Κυβέρνηση της πράσινης υποκρισίας

Της Ελένης Τσερεζόλε

«Το καλό αργεί να γίνει», λέει η γνωστή ρήση, και μάλλον αυτό είχε
στο μυαλό της η κυβέρνηση Μητσοτάκη όταν κατέθετε με μεγάλη
καθυστέρηση τον εθνικό κλιματικό νόμο προς ψήφιση στη Βουλή. Η
κατάθεση έρχεται σε συνέχεια της συζήτησης που είχε ξεκινήσει πριν
από 1,5 χρόνο με πρωτοβουλία των οικολογικών οργανώσεων και του
ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και έναν χρόνο μετά από σχετική πρόταση στη Βουλή της
αείμνηστης Φώφης Γεννηματά.

Ωστόσο το καλό δεν έγινε, έστω και καθυστερημένα. Γιατί οι πρώτες
ενδείξεις μαρτυρούν γενικόλογο και επικοινωνιακό κείμενο ενώ η
κυβέρνηση δεν οργάνωσε καμία διαβούλευση με τους πολίτες, καμία
ενημέρωση. Και η πτυχή αυτή είναι σημαντική καθώς η διαβούλευση
έχει στόχο την εμπλοκή της κοινωνίας και της οικονομίας στη
διαδικασία μετασχηματισμού οικονομικών και κοινωνικών δομών όπως
επιβάλλει η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.

Όπως παρατήρησε η Αξιωματική Αντιπολίτευση σε μια πρώτη ανάγνωση η
συγκεκριμένη πρόταση κλιματικού νόμου είναι ανεπαρκής, δεν
αναγνωρίζει την ανάγκη αλλαγής του παραγωγικού και καταναλωτικού
μοντέλου, δεν αντιμετωπίζει τις κοινωνικές ανισότητες και την
ενεργειακή φτώχεια. Φυσικά και προκαλεί έκπληξη το διαγραφόμενο
φιάσκο του κλιματικού νόμου από μια κυβέρνηση που χειρίζεται όλα
τα προβλήματα και φυσικά την κλιματική κρίση με όρους
επικοινωνίας. Δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που
αυτοδιαφημίζεται ως «πράσινη», «οικολογική», κ.λπ., αναίρεσε την
πρόοδο που είχε κάνει η χώρα επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όταν η
Ελλάδα ήταν από τις πρώτες που το 2016 κύρωσε τη Συμφωνία των
Παρισίων για την υπερθέρμανση του πλανήτη και την ίδια χρονιά
ψηφιζόταν ο πρώτος νόμος για την προσαρμογή και την ανθεκτικότητα
στην κλιματική αλλαγή, που σήμερα δεν υλοποιείται σωστά. Ενώ ο
τότε πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας τον Ιούνιο του 2019, στη Σύνοδο
Κορυφής είχε υποστηρίξει τον στόχο της κλιματικής ουδετερότητας
στην Ευρώπη ως το 2050. Όλα έχουν πάει πίσω από μια κυβέρνηση που
στο πρώτο λοκντάουν ψήφιζε τον αντι-περιβαλλοντικό νόμο. Μια

κυβέρνηση της πράσινης υποκρισίας.