Από την ημέρα που η Τζόρτζια Μελόνι πρώτευσε στις εκλογές της
Ιταλίας, υπάρχει μία κινητικότητα στις αγορές των ευρωπαϊκών
ομολόγων. Αυτό είναι αναμφισβήτητο. Όμως, μια ματιά στα
νούμερα, τα επιτόκια και τις διακυμάνσεις είναι αρκετή για να
διαπιστώσει κάποιος ότι τα περί «κινητικότητας» και
«αναταραχής» αφορούν στα ομόλογα των άλλων χωρών της
Ευρωζώνης. Τα δικά μας, όμως, αποδεικνύονται τα πιο ευάλωτα,
τα πιο ευμετάβλητα, τα περισσότερο ευεπηρέαστα στους φόβους
των επενδυτών.
Όπως εξηγούν όσοι γνωρίζουν, αυτό δεν γίνεται τυχαία, αν και δεν
είναι μία «αυτόματη» εξέλιξη. Μπορεί η Ελλάδα να έχει το
υψηλότερο, αναλογικά με το ΑΕΠ της, χρέος της Ευρωζώνης,
ωστόσο δεν ήταν μοιραίο να αναδεικνύονται τα ομόλογά της ως τα
πλέον «ευαίσθητα» σε κάθε πολιτική ή άλλη «ασταθή» συγκυρία.
Αντιθέτως, με δεδομένο ότι η χώρα μας έχει περάσει μία δεκαετή
κρίση και απολαμβάνει ένα ρυθμισμένο χρέος ως τα μέσα της
δεκαετίας του 2030, θα έπρεπε να είναι η… τελευταία –σχεδόν-
που θα επηρεαζόταν από τις διακυμάνσεις των αγορών και από
τους φόβους ότι μία ακροδεξιά κυβέρνηση στην Ιταλία θα
μπορούσε να αποσταθεροποιήσει την Ευρωζώνη. Συν τοις άλλοις,
αν σ’ όλο αυτό συνυπολογιστεί και ο παράγοντας της ενεργειακής
κρίσης, τότε ενισχύονται τα επιχειρήματα βάσει των οποίων η
Ελλάδα θα έπρεπε να έχει ένα από τα λιγότερο ευάλωτα δεκαετή
ομόλογα. Βλέπετε, την ώρα που χώρες-μαμούθ όπως η Γερμανία ,
οι χώρες της Κεντρικής Ευρώπης και οι Βαλτικές είναι απολύτως
εξαρτημένες από το ρωσικό φυσικό αέριο, η δική μας εξάρτηση
μετά βίας φτάνει το 30%. Με άλλα λόγια, όταν άλλες χώρες έχουν
πρόβλημα επάρκειας, εμείς έχουμε μόνο πρόβλημα τιμών.
Με αυτά τα δεδομένα, άλλων χωρών τα ομόλογα θα έπρεπε να
είναι «φτερό στον άνεμο», και όχι τα ελληνικά. Η πραγματικότητα,
όμως, δείχνει ότι η Ελλάδα, όσο κι αν η κυβέρνηση επιχειρεί να
φιλοτεχνήσει μία μαγική εικόνα για την ίδια, την χώρα και τον
πρωθυπουργό, αργά αλλά σταθερά περιπίπτει πλέον σε «ειδική
περίπτωση» της Ευρωζώνης. Ξανά. Και όλοι θυμόμαστε τί έγινε
την προηγούμενη φορά που ήμαστε η «ειδική περίπτωση» της
ζώνης του ευρώ, όπως και πόσο ακριβά το πληρώσαμε.
