Στη Θεσσαλονίκη, γνωρίζουµε ότι, δεν ενδιαφερόµαστε πολύ για τους ορθολογικούς συνολικούς σχεδιασµούς, που θα τους συµφωνήσουµε και θα τους υπηρετήσουµε µε συνέπεια και συνέχεια, µέχρι την υλοποίησή τους.
Όταν µάλιστα, σε κάποιες συγκυρίες συγκροτούνται τέτοια σχέδια, συνήθως όταν αλλάζουν οι άνθρωποι που τα προώθησαν, τα σχέδια χάνονται ή µένουν ηµιτελή.
Τα παραδείγµατα πολλά, εύκολα ο καθένας και η καθεµιά µπορεί να θυµηθεί κάποια.
Ας µείνω στο θέµα των αθλητικών χώρων, που είναι και επίκαιρο.
Η Θεσσαλονίκη απέκτησε το Καυταντζόγλειο Στάδιο το 1960, ανήκει στην Ολυµπιακή Επιτροπή και το Αλεξάνδρειο Μέλαθρο (Παλαί ντε Σπορ), το 1966, που ανήκει στη Γενική Γραµµατεία Αθλητισµού, και τα δύο πριν από τα αντίστοιχα σε Αθήνα και Πειραιά, οι λόγοι γνωστοί.
Από την δεκαετία του 1980, µέχρι σήµερα και µε κορύφωση τους Ολυµπιακούς Αγώνες της Αθήνας, το 2004, σε πολλούς τοµείς ανατράπηκαν οι ισορροπίες.
Σήµερα, η απόσταση είναι χαοτική και όλα δείχνουν πως θα συνεχίσει και θα µεγαλώσει.
«Διπλή ανάπλαση»
Όµως, παρ’ ότι στην Αττική έχει συγκεντρωθεί πάνω από το 50% του εθνικού πλούτου και συνεχώς θα συγκεντρώνεται και περισσότερος, και θα πολλαπλασιάζονται οι άνθρωποι µε τον µεγαλύτερο πλούτο, κανένας από τους αθλητικούς χώρους, είτε εθνικούς είτε σωµατειακούς, δεν κατασκευάστηκε µε ιδιωτική χρηµατοδότηση.
Σε όλες τις περιπτώσεις, µε τον ένα ή άλλο τρόπο, το δηµόσιο είναι ο χρηµατοδότης.
Η τελευταία και πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι οι αθλητικές εγκαταστάσεις του ΠΑΟ, στον Βοτανικό, στα όρια του Δήµου Αθήνας, σε µια υποβαθµισµένη περιοχή.
Η συµφωνία µεταξύ ΠΑΟ και των φορέων του δηµοσίου, δηλαδή του Δήµου Αθήνας και της κυβέρνησης, περιλαµβάνει τη «Διπλή ανάπλαση», ένα αστικό πάρκο στο γήπεδο του ΠΑΟ, στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, µαζί µε ένα µουσείο της ιστορίας του ΠΑΟ και ένα σύνολο αθλητικών εγκαταστάσεων για όλα τα αγωνίσµατα για τον ΠΑΟ, υψηλών προδιαγραφών στον Βοτανικό, µε την ανάπλαση του ευρύτερου χώρου.
Ο Ερασιτέχνης ΠΑΟ παραχωρεί το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας στο Δήµο Αθήνας, για το αστικό πάρκο και κρατάει το µουσείο και ο Δήµος Αθήνας µε την κυβέρνηση, του παραχωρούν τους χώρους του Βοτανικού και του κατασκευάζουν το σύνολο των αθλητικών εγκαταστάσεων.
Στις ανακοινώσεις της κυβέρνησης η “Διπλή Ανάπλαση”, έχει αρχικό κόστος κατασκευής 200 εκ. Ευρώ.
Στην πόλη µας, που θα έπρεπε για περισσότερους λόγους, να διεκδικούµε το αντίστοιχο, κάνουµε το αντίθετο.
«Νέα Τούµπα»
Ο ΠΑΟΚ επέλεξε να κατασκευάσει την «Νέα Τούµπα», στον ίδιο χώρο, στο κέντρο της Τούµπας και µε ιδιωτική χρηµατοδότηση.
Ο Ιβάν Σαββίδης, αποδέχτηκε την πρόταση και δεσµεύτηκε να χρηµατοδοτήσει ο ίδιος την κατασκευή του.
Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεσµεύτηκε να προωθήσει όλες τις χωροταξικές ρυθµίσεις και τις αλλαγές στις χρήσεις γης, για να µπορέσει να κατασκευαστεί και το έκανε µε συνέπεια και η επόµενη κυβέρνηση της Νέας Δηµοκρατίας, έστω και µε κάποια καθυστέρηση το ολοκλήρωσε. Η διοίκηση του Δήµου Θεσσαλονίκης, παραχώρησε τα περισσότερα από τα 16 στρέµµατα, που είχαν απαλλοτριωθεί από την κυβέρνηση του 1999 και είχαν αποδοθεί στο Δήµο Θεσσαλονίκης, για να κατασκευαστούν: το κολυµβητήριο, το πολιτιστικό κέντρο, το σχολείο, χώροι πράσινου και υπαίθριοι χώροι πολιτισµού και ψυχαγωγίας, και το Υπουργείο Άµυνας άλλα 30 περίπου, για να κατασκευαστεί το γήπεδο.
