Δεν µε εξέπληξε η πρόταση της Νέας Αριστεράς για συναινετική από τις κεντροαριστερές δυνάµεις στήριξη της υποψηφιότητας Ράµµου (µιας υποψηφιότητας που ταρακούνησε το πολιτικό κατεστηµένο, αν κρίνει κανείς από τις αντιδράσεις του). Δεν µε εξέπληξε και η άρνηση του Ράµµου να αποδεχθεί την πρόταση αυτή βάζοντας τέλος στην ελεεινολογία της Νέας Δηµοκρατίας.
Ο εξαίρετος δικαστικός, είτε αντελήφθη ότι δεν θα πρέπει η υποψηφιότητα του να ερµηνευθεί ως ανταµοιβή για τις µέχρι τούδε πολύτιµες υπηρεσίες του στην έννοια του δηµοκρατικού πολιτεύµατος και των ανθρωπίνων ελευθεριών, είτε «οσµίσθηκε», ότι η απαιτούµενη συναίνεση των κοµµάτων του προοδευτικού τόξου είναι όνειρο απατηλό (µπορεί να συντρέχουν και τα δύο µαζί)!
Προσωπικά ανέµενα την εξέλιξη αυτή! Οι ρίζες της πεποίθησης µου αυτής βρίσκονται στις σχετικά πρόσφατες διεργασίες στον προοδευτικό χώρο.
Διεργασίες επώδυνες, µε διασπάσεις, αποχωρήσεις, αλληλοκαταγγελίες, δηµιουργίες νέων κοµµατικών σχηµατισµών, ανταγωνιστικές µεταξύ τους δηλώσεις και ενέργειες, τόσο ώστε ο παρακολουθών αυτές βουβός πολίτης να διερωτάται ποιος είναι ο πραγµατικός εχθρός των προοδευτικών δυνάµεων.
Το Μητσοτακικό παραµάγαζο, που κυβερνά ή ο µέχρι πρότινος συµπολεµιστής και παραστάτης των οµοίων ή πλησιέστερων ιδεών;
Ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι αναγκασµένος να εφαρµόζει το δόγµα «διαίρει και βασίλευε» καθόσον οι πολέµιοι του είναι αφ’ εαυτούς διηρηµένοι! Εκείνο όµως που µε εξέπληξε πραγµατικά δεν είναι η αδυναµία των σχηµατισµών της αντιπολίτευσης να αντιληφθούν ότι, παρά τις διαφορές τους επί µέρους, ο κόσµος θεωρεί απαραίτητη την συναινετική δράση τους, ώστε να απαλλαγεί η κοινωνία από την νεοφιλελεύθερη µάστιγα, αλλά η στάση του ΠΑΣΟΚ στο ίδιο θέµα, όπου ο κ. Ανδρουλάκης όχι µόνο δήλωσε σχεδόν απρόθυµος σε συναινέσεις, αλλά αντιθέτως «υπενθύµισε» ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ηττηθεί µε διαφορά άνω του 20% και δεν νοµιµοποιείται να καταγγέλλει κακώς κείµενα!
Αυτό, σαν απάντηση στα λεχθέντα από τον κ. Τσίπρα για ανάγκη σύγκλισης. Είναι «ηλίου φαεινότερο» ότι ο κ. Ανδρουλάκης επιθυµεί και αρκείται στον ρόλο της αξιωµατικής αντιπολίτευσης µε κυβερνήτη τον κ. Μητσοτάκη! Δεν τολµώ να σκεφτώ καν ότι ο κ. Ανδρουλάκης είναι έτοιµος να συµµετάσχει το ΠΑΣΟΚ σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας µε τον κ. Μητσοτάκη. Τόσο ροµαντικός είµαι! Του αρκεί να «µαραζώνει και να συρρικνώνεται» ο ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλωστε η αντίληψη αυτή αποδεικνύεται ότι επικράτησε στις τελευταίες εσωκοµµατικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, που τον ανέδειξαν Πρόεδρο του! Εκεί που οι µηχανισµοί κέρδισαν κατά κράτος τις όποιες προσπάθειες συγκολλήσεως του δηµοκρατικού τόξου! Δυσοίωνα λοιπόν τα συµβαίνοντα για τους πολίτες! Που δεν βλέπουν (παρά το ότι αποτελούν συντριπτική πλειοψηφία) εναλλακτική προοδευτική πρόταση, αλλά αντιθέτως βλέπουν τον κ. Μητσοτάκη να ενισχύεται, κοινοβουλευτικά έστω, µε µεταγγίσεις από την ακροδεξιά!
* Δικηγόρος,
Τέως Πρόεδρος Συνδέσµου
Δήµων-Κοινοτήτων Αττικής
