερα προβλήµατα και αυτά είναι το χρέος της Γερµανίας, η στασιµότητα της Γερµανικής οικονοµίας, η ενεργειακή έλλειψη και κρίση, η ανεργία των Γερµανών πολιτών και η έλλειψη αγοραστικής ικανότητας εργασίας και το ζήτηµα αναδιανοµής πόρων, µέχρι να ανασυσταθεί το βιοµηχανικό πλάνο και να διαπραγµατευτεί η Γερµανία φθηνότερο LNG από τις ΗΠΑ.
Μέχρι τότε ο Μερτς, πρέπει να βρει οικονοµικούς πόρους που στερείτε τώρα είτε από το κοµµάτι του µεταναστευτικού, είτε από το κοµµάτι των επιδοµάτων και µάλλον σίγουρα θα επιλέξει το πρώτο µε ότι έχει να κάνει στο κοµµάτι των επαναπροωθήσεων των µεταναστών στις πρώτες χώρες υποδοχής, βλέπε Ελλάδα, γιατί αν επιλέξει το δεύτερο σε µια οικονοµία που εδώ και 4 χρόνια βγάζει τα δικά της βογγητά, να περικόψει δηλαδή δαπάνες για τους Γερµανούς πολίτες που τον εξέλεξαν ούτε το δικό του πολιτικό µέλλον θα µοιάζει αισιόδοξο ούτε φυσικά θα αποτελέσει καλό επιχείρηµα σε ότι έχει να κάνει µε το project Επανεξοπλισµού της Ευρώπης να µπει χέρι µε το καληµέρα στις κοινωνικές δαπάνες, στις αγροτικές καπ, στις καταθέσεις των ευρωπαίων πολιτών και στις συντάξεις…Θα γίνει και αυτό αλλά όχι τώρα που είµαστε στην αρχή γιατί θα χτυπήσει άσχηµα και όλα αυτά µε το AFD να περιµένει στη γωνία. Ο Φριντριχ Μερτς που προηγουµένως είχε µιλήσει µε θερµά λόγια για τις επιτυχίες της ελληνικής οικονοµίας, άρχισε να επαινεί την «εβδοµάδα έξι ηµερών» που φάνηκε να θεωρεί ως δεδοµένη στην Ελλάδα.
«Διδάγµατα»
«Τι θα µπορούσατε να αντιγράψετε ή να διδαχθείτε από το ελληνικό success story» ρωτήθηκε ο Καγκελάριος.
Η απάντησή του ήταν η εξής:
«Πολύ προσεκτικά παρακολουθήσαµε τι έκανε η Ελλάδα. Επιστροφή στην εβδοµάδα εργασίας των 6 ηµερών. Είναι αδύνατο, αδιανόητο κάτι τέτοιο στη Γερµανία. Αλλά οι πολύ µικρές αλλαγές… δεν θα πρέπει να µιλάµε για µέγιστο όριο εργασίας 8 ωρών αλλά για µέγιστο όριο ωρών εβδοµαδιαίας εργασίας, αυτό είναι ένα βήµα και δείχνει ότι και εµείς είµαστε να κάνουµε κάτι επιπλέον δουλεύοντας. Όλοι όσοι θεωρούν ότι αυτά είναι αδιανόητα στη Γερµανία, να δουλεύει κανείς 40 ώρες την εβδοµάδα, συστήνω να ρίξουν µια µατιά στην Ελλάδα. Έκαναν πολλά παραπάνω από αυτά όσον αφορά στο εβδοµαδιαίο όριο εργασίας. Μπορούµε πραγµατικά να διδαχθούµε από την Ελλάδα».
