Η κρίσιμη επιλογή της σοσιαλδημοκρατίας

Θα επιλέξει την ίδια δεξιά πορεία που ακολούθησε από την δεκαετία του 90 ή θα επιλέξει την στροφή προς τα αριστερά; Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα για την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Και είναι πραγματικά κρίσιμο γιατί από την πορεία που θα πάρει θα εξαρτηθεί ο πολιτικός συσχετισμός μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων και αυτών της συντήρησης. Σήμερα η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία είναι εν πολλοίς διχασμένη. Σε Ισπανία και Πορτογαλία η συνεργασία με δυνάμεις της Αριστεράς και σε κυβερνητικό επίπεδο έδωσε πνοή στις προοδευτικές δυνάμεις. Η ίδια στροφή παρατηρείται και στην Ιταλία με το Δημοκρατικό κόμμα να ανοίγεται σε μικρότερες αριστερές δυνάμεις. Αντιθέτως στη Γερμανία το SPD παρά την συνεργασία του με τους Πράσινους κινείται σε συντηρητική κατεύθυνση. Αυτό φαίνεται και στη πολιτική λιτότητας που ακολουθεί στο εσωτερικό  αλλά και στην προσήλωσή  στο δόγμα «ισχυρή Γερμανία έναντι του φτωχού Νότου». Στην εξωτερική πολιτική επίσης ακολουθεί μία πορεία που μετατρέπει την Ευρώπη σε γρανάζι των ΗΠΑ. Η αυτόνομη πολιτική της ΕΕ πάει περίπατο. Αποτέλεσμα ήταν η  συντριβή στις πρόσφατες εκλογές.   Ανάλογη πορεία συντηρητικής αναδίπλωσης ακολουθήθηκε και σε σοσιαλδημοκρατικά κόμματα όπως στη Σουηδία με ξήλωμα του κοινωνικού κράτους με αποτέλεσμα να χάσουν την κυβέρνηση μετά από χρόνια.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η συντηρητική αναδίπλωση της σοσιαλδημοκρατίας και ειδικά του γερμανικού SPD που αποτελεί και την ατμομηχανή του συγκεκριμένου πολιτικού ρεύματος,  δεν εμφανίζεται για πρώτη φορά. Ποιος δεν θυμάται  τις «εκσυγχρονιστικές τομές» των κυβερνήσεων  Σρέντερ που ξεθεμελίωσαν αργά αλλά σταθερά σημαντικούς πυλώνες του κοινωνικού κράτους που οι ίδιοι σοσιαλδημοκράτες είχαν εγκαθιδρύσει. Όλα αυτά στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας δηλαδή στη μεγάλη κερδοφορία του γερμανικού κεφαλαίου. Στην Ελλάδα είναι γνωστή η σύμπλευση ΠΑΣΟΚ με την Δεξιά με τα γνωστά αποτελέσματα.
Πρέπει να είναι καθαρό ότι αν δεν συγκροτηθεί ένας προοδευτικός πόλος με την συνεργασία της Αριστεράς, των Σοσιαλιστών και των Πράσινων, είναι σίγουρο ότι η Ακροδεξιά θα θεριεύει και μαζί της ο τροφοδότης της , η ευρωπαϊκή Δεξιά.
Το παράδειγμα της Γαλλίας με τη συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου είναι απολύτως ενθαρρυντικό παρά τις μεγάλες δυσκολίες και διαφορές που υπάρχουν.
Στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με την ηγεσία Κασσελάκη θα πάρει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες σε κοινοβούλιο, αυτοδιοίκηση και μαζικούς χώρους για να προχωρήσει ένα προοδευτικό μέτωπο με την αυτονομία των πολιτικών δυνάμεων. Στο ΠΑΣΟΚ τα πράγματα α είναι θολά ακόμα. Υπάρχουν δυνάμεις και υποψήφιοι που κοιτάζουν προς τα δεξιά και τον Μητσοτάκη. Η περίπτωση Διαμαντοπούλου είναι ενδεικτική.  Το ποιος θα εκλεγεί θα κρίνει αρκετά ζητήματα σχετικά με την συνεργασία. Μέχρι τότε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προχωρά στην ανασυγκρότησή του με πρώτο σταθμό το Συνέδριο του. Ένας ακόμα ισχυρότερος ΣΥΡΙΖΑ είναι εγγύηση για την προοδευτική αλλαγή.

* Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