Στο χειρότερο ξέσπασµα βίας στη Συρία, από την κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ, µε αναφορές να µιλούν για εκατοντάδες ή και χιλιάδες εκτελέσεις αµάχων Αλαουϊτών, αλλά και Χριστιανών από τους ισλαµιστές της Δαµασκού και συµµάχων τους (άνω των 1.100 σύµφωνα µε το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωµάτων που εδρεύει στο Λονδίνο και µόνο φιλικό στον Άσαντ δεν µπορεί να χαρακτηριστεί, 7.000 σύµφωνα µε τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νικόλαο Φαραντούρη που βρέθηκε στη Δαµασκό, το τελευταίο που θα περίµενε κανείς, θα ήταν µία συµφωνία της κυβέρνησης-Τζολάνι µε τους Κούρδους της Συρίας, για υπαγωγή των τελευταίων στον έλεγχο της Δαµασκού).
Και όµως, λίγο µετά από όταν η Δαµασκός ανακοίνωσε την λήξη των αιµατηρών επιχειρήσεων στην Λατάκια, ανακοινώθηκε η συµφωνία Τζολάνι και των Κούρδων των Συριακών Δηµοκρατικών Δυνάµεων, των συµµάχων των Αµερικανών στον πόλεµο κατά του Ισλαµικού Κράτους.
Η συµφωνία, µεταξύ άλλων, προβλέπει την παράδοση των πετρελαιοπηγών και των µεθοριακών περασµάτων στην κυβέρνηση της Δαµασκού και την «υποστήριξη του συριακού κράτους στη µάχη του ενάντια στα υπολείµµατα του Άσαντ»!
Η αφορµή για το νέο αιµατοκύλισµα
Να σηµειωθεί πως αφορµή για τις σφαγές υπήρξε µία επίθεση πολιτοφυλάκων, πιστών στον Άσαντ, σε κυβερνητικές δυνάµεις στην Λατάκια (όπου είναι συγκεντρωµένη η µουσουλµανική µειονότητα των Αλαουϊτών, στην οποία άνηκε ο ανατραπείς πρόεδρος Άσαντ) που οδήγησε σε ένα φρικιαστικό πογκρόµ από τους ισλαµιστές.
Αυτοί προέβησαν σε µαζικές εκτελέσεις αµάχων, τις οποίες µάλιστα παραδέχτηκε ο ίδιος ο Τζολάνι, δεσµευόµενος πως µία… ανεξάρτητη Επιτροπή θα τιµωρήσει τους ενόχους, ακόµα και αν πρόκειται για συµµάχους του, όπως δήλωσε.
Επίσης, θα περίµενε κανείς ότι η Δύση θα είχε κοινή στάση στο ζήτηµα. Και όµως, η ΕΕ απέδωσε τις σφαγές στα «αποµεινάρια» του καθεστώτος Άσαντ, υιοθετώντας αµέριστα την προπαγάνδα της Δαµασκού και της συµµάχου της, Άγκυρας. Μάλιστα, θα πραγµατοποιήσει κανονικά την προγραµµατισµένη Σύνοδο για την Συρία µε την ισλαµική ηγεσία της!
Οι ΗΠΑ
Την ίδια στιγµή οι ΗΠΑ, δια στόµατος του υπουργού Εξωτερικών Ρούµπιο, καταδίκασαν «τους ριζοσπάστες ισλαµιστές τροµοκράτες, συµπεριλαµβανοµένων των ξένων τζιχαντιστών, που δολοφόνησαν ανθρώπους στη δυτική Συρία».
Το ισλαµικό καθεστώς της Συρίας περιλαµβάνει εκτός των δυνάµεων της τζιχαντιστικής HTS, το πρώην (;) συριακό παρακλάδι της Αλ Κάϊντα, αλλά και οµάδες Τσετσένων, Ουιγούρων και άλλων τζιχαντιστών. Στην πραγµατικότητα περιορισµένο έλεγχο ασκεί πάνω τους η κυβέρνηση Τζολάνι και αποτελεί ερώτηµα πως “θα τους τιµωρήσει” για τις σφαγές, όπως δεσµεύτηκε.
