Πλέον, έχουν απομείνει λιγότερες από 10 ημέρες ως τις εκλογές
της 21 ης Μαΐου και μπορεί κανείς να βγάλει τα συμπεράσματα από
την προεκλογική περίοδο.
Πάμε, λοιπόν, στις εκλογές, με μερικές «τζούρες» από προτάσεις
και προγράμματα, αρκετή τοξικότητα, πολλές και βαθιές «βουτιές»
στο 2015, στον… Ανδρέα Παπανδρέου και στον… Κολοκοτρώνη,
αλλά και αρκετή τοξικότητα. Όμως, ακόμη και η συζήτηση περί
προγραμμάτων γίνεται με επιφανειακούς όρους και χωρίς κλασική
αντιπαράθεση επιχειρημάτων. Στόχος, δηλαδή, δεν είναι να
συγκρουστούν μεταξύ τους οι πολιτικές δυνάμεις με την πίστη στα
επιχειρήματα και την ισχύ των προτάσεών τους, αλλά να
απαξιώσουν οι μεν τους δε.
Μάλιστα, για να είμαστε δίκαιοι, ο βασικός υπαίτιος που ως τώρα
έχει εμποδιστεί ή και ναρκοθετηθεί η διεξαγωγή μίας σοβαρής
προεκλογικής συζήτησης προγραμματικού χαρακτήρα δεν είναι
άλλος από τη ΝΔ: το κυβερνών κόμμα πετά διαρκώς
πυροτεχνήματα και δεν κρύβει ότι προσπαθεί να πετάξει την
μπάλα στην εξέδρα και να αποφευχθεί κάθε πιθανότητα ή
δυνατότητα προγραμματικής συζήτησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το
πρόγραμμά του κατέθεσε, αλλά και τα 11 προγραμματικά σημεία
που αποτελούν την εκ μέρους της Κουμουνδούρου πολιτική «ύλη»
για διαπραγμάτευση με μελλοντικούς κυβερνητικούς εταίρους.
Επιπροσθέτως, και το ΠΑΣΟΚ «απάντησε» με τα δικά του 12
σημεία, ενώ εδώ και καιρό ο Νίκος Ανδρουλάκης δείχνει ότι
επιμένει προγραμματικά.
Στον αντίποδα, η ΝΔ δεν έχει μπει καν στον κόπο να κάνει αυτό
για το οποίο κατηγορεί τους άλλους: να κοστολογήσει το
πρόγραμμά της και να μας πει από πού θα βρει τα λεφτά.
Αντιθέτως, αντί να προβάλει το δικό της πρόγραμμα, έφτασε στο
σημείο να ελεεινολογεί σε βάρος του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ
ακόμη και μετερχόμενη την μέθοδο των fake news: ακούσαμε τον
κυβερνητικό εκπρόσωπο, Άκη Σκέρτσο, αλλά και τον
πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη να παρουσιάζουν ως
«ντοκουμέντο» και ως έγγραφο του Γενικού Λογιστηρίου του
Κράτους μερικούς σκόρπιους κωδικούς του προϋπολογισμού, τος
οποίους η ΝΔ χρησιμοποιεί για να «φουσκώσει» το πρόγραμμα
της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να το φτάσει στα… 83
δισεκατομμύρια.
Κάπως έτσι, λοιπόν, σε μία εβδομάδα ψηφίζουμε και αυτά που
έχουν εντυπωθεί στην κοινωνία είναι ποιος θα αυξήσει τον
κατώτατο μισθό και πόσο, ποιος θα προσλάβει και σε ποιες
ειδικότητες στο Δημόσιο, ποιοι φόροι και επιβαρύνσεις θα
μειωθούν και πότε.
Ωστόσο, καίτοι η χώρα βρίσκεται σε ένα μεγάλο και δύσκολο
σταυροδρόμι, δεν ακούγονται πολλές κουβέντες για τα
διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Το ισοζύγιο
τρεχουσών συναλλαγών είναι προβληματικά ελλειμματικό, αλλά
ουδείς ασχολείται. Τα υποτιθέμενα «ρεκόρ ξένων επενδύσεων»
είναι ξένα funds ή «ραντιέρηδες» που, δανειζόμενα από ελληνικές
τράπεζες, εξαγοράζουν ελληνικές επιχειρήσεις και περιουσία
Ελλήνων. Η Ελλάδα έχει, αναλογικά με το ΑΕΠ το μεγαλύτερο
χρέος στην Ευρώπη, ενώ κυβέρνηση Μητσοτάκη παραδίδει και τη
δική της «συμβολή» στο «βουνό» του δημόσιου χρέους: άλλα 45
δισεκατομμύρια ευρώ…
Όλα τούτα, την ώρα που στην Ευρώπη έχει ανάψει η συζήτηση για
την «επόμενη μέρα» μετά την πανδημία και πόσο διαφορετική θα
είναι αυτή από το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Εδώ, όμως, ασχολούμαστε με το «κείμενο συμβολής με τα τοπικά
νομίσματα», την «Δήμητρα» του Βαρουφάκη και άλλα ηχηρά
παρόμοια…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
