Η µητέρα των µαχών για τους αγρότες

του Θανάση Λυρτσογιάννη

Σε δρόµους χωρίς επιστροφή έχουν µπει οι σχέσεις της κυβέρνησης µε τους αγρότες. Και δεν υπάρχει παρακαµπτήριος, προς το παρόν τουλάχιστον, που να οδηγεί σε έναν έντιµο συµβιβασµό. Γιατί; Γιατί δεν µπορεί κανείς να δει ποιος θα µπορούσε να θεωρηθεί έντιµος συµβιβασµός όταν η κυβέρνηση δηλώνει την άκαµπτη θέση πως έχει ικανοποιήσει 20 αιτήµατα και δεν µπορεί να ικανοποιήσει τα άλλα 7.

Την ώρα που οι αγρότες από τα µπλόκα διαµηνύουν στην κυβέρνηση πως δεν πρόκειται να αποχωρήσουν αν δεν ικανοποιηθούν όλα τα αιτήµατα. Γι’ αυτούς η ικανοποίηση όλων των αιτηµάτων συνιστά όρο επιβίωσης.

Οπότε η µετωπική σύγκρουση φαίνεται αναπόφευκτη. Οι δύο αντιµαχόµενες πλευρές γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν µπορούν να χάσουν τη µάχη ή οποία έχει αναδειχθεί σε µητέρα των µαχών. Η κυβέρνηση γιατί η άνευ όρων υποχώρηση θα συνιστά µία τεράστια ήττα η οποία θα επιδράσει αρνητικά στα δηµοσκοπικά ευρήµατα, άρα και στην κάλπη. Επιπλέον, φοβάται ότι θα ακολουθήσουν την οδό των διεκδικήσεων και άλλες κοινωνικές οµάδες απαιτώντας ικανοποίηση των αιτηµάτων τους και θα είναι πολύ δύσκολο να αναχαιτίσει τυχόν τσουνάµι κινητοποιήσεων.

Κερδισµένοι και χαµένοι…

Οι αγρότες από την πλευρά τους γνωρίζουν ότι πολύ δύσκολα θα µπορέσουν στο µέλλον να προχωρήσουν σε άλλη τόσο µαζική και δυναµική κινητοποίηση, ώστε να µπορέσουν να κερδίσουν αιτήµατα που δεν θα ικανοποιηθούν τούτη τη φορά.

Κερδισµένοι στα σηµεία είναι οι αγρότες οι οποίοι πήραν την απόφαση να διευκολύνουν τους εκδροµείς των εορτών ανοίγοντας τα µπλόκα. Χαµένη είναι η κυβέρνηση. Η επιλογή της να επενδύσει στον κοινωνικό αυτοµατισµό απέτυχε, αφού όπως κατέγραψαν και κατέδειξαν οι δηµοσκοπήσεις οι πολίτες σε ποσοστό µεγαλύτερο του 80% θεωρούν δίκαια τα αιτήµατα των αγροτών, ενώ πλειοψηφική είναι η θετική απάντηση και για τα µπλόκα (63% στη δηµοσκόπηση της Metron Analysis).

Και παρότι οι δηµοσκοπήσεις έδειξαν ότι απέτυχε ο κοινωνικός αυτοµατισµός, η κυβέρνηση εντελώς άκριτα πόνταρε πάλι σε αυτόν όταν δόθηκε η εντολή στην αστυνοµία όχι να διευκολύνουν τους εκδροµείς, αλλά παρότι τα µπλόκα άνοιξαν µία λωρίδα και τη ΛΕΑ, να στέλνουν τους οδηγούς από παρακαµπτήριους γιατί δήθεν δεν υπήρχε ασφάλεια στους αυτοκινητόδροµους, αλλά υπήρχε στα στενά δροµάκια των παρακαµπτήριων της ταλαιπωρίας.

Ωστόσο, οι οδηγοί φαίνεται πως κατάλαβαν το τέχνασµα (δεν ήταν δα και πολύ ευφυές) και αντί να στραφούν εναντίον των αγροτών, όπως υπολόγιζαν οι έξυπνοι της κυβέρνησης που πήραν την απόφαση, εκδήλωσαν την αγανάκτησή τους στους αστυνοµικούς, αποκαλύπτοντας τον κυνισµό των κυβερνώντων οι οποίοι στο όνοµα του κοινωνικού αυτοµατισµού δεν δίστασαν να ταλαιπωρήσουν τους εκδροµείς των εορτών.

Ακατάλληλη διαχείριση…

Για να αντιληφθούµε πόσο µυωπικά η κυβέρνηση αντιµετώπισε τους αγρότες αρκεί να δούµε πως στις κινητοποιήσεις και τα µπλόκα πρωταγωνιστούσαν «γαλάζιοι» αγροτοσυνδικαλιστές µαζί µε µέλη και οπαδούς του ΚΚΕ, ενώ από τα άλλα κόµµατα η συµµετοχή δεν έπαιζε και δεν παίζει καθοριστικό ρόλο.

