Κωνσταντίνος Μπογδάνος: Ουδέν νεώτερον από το δεξιό μέτωπο

Μην ακούτε τίποτα περί αναβρασμού στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας. Αυτά που γίνονται και που κάποιοι λένε ότι κυοφορούν εξελίξεις, δεν είναι παρά κινήσεις εντυπωσιασμού και αντιπερισπασμού. Κανείς σήμερα εντός της ΝΔ δεν σκέφτεται στα σοβαρά να διαταράξει την τάξη. Και κανένας πόλις ισχύος εκτός ΝΔ δεν μπορεί σήμερα να κάνει κάτι μεγάλο, ούτε τολμά να τα βάλει με το σύστημα Μητσοτάκη.

Ναι, υπάρχει σαφές πολιτικό κενό. Ναι, το μέρος των συντηρητικών Ελλήνων πολιτών που ανήκει στην μεγάλη δεξαμενή των καθαρόαιμων και των «λαϊκών» δεξιών, των αντικρατιστών, των εθνικοφρόνων, ή ακόμα και των εθνικιστών, είναι σήμερα κοινοβουλευτικά υποεκπροσωπούμενο. Ναι, ενωμένο θα μπορούσε να αποτελέσει ακόμα και την αξιωματική αντιπολίτευση του ελληνικού κοινοβουλίου. Όμως τελικά το κενό αυτό βολεύει πολλούς.

Οι πρώην πρωθυπουργοί εντός της ΝΔ δεν θα διακινδυνεύσουν με τίποτα να κατηγορηθούν για υπονόμευση του κόμματος. Ούτε πρόκειται να ρίξουν την κυβέρνηση. Για κανέναν λόγο. Μην ξεχνάμε ότι οι ομάδες που πρόσκεινται στον κο Καραμανλή και τον κο Σαμαρά αποτελούνται από βουλευτές. Ποιος βουλευτής θα ρισκάρει να χάσει την έδρα του; Όσο για τους δεξιούς υπουργούς, ο μεν κος Άδωνις Γεωργιάδης κάνει εσχάτως τα πάντα ώστε να σταματήσει να θεωρείται δεξιός, ο δε κος Μάκης Βορίδης κανέναν λόγο δεν έχει να διασαλεύσει την ηρεμία.

Τα δε υπάρχοντα κοινοβουλευτικά κόμματα στα δεξιά της ΝΔ σε μεγάλο βαθμό βολεύουν το κυβερνητικό σύστημα. Η ΝΙΚΗ δεν μπορεί να απειλήσει το κατεστημένο, κινούμενη στα όρια του πολιτικού αυτισμού και ψηφίζοντας ενίοτε τα κυβερνητικά νομοσχέδια. Αν επιζήσει, δεν θα ξεπεράσει ποτέ το τρία κόμμα κάτι. Οι Σπαρτιάτες αποδεικνύονται διασυρμός για τον εθνικισμό, λειτουργώντας ως συστημικός μοχλός που διαλύει έναν πολιτικό χώρο. Μόνον ο Κυριάκος Βελόπουλος φαίνεται πως είναι πραγματικά απέναντι στο σύστημα ΝΔ – εξ ου και διαρκώς ενισχύεται δημοσκοπικα. Όμως και αυτός δεν δείχνει να θέλει να κάνει κινήσεις διεύρυνσης που ίσως και να τον εκτόξευαν σε διψήφια νούμερα – μπορεί και καλώς για το κομματικό του συμφέρον, αφού οι «βαλτοί» καραδοκούν.

Όσο για τα μικρότερα εξωκοινοβουλευτικά δεξιά κόμματα, στις κάλπες του ’23 είχαν κάθε λόγο να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους. Αποδείχθηκε ότι υπήρχε χώρος. Μετά από αυτές όμως, όσοι δεν πήραν το μήνυμα δεν έχουν καμία δικαιολογία να επιμένουν, κατεβάζοντας κόμματα του 0,5, του ένα ή του ενάμισι τοις εκατό. Εκτός αν το κάνουν από ναρκισσισμό, ή για να αποσπούν χρήματα από σπόνσορες – που και τα δύο είναι ομοίως κατακριτέα, διότι παίζουν εξίσου το παιχνίδι του πρωθυπουργού.

Προφανώς άλλωστε, το σύστημα ευνοείται από τα μικρά, δήθεν πατριωτικά κόμματα. Είτε μιλάμε για ανεπάγγελτες περιπτώσεις ινφλουένσερ που χρηματοδοτούνται από φίλους της κυβέρνησης, είτε μιλάμε για βετεράνους που εκποιούν τα κόμματά τους σε νέους παίκτες, είτε μιλάμε για ηλικιωμένους με λεφτά που επιμένουν από γινάτι να υποδύονται τους εθνοσωτήρες, είτε για ιδεολογικούς σκληροπυρηνικούς που θεωρούν ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια, όλοι τελικά κάνουν το ίδιο πράγμα: Διασπούν τον πατριωτικό χώρο, κατακερματίζοντας περαιτέρω τη δεξιά ψήφο.

Ειδικά μετά τους τελευταίους μήνες, που έχουν πλέον πέσει τελείως οι μάσκες, το σύστημα έχει μεγάλη ανάγκη από αναχώματα. Οι επιλογές της κυβέρνησης στο λαθρομεταναστευτικό, στα ελληνοτουρκικά, στην οικονομία, σε θέματα ΛΟΑΤΚΙ, θορυβούν πια εντόνως κάθε Έλληνα συντηρητικό. Μεγάλες κινήσεις στα δεξιά όμως δεν πρόκειται να γίνουν στο προσεχές μέλλον. Μιαν ανάσα πριν το 2024, ουδέν νεώτερον από το δεξιό μέτωπο.

* Δημοσιογράφος