Τον Σεπτέµβριο του 2021, στην οµιλία του στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο, ο Πρωθυπουργός, ανακοίνωσε ότι, η κυβέρνηση τελειώνει τις δικές της εκκρεµότητες και ελπίζει να είναι έτοιµος ο επενδυτής, ο Ιβάν Σαββίδης δηλαδή, να χρηµατοδοτήσει την κατασκευή του νέου γηπέδου, περίπου 120 εκ. ευρώ, τα υπολόγιζαν τότε.
Ανακοίνωσε επίσης ότι, θα στηρίξει και τον Άρη, ψήφους έχει και αυτός, για να προχωρήσει όµως αυτός στη «Διπλή Ανάπλαση», στα πρότεινα του ΠΑΟ, στην Αθήνα.
Παράδοξο
Το παράδοξο είναι ότι οι περισσότεροι εκπρόσωποι της κεντρικής πολιτικής, της αυτοδιοίκησης, των παραγωγικών τάξεων και φυσικά οι εκπρόσωποι των αθλητικών σωµατείων το χαιρέτισαν µε ενθουσιασµό.
Μα θα µου πει κάποιος, ποιο είναι το παράδοξο, αφού αυτά ήθελαν να ακούσουν.
Το άλλο παράδοξο είναι του Πρωθυπουργού: Στην ίδια οµιλία του ανακοίνωσε δύο επιλογές, στην ίδια πόλη, µε ακριβώς αντίθετη φιλοσοφία.
Για ποιο ενιαίο σχεδιασµό ψάχνουµε, για ποιες αρχές της βιώσιµης ανάπτυξης, σε µια πόλη µε το λιγότερο πράσινο από όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις, µε το µεγαλύτερο κυκλοφοριακό πρόβληµα;
Οι κυβερνήσεις είχαν φροντίσει, να καταργήσουν το Ρυθµιστικό Σχέδιο της Θεσσαλονίκης (ΡΣΘ), το 2014, που προέβλεπε ένα ενιαίο σχέδιο, για διπλές αναπλάσεις, των ποδοσφαιρικών γηπέδων, όπως την εξαγγελία για το γήπεδο του Άρη στην Χαριλάου, την έξοδο όλων των ενεργών στρατοπέδων στο Πολεοδοµικό Συγκρότηµα Θεσσαλονίκης και την απόδοσή τους στην πόλη, το µεγάλο Μητροπολιτικό Πάρκο στο χώρο της ΔΕΘ. Ναι, αυτά προέβλεπε το Ρυθµιστικό Σχέδιο Θεσσαλονίκης από το 1985, που είχε ψηφιστεί και στην βουλή, σε µια εποχή, που δεν είχε ακουστεί η απειλή της κλιµατικής κρίσης, ούτε φυσικά υπήρχε, αυτή η ασφυκτική δόµηση και το αφόρητο κυκλοφοριακό πρόβληµα.
Στην θέση του ΡΣΘ ψήφισαν τον νόµο για τα περίφηµα «Ειδικά Χωρικά», την χαρά των εργολάβων του Real Estate.
Αλήθεια, πόσο ισχυρό είναι το συναισθηµατικό οπαδικό κίνητρο, ενός µεγάλου επιχειρηµατία µε µια ποδοσφαιρική οµάδα, για να δωρίσει στον Ερασιτέχνη ΠΑΟΚ περισσότερα από 120 πλέον εκ. ευρώ;
Και αν, δεχτώ ότι, θέλουν να το κάνουν, γιατί δεν επιλέγουν την «Διπλή Ανάπλαση», για να βοηθήσουν και την οµάδα, αλλά και την πόλη, το περιβάλλον και τους ανθρώπους της;
Γιατί, µαζί µε τους φορείς της πόλης, δεν διεκδίκησαν και δεν διεκδικούν από τις κυβερνήσεις, την χρηµατοδότηση της «Διπλής Ανάπλασης», στα πρότυπα του ΠΑΟ, και τα 120 και πλέον εκατοµµύρια, να τα επενδύσουν σε όλα τα τµήµατα των οµάδων και στην πόλη;
Γιατί, δεν διεκδικούν οι άνθρωποι του Άρη και του Ηρακλή, και µαζί τους οι εκπρόσωποι των φορέων της κοινωνικής και πολιτικής εκπροσώπησης, τα ανάλογα;
Τόσο έλλειψη αυτοπεποίθησης, τόση εξάρτηση από την κεντρική οικονοµική και πολιτική εξουσία υπάρχει;
* π. Υπουργός
