Δρ. Θεόδωρος Θεοδώρου: Τα κουµπιά της… Αµερικής

Η διπλή συνάντηση Ευρωπαίων ηγετών σε διαφορετικό χρόνο και µε διαφορετική σύνθεση που ενορχήστρωσε ο Γάλλος Πρόεδρος δείχνει στρατηγική επιλογή ή πανικό που προκαλείται από τις αναθεωρητικές πολιτικές τοποθετήσεις και άµεσες πρωτοβουλίες του Προέδρου Τραµπ;

Εάν ο Πρόεδρος Μακρόν πρόκρινε ότι πρέπει να προηγηθεί ο πρώτος κύκλος συζήτησης µε όλα τα κράτη αµεσότερης εµπλοκής στο Ουκρανικό και στη συνέχεια να ακολουθήσει συντονισµός και συζήτηση µε την άλλη οµάδα εταίρων, στην οποία συµπεριλήφθηκε και η Ελλάδα, τότε µιλάµε για στρατηγική επιλογή. Σε περίπτωση που πανικός και αφωνία οδήγησαν στην αντίδραση του Προέδρου της Γαλλίας τότε το πολιτικό πρόβληµα που πρέπει να αντιµετωπίσει και να επιλύσει η ΕΕ αγγίζει τα όρια αποτυχίας κάθε ενιαίας πολιτικής, νοµισµατικής, αµυντικής και διπλωµατικής. Συνεπώς παρά τις κριτικές δηλώσεις, µεταξύ των οποίων και του Έλληνα Πρωθυπουργού, η άµεση αντιµετώπιση των θεµάτων, που δηµιουργούνται σε βάρος των Βρυξελλών, απαιτείται να µορφοποιηθεί και να γνωστοποιηθεί κατά προτεραιότητα στην Ευρωπαϊκή κοινή γνώµη και διεθνώς, πολύ πριν υιοθετηθεί το κοινό ανακοινωθέν των ηγετών στο Συµβούλιο Κορυφής.

 Πολιτική αρχών

Οι δηλώσεις του Προέδρου Τραµπ για Ριβιέρα στη Γάζα, υποχρέωση του Προέδρου Ζελένσκι να προχωρήσει σε εκλογές αν θέλει να είναι µέρος της συζήτησης για την ειρήνευση στην Ουκρανία, επειδή όσο καθυστερεί µπορεί να βρεθεί χωρίς κράτος καθώς επίσης και η απαίτηση να καταβάλει «κεφαλικό φόρο» η Ουκρανία στη νέα πολιτική ηγεσία της Ουάσινγκτον δεσµεύοντας όλα τα «ασηµικά της», όπως συνέβη στην Ελλάδα κατά τη διεθνή οικονοµική κρίση, θίγουν αρχές και αξιώµατα του πολιτισµένου κόσµου. Η πολιτική που οφείλουµε να αναπτύξουµε απέναντι σε έναν δηµοκρατικά εκλεγµένο ηγέτη συµµαχικής και στρατηγικά εταιρικής χώρας επιβάλλεται από τις δυτικές κοινές αρχές µας, από το διεθνές δίκαιο και κυρίως από όσα θεσµικά και γεωστρατηγικά έχουµε δηµιουργήσεις ως Ευρωατλαντική συµµαχία, ώστε να µην αποτολµούνται εισβολές στο Καπιτώλιο, αλλά και να µην τολµούν εκλεγµένοι ηγέτες, έστω και µε µεγάλη πολιτική ισχύ, να αµνηστεύουν εκτροπές στρεφόµενες κατά της δηµοκρατικής λειτουργίας των κοινωνιών.