Φαντασθείτε λοιπόν πως οι υπουργοί που χειρίστηκαν την υπόθεση, καθώς και ο ίδιος ο πρωθυπουργός όσες φορές παρέµβηκε, δεν κατάφεραν να πείσουν τους δικούς τους ανθρώπους να βρεθεί ένας συµβιβασµός. Τόση ανικανότητα. Εκτός αυτού επιτέθηκαν, απείλησαν και έβαλαν στο στόχαστρο τον Κωνσταντίνο Ανεστίδη, από τους πρωταγωνιστές στο µπλόκο των Μαλγάρων, ο οποίος δήλωσε πως είναι ΝΔ από τα µικρά του χρόνια και κατήγγειλε 50 τηλεφωνήµατα απειλητικά και εκβιαστικά από τη Νέα Δηµοκρατία, προκαλώντας την οργή όχι µόνο του αγροτοσυνδικαλιστή, αλλά των αγροτών στο σύνολό τους.

Εκτός αυτού δέσµευσαν την περιουσία και τους λογαριασµούς, πράξεις που ο Κώστας Ανεστίδης χαρακτήρισε χτύπηµα κάτω από τη µέση, ενώ τόνισε ότι δεν έχει τίποτα να φοβηθεί γιατί όλα είναι καθαρά. Και ασφαλώς όχι µόνο δεν θα υποχωρήσει, ούτε θα συµβιβαστεί, αλλά αντιθέτως θα είναι πιο σκληρός από πριν και πιο αποφασισµένος.

Είναι να απορεί κανείς, όχι µόνο µε την επιεικώς ακατάλληλη διαχείριση από την κυβέρνηση της τωρινής κρίσης, αλλά και µε την επτάχρονη αδιαφορία να επεξεργαστεί ένα πρόγραµµα, ένα σχέδιο συνεκτικό για την ανάπτυξη του πρωτογενή τοµέα, που τόσο κρίσιµος και καθοριστικός είναι για την επισιτιστική ασφάλεια, την ζωντάνια της περιφέρειας, την ανάπτυξη βιοµηχανιών επεξεργασίας και τυποποίησης αγροτικών προϊόντων.

Εκτός κι αν έχει αποδεχτεί την εισαγωγή φτηνών αλλά ακατάλληλων υγειονοµικά αγροτικών προϊόντων από την Τουρκία, τη Λατινική Αµερική, τη Βόρεια Αφρική, οπότε επιλέγει την καταστροφή των Ελλήνων αγροτών και τη διάθεση ευρωπαϊκών κονδυλίων για την άµυνα.

Η διαρροή… και οι πρόωρες εκλογές

Μία διαρροή έβαλε φωτιές στα επιτελεία των πολιτικών κοµµάτων. Το Μαξίµου διέρρευσε ότι δεν πρέπει να αποκλείονται οι πρόωρες εκλογές αν µε τη δεύτερη δικογραφία για τον ΟΠΕΚΕΠΕ η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία παρακάµψει το άρθρο 86 του συντάγµατος και ασκήσει δίωξη κατά υπουργού ή υπουργών. Τη θέση της παράκαµψης ως γνωστόν θεωρούν εφικτή νοµικά ο Προκόπης Παυλόπουλος και ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

Το περίεργο µε τη διαρροή είναι τι επιδιώκει το Μαξίµου µε την απειλή πρόωρων εκλογών. Φαντάζεται ότι µπορεί να ασκήσει πίεση στην Ευρωπαία Εισαγγελέα να µην προχωρήσει στην παράκαµψη του άρθρου 86;

Στην περίπτωση που τελικά η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία ασκήσει διώξεις φαντάζεται ό Κυριάκος Μητσοτάκης ότι θα µπορέσει να θέσει στο εκλογικό σώµα το δίληµµα της απονοµιµοποίησης της παραποµπής και έτσι εµµέσως ή ακόµα και ευθέως να ζητήσει οι πολίτες µε την ψήφο τους να νοµιµοποιήσουν να µην δικαστούν υπουργοί που κατηγορούνται ότι έχουν καταχραστεί δηµόσιο χρήµα; Είναι δυνατόν στην παρούσα συγκυρία που η διαφθορά έχει αναχθεί στο τέταρτο σηµαντικότερο πρόβληµα µετά την ακρίβεια, την οικονοµία και την κρίση των θεσµών, να επιδιώξει να θέσει τέτοιου τύπου δίληµµα στις εκλογές και να ελπίζει ότι οι πολίτες θα τον επιβραβεύσουν; Μήπως θα είναι το τέλειο µπούµερανγκ που θα τον καταστρέψει; Πόσο µπορεί να ποντάρει στην κατακερµατισµένη και ανίκανη αντιπολίτευση να διεκδικήσει την εκλογική νίκη; Κύριος οίδε.