Ο πρώτος στη μεταπολιτευτική Δεξιά που εκδήλωσε νοοτροπία ιδιοκτήτη της
ελληνικής Πολιτείας -έθνος, κράτος, κυβέρνηση, θεσμοί- ήταν ο Ευάγγελος Αβέρωφ.
Όταν τον ρώτησαν -κατά τον σχηματισμό της κυβέρνησης «εθνικής ενότητας» από
τον Καραμανλή- αν θα μετάσχει ο Ανδρέας Παπανδρέου απάντησε: «Όχι κι ο
Ανδρέας στην κυβέρνηση!». Αργότερα θα συμπλήρωνε: «Αυτός δεν έχει πάει ούτε
στον στρατό».
Στο «εθνικό» αστερισμό του -που είχε ήδη αποτυπώσει στο βιβλίο «Φωτιά και
Τσεκούρι»- δεν χωρούσε ο φυσικός εκπρόσωπος του μεγαλύτερου προδικτατορικού
κόμματος και επικεφαλής της πιο δραστήριας αντιδικτατορικής οργάνωσης. Ούτε ο
πιο συγκροτημένος -από τους λίγους συγκροτημένους, επιστημονικά και με διεθνή
καταξίωση- πολιτικούς της εποχής. Η κρίση του ελληνικού λαού απέτρεψε το
ενδεχόμενο να αναλάβει τα ηνία της χώρας ο Αβέρωφ.
Άφησε πίσω του όμως δυο κλώνους: τον Αντώνη Σαμαρά και τον Κώστα Τασούλα .
Ο Σαμαράς ανανέωσε την ιδιοκτησιακή αντίληψη Αβέρωφ -κληροδοτώντας
αταβιστικά στον εαυτό του τις ιδιότητες του Παύλου Μελά και του Μεγάλου
Αλεξάνδρου- και ως πρωθυπουργός δεν συνάντησε, ούτε μία φορά, τον αρχηγό της
αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θεωρούσε ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν άξιος του
έθνους. Και δεν επέτρεψε τον εαυτό του την «αντεθνική» υποχρέωση να του
παραδώσει την κυβέρνηση το 2015, όπως αποφάσισε ο ελληνικός λαός.
Έτσι έβαλε στο φωτοστέφανό του και τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, που είπε στον
Πορθητή «Το δε την πόλιν σοι δούναι ουκ εμόν εστίν…». Ο δεύτερος κλώνος είναι ο
Κώστας Τασούλας. Γραμματέας, οικείος και σχεδόν ψυχοπαίδι του Αβέρωφ, αλλά με
υποδεέστερο βιογραφικό και ταπεινή καταγωγή. Μπήκε στην πολιτική ως δήμαρχος
Κηφισιάς και κάποια στιγμή φάνηκε ότι εκεί θα τελειώνει η σταδιοδρομία του:
πολιτικός μηχανικός τον μήνυσε για αξίωση «μίζας» εβδομήντα εκατομμυρίων
δραχμών.
Η εκλογή του στη Βουλή εν τω μεταξύ, απέτρεψε λόγω ασυλίας -με τη συνδρομή και
του… Αποστόλου Κακλαμάνη- την έρευνα. Συνέχισε και έφτασε μέχρι υπουργός…
Πολιτισμού! Κανείς δεν περίμενε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έχοντας στη διάθεσή
του αξιόλογους κοινοβουλευτικούς της ΝΔ, θα τον πρότεινε για πρόεδρο της
Βουλής.Ούτε ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα έδινε τη συγκατάθεσή του – για να μετανιώσει
πικρά αργότερα.
Ωστόσο, με επίγνωση, το συλλογικό υποσυνείδητο των βουλευτών, έδωσε στον
Νικήτα Κακλαμάνη ως αντιπρόεδρο, περισσότερες ψήφους. Αν για τον πρόεδρο του
ΣΥΡΙΖΑ ο Μητσοτάκης είναι ο χειρότερος Πρωθυπουργός από τη Μεταπολίτευση, ο
Τασούλας είναι ο χείριστος πρόεδρος της Βουλής.
Η χαμηλή ποιότητα διεύθυνσης της εθνικής αντιπροσωπείας και η λειτουργία του σαν
να είναι υπουργός, κορυφώνεται με τις Εξεταστικές και Προανακριτικές Επιτροπές:
υπηρετεί δουλικά κομματικές υποδείξεις. Ειδικά στην Εξεταστική για τις υποκλοπές,
ο Τασούλας κάνει -σαρδώνεια- επίδειξη κατάχρησης εξουσίας.
