Η συζήτηση για τους εξοπλισμούς και τη χρησιμότητά τους είναι
τόσο παλιά όσο χρονολογείται και η κατασκευή του πρώτου
όπλου. Ωστόσο, στην (ημι)χρεοκοπημένη Ελλάδα, αυτή η
συζήτηση πρέπει να γίνεται κάθε φορά που οι «ιαχές» περί
«προκλήσεων» μονοπωλούν την επικαιρότητα και διάφοροι
«γνωστοί-άγνωστοι» σπεύδουν να καλλιεργήσουν «πολεμικό»
κλίμα σε σχέση με την Τουρκία.
Εντάξει, προφανώς η Τουρκία «προκαλεί». Ή, μάλλον, μεταξύ
αυτών που λέει και κάνει, είναι και οι προκλήσεις –όχι μόνο αυτές.
Επίσης προφανώς, έπειτα από μία δεκαετία μνημονίων και
οικονομικής δυσπραγίας, έπρεπε να ξεκινήσει η ανανέωση του
εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων. Εξάλλου, αυτό είχε ήδη
δρομολογηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση, όταν είχε
επιτευχθεί η πρώτη συμφωνία αναβάθμισης των ελληνικών F-16, η
ανακατασκευή μεταγωγικών αεροσκαφών και όταν είχε ξεκινήσει η
συζήτηση με τη Γαλλία για την προμήθεια φρεγατών για το
Πολεμικό Ναυτικό. Με άλλα λόγια, την ανάγκη να εξοπλιστούν οι
Ένοπλες Δυνάμεις την έχουν αποδεχθεί όλες οι μείζονες πολιτικές
παρατάξεις.
Όμως, εξοπλισμός από εξοπλισμό έχει διαφορά. Υπάρχει το
δόγμα των εξοπλισμών που βασίζονται σε μία συγκεκριμένη
στρατηγική και στις εισηγήσεις των Ενόπλων Δυνάμεων και
υπάρχει και το δόγμα του «ανατολίτικου παζαριού» και της
λεγόμενης «εξοπλιστικής διπλωματίας» -δηλαδή της έμμεσης
«εξαγοράς» κάποιων διασφαλίσεων για μελλοντική αλληλεγγύη
μέσω προμηθειών σε οπλικά συστήματα και αμυντικούς
εξοπλισμούς.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ενώ ξεκίνησε δείχνοντας να έχει μία
συγκεκριμένη στρατηγική στο μυαλό της για τις Ένοπλες Δυνάμεις,
φαίνεται πως έχει περάσει σε άλλο επίπεδο: η Ελλάδα έχει βγει…
στην πιάτσα και «ψωνίζει» οπλικά συστήματα με τα χρήματα που
δεν τής περισσεύουν.
Το είδαμε με τα 6 επιπρόσθετα γαλλικά αεροσκάφη Rafale: ο
πρωθυπουργός ανακοίνωσε την προμήθειά τους χωρίς να έχει
ιδέα ακόμη και το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας, ενώ η «υποδοχή»
των πρώτων αεροσκαφών στη βάση τους από τον ίδιο τον
πρωθυπουργό (!) της χώρας φανέρωσε πέραν πάσης αμφιβολίας
και τις μικροκομματικές επιδιώξεις της κυβέρνησης.
Η Ελλάδα έχει δεσμεύσει περίπου 10 δισεκατομμύρια από τις
σημερινές και τις μελλοντικές οικονομικές της δυνάμεις σε
«τυφλές» αγορές, χωρίς πρόγραμμα και χωρίς καμία στρατηγική.
Βεβαίως, θα μπορούσε κανείς να αντιτείνει ότι με όσα έχει διαβάσει
ως τώρα, αυτό το άρθρο θα μπορούσε να έχει γραφτεί μήνες πριν.
Πράγματι. Μόνο που η υπαινικτική προτροπή του υπουργού
Εθνικής Άμυνας, Νίκου Παναγιωτόπουλου, προχθές στη Βουλή,
προς τους βουλευτές «να κάνουν λίγη υπομονή» για… τις
επόμενες ανακοινώσεις της κυβέρνησης, καθιστούν αυτή την
συζήτηση επίκαιρη. Γιατί η κυβέρνηση που εφαρμόζει το δόγμα
του «προβλέψιμου και δεδομένου εταίρου», όπως όλα δείχνουν,
έχει ήδη δρομολογήσει ανακοινώσεις και για νέες αγορές οπλικών
συστημάτων: Ο χρόνος μετράει αντίστροφα για την επίσκεψη του
πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο και η στήλη καλεί τους
αναγνώστες της να μην εκπλαγούν αν στις κοινές δηλώσεις
Μητσοτάκη-Μπάιντεν, ακούσουν τον πρωθυπουργό να
ανακοινώσει ότι εκτός από τα γαλλικά μαχητικά, θα αγοράσουμε
και αμερικανικά F-35…
