Ο Όρμπαν δεν ήταν πάντα ακροδεξιός και αντιευρωπαίος. Από τους κόλπους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ήτοι της ευρω- Δεξιάς, ξεκίνησε, ως ένας «συμβατικός» κεντροδεξιός πολιτικός. Επίσης, ο κεντροδεξιός και μέλος του ΕΛΚ Μπερλουσκόνι ήταν εκείνος που, ήδη από το 1994, είχε αρχίσει να «ξεπλένει» στην Ιταλία τους ακροδεξιούς, συνεργαζόμενος με τον Μπόσι και τον Φίνι.
Τούτων δοθέντων, το πρόσφατο σοκ -για όσους, τουλάχιστον, το βιώνουν ως τέτοιο- με τη νίκη της Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία σηματοδοτεί την ανάγκη να ανοίξει η ευρω-Δεξιά μία γενναία, ειλικρινή και αυτοκριτική συζήτηση στους κόλπους της. Το θέμα, άλλωστε, έχει ήδη αρχίσει να απασχολεί και να προκαλεί ρήγματα: ο λόγος όχι μόνο για την -προερχόμενη από τη γερμανική Κεντροδεξιά- Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, που είχε τη… φαεινή ιδέα να «απειλήσει» δημοσίως τους Ιταλούς με αποστέρηση των κονδυλίων από το Ταμείο Ανάκαμψης αν δεν ψηφίσουν «σωστά». Συν τοις άλλοις, οι βολές που δέχεται ο επικεφαλής της ευρω-Δεξιάς στην Ευρωβουλή και στενός πολιτικός φίλος του Κυριάκου Μητσοτάκη, Μάνφρεντ Βέμπερ, σε σχέση με την απαράδεκτη και απροσχημάτιστη στήριξή του στην Μελόνι μέσω του… Μπερλουσκόνι, δείχνουν ότι, ευτυχώς, κάποιοι στην ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά μπορεί όντως να ετοιμάζονται να ανοίξουν την σχετική συζήτηση.
Ως γνωστόν, ο Βέμπερ, αιφνιδιάζοντας πολλούς στο ΕΛΚ, χαρακτήρισε τον Μπερλουσκόνι ως «θεματοφύλακα της φιλοευρωπαϊκής πολιτικής στην Ιταλία», παρότι είχε συμπήξει προεκλογικά συμμαχία με την ακροδεξιά Μελόνι. «Δεν είναι δουλειά του ΕΛΚ και των αστικών κομμάτων να στηρίζουν δεξιές εθνικιστικές και ριζοσπαστικές δεξιές κυβερνήσεις», αντέτεινε ο ηγέτης του CSU Μάρκους Σόντερ μετά από συνάντηση της ηγεσίας του κόμματος τη Δευτέρα. «Είναι σαφές ότι τραβάμε ένα τείχος προστασίας σε ριζοσπαστικές δεξιές, νεοφασιστικές ομάδες, αυτή είναι επίσης η συντριπτική άποψη στο CSU» πρόσθεσε, ενώ κεκλεισμένων των θυρών στη συνάντηση της Δευτέρας, η κριτική φέρεται να ήταν ακόμη πιο έντονη. Διεθνή ΜΜΕ θέλουν τον επικεφαλής της ομάδας Αλεξάντερ Ντόμπριντ να ζητά από τον Βέμπερ να αποκλείσει τις συνεργασίες με μεταφασίστες, ενώ αμέσως μετά, ο Ντόμπριντ είπε στη δημόσια τηλεόραση ότι η κεντροδεξιά δεν θα πρέπει ποτέ να υποστηρίζει «τους δεξιούς εθνικιστές στην Ευρώπη».
Αυτά όλα δείχνουν πως υπάρχει ελπίδα: ότι, δηλαδή, δεν βολεύονται όλοι στην ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά με την αύξηση της επιρροής των ακροδεξιών, ούτε θεωρούν την ακροδεξιά «όμορο» πολιτικό χώρο. Όμως, αυτό δεν φτάνει: η ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά χρωστά στον εαυτό της αλλά και στους πολίτες της Ευρώπης εν γένει, ως η μεγαλύτερη πολιτική οικογένεια στην Γηραιά Ήπειρο, να ανοίξει μία συζήτηση με την οποία θα ξεκαθαρίσει την ήρα από το στάρι και θα θέσει τα όρια που πρέπει με τους μεταφασίστες.
