Ένας διαγωνισμός στην ομίχλη της ψηφοθηρίας

Της Ελένης Τσερεζόλε

Στις αρχές ή στα μέσα Μαρτίου πρόκειται να διεξαχθεί ο πρώτος, εδώ
και πολλά χρόνια, γραπτός διαγωνισμός του ΑΣΕΠ. Πάνω από εκατό
χιλιάδες υποψήφιοι διεκδικούν 5.124 μόνιμες θέσεις στο δημόσιο.
Και μόνο το γεγονός ότι τέτοιος διαγωνισμός διεξάγεται σε
προεκλογική χρονιά, σίγουρα δημιουργεί προβληματισμό. Ωστόσο δεν
είναι αυτή η μόνη «πρωτοτυπία» του. Άλλη μία «ιδιαιτερότητα» έχει
να κάνει με το ότι ο Υπουργός Εσωτερικών εξέπεμψε σήμα ότι ο
αριθμός των θέσεων μπορεί να αυξηθεί κατά χίλιες -κάτι που «δεν
είθισται» υπό… κανονικές συνθήκες. Υπάρχει και τρίτο γεγονός που
«ξενίζει» και αφορά στο ότι αν και έχει προκηρυχθεί ο διαγωνισμός,
ακόμη δεν υπάρχει σαφής καθορισμός των θέσεων που θα καλυφθούν
γιατί αυτό πρόκειται να γίνει μετά τη διεξαγωγή και την έκδοση των
οριστικών αποτελεσμάτων της γραπτής εξέτασης του Διαγωνισμού! Ενώ
από υπηρεσιακά χείλη του υπουργείου Εσωτερικών υπάρχει η
διαβεβαίωση ότι οι επιτυχόντες θα πιάσουν δουλειά ως τα τέλη της
χρονιάς!
Οι πολλές αυτές «ιδιαιτερότητες» έχουν προκαλέσει τις εύλογες
ανησυχίες των υποψηφίων, που στηλιτεύουν, πέραν των άλλων, και το
γεγονός της περιορισμένης διάρκειας προετοιμασίας τους. Μόλις
τέσσερις μήνες (ο διαγωνισμός προκηρύχθηκε τον Νοέμβριο του ‘22
για φέτος τον Μάρτιο), όταν για άλλους παρεμφερείς διαγωνισμούς,
δίνεται περιθώριο προετοιμασίας 8 μηνών. Γιατί άραγε η κυβέρνηση
δεν αποφάσισε να γίνει η διαδικασία που με τόση λαχτάρα, με
δεδομένες τις κακές οικονομικές συνθήκες, αναμένουν οι χιλιάδες
υποψήφιοι, τον Σεπτέμβριο; Μήπως γιατί ως τότε θα έχουν γίνει οι
βουλευτικές εκλογές; Μήπως γιατί η νεοδεξιά κυβέρνηση δεν θέλει να
αφήσει απολύτως τίποτε στην τύχη; Μήπως γιατί αυτή η ιδιότυπη
ομηρία χιλιάδων υποψηφίων και των οικογενειών τους, την εξυπηρετεί
ψηφοθηρικά; Αν μάλιστα θυμηθούμε ότι ο κ. Βορίδης έχει δηλώσει ότι
δεν πρέπει ποτέ να επιστρέψει στην εξουσία η Αριστερά με τις
ελαττωματικές της ιδέες, τότε ίσως το τοπίο των απαντήσεων
ξεκαθαρίσει…