Η τελευταία περίοδος προσφέρεται, ειδικά για όσους ασχολούνται
στοιχειωδώς με τα δημόσια πράγματα και δη για όσους κάνουν
πολιτικό ρεπορτάζ, προκειμένου να βγουν κρίσιμα και χρήσιμα
συμπεράσματα που αφορούν στον τρόπο που κάθε κόμμα
εξουσίας διαχειρίζεται αυτό ακριβώς: την εξουσία, κάθε φορά που
την έχει στα χέρια του.
Σκηνή πρώτη: η κυβέρνηση εδώ και αρκετό καιρό τελεί σε αγωνία
κάθε σαββατοκύριακο για τις αποκαλύψεις που έρχονται στο φως
της δημοσιότητας αναφορικά με το σκάνδαλο των υποκλοπών.
Πλέον, οι ενδείξεις είναι πολλές, οι συμπτώσεις ακόμη
περισσότερες, ενώ πέραν της δημοσιογραφικής σκαπάνης που
συνεχίζει να φέρνει στο φως «διαμάντια», όλα δείχνουν ότι γίνεται
αξιόλογη δουλειά και στη Δικαιοσύνη, με καταθέσεις ακόμη και
στελεχών της ΕΥΠ που μπορούν να συμπληρώσουν το κάδρο των
«υπόγειων διαδρομών» μεταξύ ΕΥΠ, Predator, ΚΕΤΥΑΚ και
Μεγάρου Μαξίμου. Οι βουλευτές της ΝΔ δυσφορούν, το τί λένε για
τον Κυριάκο Μητσοτάκη στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους δεν
περιγράφεται, ενώ πολλοί εξ αυτών επιδεικτικά απέχουν από την
υπεράσπιση της κυβέρνησης στη συγκεκριμένη υπόθεση,
αποφεύγοντας να εμφανιστούν σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα.
Και μετά, έρχεται η συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής, με τον
Κυριάκο Μητσοτάκη να επαναλαμβάνει την γραμμή της
συγκάλυψης. Κι όμως: όλοι από κάτω, παράγοντες που πολλοί
δημοσιογράφοι γνωρίζουμε ότι «ντρέπονται για την παράταξή
τους», όπως λέει εις εξ αυτών σε συνομιλίες του, χειροκροτούσαν
τον αρχηγό τους για 4 ολόκληρα λεπτά. Ταυτοχρόνως, όταν ήρθε η
ώρα της δύσκολης συνεδρίασης της Επιτροπής Θεσμών και
Διαφάνειας, τρεις βουλευτές –προεξάρχοντος του Κώστα
Τζαβάρα- δέχθηκαν να διευκολύνουν το κόμμα τους ζητώντας
αντικατάσταση, ενώ η Όλγα Κεφαλογιάννη δεν είπε στη
συνεδρίαση τίποτα απ’ όσα είχε πει νωρίτερα σε ΜΜΕ.
Σκηνικό δεύτερο: δύσκολα θα βρει κανείς πολλούς υποστηρικτές
του νόμου, πλέον, για την «παράδοση» του ΕΣΥ στους ιδιώτες.
Εξάλλου, αν σκεφτεί κανείς ότι κατά την συζήτηση και ψήφιση του
νομοσχεδίου, από τους 156 βουλευτές ενεγράφησαν ως ομιλητές
στη Βουλή μόλις… 18, καταλαβαίνει ότι το κλίμα στην
συμπολίτευση δεν είναι ενθουσιώδες. Και πώς θα μπορούσε,
δηλαδή. Όποιος έχει στοιχειώδη σχέση με τα της δημόσιας υγείας,
καταλαβαίνει και ότι νομιμοποιείται η πρακτική που ονομάστηκε
κωδικά ως «φακελάκι», αλλά και πως το νομοσχέδιο αυτό θα
οδηγήσει στον περαιτέρω απορφανισμό του ΕΣΥ από καλούς και
ικανούς γιατρούς. Κι όμως, μπορεί στις επαφές τους με
δημοσιογράφους, πολλοί «γαλάζιοι» να τραβούν τα μαλλιά τους με
το νομοσχέδιο, όμως όταν ήρθε η ώρα, όλοι σήκωσαν τα χεράκια
τους και το ψήφισαν.
Τα παραπάνω αποτελούν ένα χρήσιμο μάθημα, λοιπόν, από
αυτούς που κυβερνούν προς εκείνους που θέλουν και διεκδικούν
να κυβερνήσουν: ένα μάθημα που λέει ότι για να είσαι κόμμα
εξουσίας δεν αρκεί να είσαι το ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα,
αλλά θα πρέπει ταυτόχρονα να γίνεσαι «μπετόν αρμέ» όταν η
εξουσία έρχεται στα χέρια σου.