Για να επιστρέψουµε στις ΗΠΑ, όχι µόνο είναι σε άλλο µήκος από την ΕΕ και βεβαίως το αµερικανικό κατεστηµένο (που παγίως από την έναρξη του συριακού εµφυλίου υποβάθµιζε τις σφαγές των τζιχαντιστών στην Συρία και το Ιράκ, µέχρι που γεννήθηκε το ISIS) αλλά συντονίζονται µε την Μόσχα στον ΟΗΕ για το Συριακό, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο Ρώσος πρέσβης στον Οργανισµό!
Φρικαλεότητες
Το δε Ισραήλ µίλησε για «φρικαλεότητες» κατά των Αλαουϊτών από τους ισλαµιστές, χαρακτηρίζοντας «τροµοκράτη» τον Τζολάνι και δηλώνοντας πως αν χρειαστεί θα υπερασπιστεί την µουσουλµανική µειονότητα των Δρούζων που κατοικεί κυρίως στην επαρχία της Σουέϊντα. Αυτή συνορεύει µε το κατεχόµενο από τους Ισραηλινούς Γκολάν, οι δε Δρούζοι έχουν δικές τους πολιτοφυλακές.
Μάλιστα, πληροφορίες από αραβικά δίκτυα αναφέρονται σε συµφωνία των Δρούζων µε τον Τζολάνι, κατ’ αναλογία των Κούρδων, αν και Ισραηλινοί αναλυτές αναφέρουν πως επρόκειτο απλά για µία συνάντηση του Τζολάνι µε ορισµένους από τους ηγέτες των Δρούζων.
Πρόκειται για µία ιδιάζουσα αίρεση του Ισλάµ, γνωστή για την συλλογική της οργάνωση και την ανυποταξία της στην κεντρική εξουσία, η οποία έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην «νέα Μέση Ανατολή» που οραµατίζεται το Ισραήλ. Αρκεί να αναφέρουµε ότι οι Δρούζοι είναι οι µόνοι Άραβες που υπηρετούν στον ισραηλινό στρατό και µεγάλος αριθµός τους ζει στον Λίβανο, όπου η Χεζµπολάχ είναι υπό πίεση µετά την ανατροπή Άσαντ και τον σχηµατισµό νέας κυβέρνησης.
Πάγιος στόχος του Τζολάνι είναι «όλα τα όπλα να περάσουν στην Δαµασκό» δηλαδή το µωσαϊκό των ενόπλων οµάδων, των Αλαουιτών, των Κούρδων και των Δρούζων να ελέγχονται από την κεντρική εξουσία, στόχος δύσκολος, ακόµα και µετά την συµφωνία µε τους Κούρδους, που µένει να δούµε αν και αυτή εφαρµοστεί (η οποία δύσκολο να µην είχε συναφθεί, χωρίς αµερικανικό «χέρι», ασχέτως της αµερικανικής καταδίκης των ισλαµικών σφαγών). Η ιστορία της Μέσης Ανατολής είναι γεµάτη από συµφωνίες που µένουν «στα χαρτιά»…
Μπλέξιµο στην Αθήνα
Το δε συριακό φέρνει σε δύσκολη θέση την Αθήνα, που βλέπει την ΕΕ, αλλά και αραβικά κράτη µε τα οποία έχει καλές σχέσεις, να υιοθετούν την επιχειρηµατολογία της Τουρκίας και των ισλαµιστών για το Συριακό, την στιγµή που Ευρωπαίοι εταίροι καλοβλέπουν την Τουρκία και στον σχεδιασµό της Ευρωπαϊκής Άµυνας.
Ειδικά µετά την «χλιαρή» αρχική ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠΕΞ, που ήταν σαν να γράφτηκε από το Chatgpt (!) δηµιουργήθηκαν και εσωτερικοί κραδασµοί στο κυβερνών κόµµα, µετά την αιχµηρή παρέµβαση Σαµαρά για το ζήτηµα, αλλά κυρίως από το retweet Δένδια στη ανακοίνωση Ρούµπιο (και όχι του ελληνικού ΥΠΕΞ)!
Και λίγο µετά, ως εκ θαύµατος, ακολούθησε νεότερη ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, που µιλούσε για «φρικαλεότητες εις βάρος Αλαουιτών και Χριστιανών», στον αντίποδα της αρχικής «που ζητούσε υπευθυνότητα από όλες οι πλευρές», την στιγµή που πολλαπλασιάζονταν οι αναφορές για αδιάκριτες εκτελέσεις αµάχων Αλαουιτών…
* Αναλυτής διεθνών θεµάτων