Ο Έλληνας πρωθυπουργός έσπευσε να διορθώσει ευγενικά τον Καγκελάριο λέγοντας: «Θέλω να ευχαριστήσω τον Καγκελάριο για τα καλά του λόγια. Απλά να διευκρινίσω όµως ότι το πενθήµερο είναι νοµοθετικά κατοχυρωµένο. Έχουµε προσθέσει όµως βαθµούς ευελιξίας στην εργατική νοµοθεσία ώστε να µπορούµε και τα εργατικά δικαιώµατα να διασφαλίζουµε αλλά και να στηρίζουµε την παραγωγικότητα των επιχειρήσεων». Αντιλαµβάνεται κανείς εύκολα, για το τι «Βαβυλωνία» σκέψης επικρατεί εκεί µέσα…
Μπορεί να έσπευσαν ορισµένοι να διαψεύσουν ότι έχει να κάνει µε το κοµµάτι των επαναπροωθήσεων 20.000 µεταναστών στην πρώτη χώρα εισόδου τους στην Ευρώπη, αλλά καµία φορά ξέρετε ισχύει στην ευρωπαϊκή πολιτική το ρητό που λέει ότι: Στην πολιτική υπάρχουν πράγµατα που γίνονται και δεν λέγονται και πράγµατα που λέγονται και δεν γίνονται.
Επανεξοπλισµός
Πάµε όµως και στο κοµµάτι του επανεξοπλισµού, των πωλήσεων όπλων και τις σχέσεις της Ευρώπης µε την Τουρκία. Βιάστηκαν όλοι να πιαστούν από µια λέξη που δεν ειπώθηκε εκ µέρους του Γερµανού Καγκελάριου Μερτς, για τρίτες χώρες εκτός ΕΕ που θα συµµετάσχουν στο πρόγραµµα Rearm και έτρεξαν όλοι να που ότι δεν είπε την λέξη Τουρκία ο Μερτς, άρα δεν εννοούσε την Τουρκία. Καλά δουλευόµαστε µεταξύ µας; και ποια τρίτη χώρα εννοούσε, το Καµερούν, την Χιλή, την Βόρεια Κορέα ή την Παραγουάη; Εννοούσε ξεκάθαρα την Τουρκία και για αυτό προκλήθηκε όλο αυτό το «Ανατολίτικο παζάρι» στο Βερολίνο και µε τα F-35 και µε το πρόγραµµα επανεξοπλισµού µε συµµετοχή των τρίτων χωρών και στο οποίο ο Μερτς ήταν κατηγορηµατικός παρά τις εκκλήσεις του Μητσοτάκη, ότι υπάρχουν και ειδικές συνθήκες ξέρετε… Ποιες ειδικές συνθήκες; Μήπως ότι απειλούν την Ελλάδα ότι θα έρθουν µια νύχτα; την ώρα που εσείς ως Ευρώπη σκούζετε για µια χώρα της Ευρώπης που δεν είναι µέλος της ΕΕ, όπως η Ελλάδα από το 1979…
Σε ποια Δύση ανήκοµεν και σε ποια Ευρώπη ανήκοµεν τελικά; Σε αυτή που δεν σέβεται την προσφορά µας, την συµµετοχή µας, τις θυσίες µας ως κράτος µέλος από το 1979 και έπειτα, που δεν σέβεται ότι µια κοινωνία και ένας λαός θυσιάστηκαν και αυτοκτόνησαν οικονοµικά για να διασωθεί το χρέος της Ιταλίας και το τραπεζικό σύστηµα της Γαλλίας το 2010, και οι Γερµανοί µας έκαναν οικονοµικά και κοινωνικά πειραµατόζωα; και τώρα τι πάνε να κάνουν, πάνε να βάλουν την Τουρκία από την πίσω πόρτα στην ΕΕ, στα χρηµατοδοτικά προγράµµατα, στο πρόγραµµα εξοπλισµού και επανεξοπλισµού ώστε να εκβιάζει την Ελλάδα σε 10 χρόνια από τώρα όχι µόνο σε επίπεδο στρατιωτικό αλλά διπλωµατικό και κοινοτικό; µε την µισή Κύπρο υπό κατοχή, µε την κατοχή εδάφους, ενός κράτους µέλους της ΕΕ και η Ευρώπη να κλαίει γοερά µόνο για την Ουκρανία;
Ίσως τελικά να επαληθεύεται ο Μάνος Χατζιδάκις, που είχε πει αναφορικά:
«Η Ευρωπαϊκή Ενότητα τι νοµίζετε ότι είναι; Είµαστε πραγµατικά ένα κράτος µε δύναµη ώστε να µπορέσουµε να επιβάλλουµε απόψεις; Θα γίνουµε µια επαρχία στην οποία θα µας διοικεί η Ευρώπη».
* Δηµοσιογράφος,
Πολιτικός αναλυτής