 Διεθνής Τάξη

Χώρες που παραβιάζουν τις παγκόσµια υιοθετηµένες αρχές αντιµετωπίζουν συνολική αντίδραση είτε µε ήπιες αντιδράσεις (διαβήµατα, υποβάθµιση διπλωµατικών σχέσεων, πρόσκληση στις κοινωνίες να στραφούν σε άλλες αγορές τιµωρώντας τους αυταρχικούς και αναθεωρητικούς ηγέτες) είτε µε αυστηρότατα µέτρα άµεσων κυρώσεων προς κάθε δράση που εκτροχιάζει την κοινά αποδεκτή εξέλιξη του κόσµου. Οι ΗΠΑ δεν συγκαταλέγονται στην κατηγορία των κρατών που αµφισβητούν τη θεσµική λειτουργία της διεθνούς κοινωνίας. Το ακρότατο λεκτικό που επιλέγεται για την εσωτερική πραγµατικότητα των ΗΠΑ, αλλά και κατά την άποψή τους αναπροσαρµογή της διεθνούς τάξης αποτελεί µέγεθος αντιµετωπίσιµο από την πλειοψηφία των κρατών. Δύση, Αφρική και Ασία διαθέτουν πληθυσµό, πλούτο, πολιτισµό και τεχνολογία που ανταγωνίζεται την πόλωση που θεωρεί ότι µπορεί να εισάγει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ. Η συνεργασία που προωθείται µε τη Ρωσία, οικονοµικά τεχνολογικά και γεωστρατηγικά ασθενέστερο µέρος της «Συνεννόησης» ΗΠΑ-Ρωσίας, προβάλλει έναν ιερό στόχο, την ειρήνη σε Ουκρανία και Παλαιστίνη, αλλά στηρίζεται σε λογική που δεν δικαιολογείται ακόµη και από τον πιο ριψοκίνδυνο επιχειρηµατία. Η επιχειρηµατική δραστηριότητα των νεότερων οικονοµικών εταίρων του κόµµατος των Ρεπουµπλικάνων, σηµαντικών διαµορφωτών του κόσµου των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, της τεχνητής νοηµοσύνης και του διαστήµατος, της δυνατότητας να εξαγοράζουν ό,τι επιθυµούν παραβλέπει τον Άνθρωπο, επειδή εύκολα παράγουν «Ανθρωποειδή». Ακόµη όµως και στο δικό τους νέο πλαίσιο ευτυχώς άνθρωποι αποφασίζουν µε τον εγκέφαλό τους, τα συναισθήµατά τους, τις αισθήσεις τους, την αξιολόγηση για το ωραίο και το γκροτέσκο, τις εµπειρίες τους, την εκπαίδευσή τους. Ότι και να παράγεις η ιστορική µνήµη της ανθρωπότητας δεν ξεχνά, αποικιοκρατία, Χιροσίµα και Ναγκασάκι, Ολοκαυτώµατα, εκτοπισµούς πληθυσµών. Από Παλαιστίνιους, Κούρδους, Ιρανούς, Ιρακινούς, Σύριους, Λίβυους και πολύ νωρίτερα από Ερυθρόδερµους, Αφρικάνους, Ιρλανδούς, Νοτιοτυρολέζους, Ροµά, Αρµένιους, Σλάβους αναδείχθηκαν κινήµατα που µέσα και από ακραίες αντιπαραθέσεις κατόρθωσαν τελικά να καταστούν αποδεκτοί διεθνείς συνοµιλητές. Στον 21ο αιώνα άκρα τροµοκρατία συνεχίζει να δρα παρά την ενοποιηµένη αντίδραση της διεθνούς κοινωνίας απασχολώντας διαχρονικά ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, Αφρικανική Ένωση, Οργανισµό της Ισλαµικής Συνεργασίας, Αραβικό Σύνδεσµο, ΟΟΣΑ, ΟΑΣΕ, το πολιτισµένο µεταπολεµικό κόσµο συνολικώς.

 Εύθραυστη

Η διεθνής κατάσταση κρίνεται ως εξαιρετικά εύθραυστη. Οι διεθνείς προκλήσεις αντιµετωπίζονται από διαφορετικές οπτικές γωνίες, άλλοτε Ευρωπαϊκές, άλλοτε Νατοϊκές, άλλοτε Ισλαµικές, άλλοτε Αφρικανικές και άλλοτε καθοδηγούµενες από θρησκευτική µισαλλοδοξία. Όµως µετά από δύο Παγκοσµίους Πολέµους, τον παραµερισµό του Ψυχρού Πολέµου, την τεχνολογική επανάσταση που επεκτείνεται ταχύτατα και εφαρµόζεται στην καθηµερινότητά µας έχουν δηµιουργηθεί εργαλεία και συσχετισµοί που ξεπερνούν την απόλυτη κυριότητα και έλεγχο των ελαχίστων. Ο µεταπολεµικός ενθουσιασµός και η ευηµερία της µακράς ειρήνης επέτρεψαν συµµετοχή περισσοτέρων στην διεθνή κοινή κληρονοµιά των µέσων και συντελεστών της διεθνούς παραγωγής, υλικής και πνευµατικής. Μοιράσθηκε φθηνότερα και µε µεγαλύτερη οικονοµική ελευθερία στα παζάρια του κόσµου τεχνολογία, τεχνογνωσία και εκπαίδευση. Η συντεταγµένη αξιοποίηση αρχών, αξιών και τεχνολογικών επιτευγµάτων από τους πολλούς ίσως να µην αποτελούν την τέλεια απάντηση στις αναθεωρητικές δυνατότητες των ολίγων και ισχυρών, αλλά θέτουν την κόκκινη γραµµή έναντι των προκλητικών και ακραίων επιλογών που αδιαφορούν για τις πανανθρώπινες αρχές και τις απαιτήσεις των λαών του κόσµου.

Εξαρτάται από την αποφασιστικότητα της διεθνούς κοινότητας, και κυρίως από την αφύπνιση της Ευρώπης και της ΕΕ, η µεγιστοποίηση του ενιαίου κέρδους, όπως και ο εκµηδενισµός του ανώφελου κόστους, που προκαλούν πολιτικές µε στόχο τη ρύθµιση του κόσµου σε τριπολική διάσταση.