Εκλογές. Θα μου πείτε: Ξανά! Κι όμως, αυτός ήταν πάντα η δρόμος, όπου μέσω της αντιπροσώπευσης, διεκδικήθηκαν τα σημαντικότερα ζητήματα, στην εργασία, στα σωματεία, στη Βουλή. Η αλήθεια είναι πως οι εκλογικές διαδικασίες είναι πολύ οικείες από τις μικρές μας κιόλας ηλικίες, μέσα από τα σχολεία. Θυμηθείτε τη χαρά στα παιδικά μας χρόνια, με τα πρώτα μικρά σχήματα «προεδρείων», και αργότερα στις μεγαλύτερες τάξεις με το περίφημο δεκαπενταμελές. Από τότε μαθαίναμε πως μόνο με το «μαζί» μπορούσαμε να επιτύχουμε έναν παραπάνω στόχο για το σύνολο. Ακόμα κι αν ήταν για το πάρτυ του σχολείου ή για την εκδρομή, οι συλλογικές αποφάσεις καθόριζαν την εξέλιξη κάθε τι σημαντικού για την κοινότητα. Για μία μικρή περίοδο της ζωής ήταν ευτυχώς αυτά τα σημαντικά. Στα ζητήματα των διεκδικήσεων αναφέρομαι. Διότι αργότερα αφορούσαν το bulling στα σχολεία, την κακοποίηση, άδικα νομοσχέδια, δολοφονίες μαθητών. Και για αυτά ξεχυθήκαμε όλοι στους δρόμους, με πρώτους τους νέους.
Η αστυνομία στα Πανεπιστήμια και όχι στο αστυνομικό τμήμα, μπροστά από το οποίο δολοφονείται μία γυναίκα. Μία ακόμα φριχτή γυναικοκτονία, την οποία ο υπουργός χαρακτήρισε ως «ατυχές περιστατικό», και είναι ακόμα εκεί. Το ασύλληπτο έγκλημα στα Τέμπη που συγκλόνισε ολόκληρη τη χώρα, με την κυβέρνηση αντί να αγωνίζεται να ρίξει άπλετο φως σε όλο αυτό το σκοτάδι, να συγκαλύπτει μοντάζ και μετακινήσεις χωμάτων, καλύπτοντας στοιχεία και προκαλώντας ακόμα μεγαλύτερο σοκ στις οικογένειες και στην κοινωνία, λες και η τραγωδία έχει χρώμα. Την αλήθεια αναζητάμε. Και ο υπουργός είναι ακόμα εκεί, όπου, αφού ήταν απών για καιρό, βρέθηκε να χειροκροτείται στη Βουλή. Και μέσα σε όλα, το παράλογο της «κανονικότητας» των παρακολουθήσεων, όπου η απόλυτη κατάλυση της ιδιωτικότητας αποκαλείται «νόμιμη επισύνδεση» για εκλεγμένους πολιτικούς και ταγούς εθνικής ασφάλειας.
Αναρρωτιέται κανείς μετά, γιατί ο κόσμος είναι επιφυλακτικός, για να μην πω αποστρέφεται την πολιτική. Κι όμως αυτό δεν είναι το δείγμα, η πολιτική είναι διεκδικήσεις για το σήμερα, το αύριο, το μέλλον, την καθημερινή ζωή, την εργασία, την υγεία, την παιδεία. Δεν πρόκειται για παράθεση λέξεων αλλά για ουσιαστικά αιτήματα της κοινωνίας. Και οφείλουμε να εμπνεύσουμε και να στηρίξουμε τη σημασία της εκλογικής διαδικασίας, κάθε στιγμή, έτσι και τώρα. Γι’ αυτό και μετέχω συνειδητά στην προκριματική διαδικασία που όρισε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για τις Ευρωεκλογές.
Ακούγεται τον τελευταίο καιρό έντονα πως πηγαίνουμε στις Ευρωεκλογές με εθνική ατζέντα. Τα ζητήματα κάθε χώρας αφορούν –ή θα έπρεπε να αφορούν– όλες τις άλλες χώρες, ως προς το κοινωνικό κράτος και τη διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Την ίδια στιγμή, οι νοοτροπίες των χωρών καθορίζουν τη φυσιογνωμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις διεθνείς διεκδικήσεις. Επομένως, ακόμα και όταν συζητάμε για σοβαρά ζητήματα της χώρας και τον τρόπο διαχείρισής τους με εντιμότητα και καθαρότητα, αυτό αντανακλά ποια Ευρώπη οραματιζόμαστε και για ποια παλεύουμε, εκείνη των αξιών, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης.
Ως ενεργό μέλος αυτής της κοινωνίας, με καθημερινούς αγώνες και αγωνίες στην εργασία και στη ζωή (ας μην μπερδεύει η όποια δημοσιότητα για το πώς βιώνεται από τον καθένα μας η καθημερινότητα), επιλέγω να μετέχω στην εκλογική διαδικασία, παίρνοντας την ευθύνη της ιδιαίτερα μεγάλης τιμής που έλαβα από τους πολίτες στις Εθνικές εκλογές, για μία δικαιότερη και αλληλέγγυα Ευρώπη. Για τα ουσιαστικά που μας αφορούν που, ενώ ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης ρέπει προς τα ακροδεξιά, είμαστε εδώ για να οραματιστούμε και να διεκδικήσουμε ένα πιο ανθρώπινο μέλλον, άμεσα, για όλες και για όλους.
* Δρ. Αισθητικής Φιλοσοφίας, Σκηνοθέτις, Θεατρολόγος,
Συντονίστρια του Τμήματος Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ,
Μέλος της ΚΕ
Υποψήφια στις προκριματικές
εκλογές στην Περιφέρεια Αττικής
για τις Ευρωεκλογές
